«Ο αληθινά ευτυχισμένος είναι ο ελεύθερος. Μιλώ για εκείνον που μήτε ελπίζει μήτε φοβάται τίποτα.»
Δημώναξ (Δημώνακτος Βίος, Λουκιανός Ζ΄, 20).
Ο Δημώναξ ήταν αρχαίος Έλληνας κυνικός φιλόσοφος που γεννήθηκε στην Κύπρο τον 2ο αιώνα (μ.Χ.).
Αν και ανήκε σε διαπρεπή και πλούσια οικογένεια, προτίμησε να ζει ως κυνικός και ασκητής. Διδάσκαλοί του ήταν ο Επίκτητος και άλλες σημαντικές μορφές της εποχής. Κατά τη διδασκαλία του τα μόνα αγαθά της ζωής είναι η αυτάρκεια, η απαλλαγή από φόβο και ελπίδα, καθώς και η γαλήνη της ψυχής. Θεωρείται ανώτερος από τους άλλους Κυνικούς φιλοσόφους ως προς την παιδεία και τη μόρφωσή του αποφεύγοντας τις έκτροπες και τις αντικοινωνικές πράξεις που χαρακτήριζαν γενικά τους Κυνικούς. Ο Δημώναξ ακολουθούσε τη φιλοσοφία του Διογένη με τον οποίο ομοίαζε ως προς την περιβολή και τον τρόπο ζωής. θαύμαζε τον Σωκράτη και τον Αρίστιππο.
Η γνωριμία του Καζαντζάκη με τη φιλοσοφία του Δημώνακτος έγινε το 1911, όταν ο Ιωάννης Κονδυλάκης, επίσης Κρητικός, (του οποίου ο Καζαντζάκης ήταν θαυμαστής) εξέδωσε τη μετάφραση των «Απάντων» του Λουκιανού, όπου, στο Ζ΄ Βιβλίο περιλαμβάνεται ο «Δημώνακτος Βίος».
Ο Λουκιανός (σατιρικός συγγραφέας του 2ου αιώνα) μας μετέφερερε τον βίο του συγχρόνου του, Δημώνακτος, καθώς πίστευε ότι αξίζει να διατηρηθεί η μνήμη του «άριστου των φιλοσόφων» και επειδή αποτελεί έξοχο παράδειγμα για τους νέους της εποχής του.
Παρόλα αυτά κάποιοι θέλησαν να τον αντικαταστήσουν με τον Καζαντζάκη ξαναγράφοντας την ιστορία καθώς είναι πολύ της μοδός να αλλοιώνουμε τις ρίζες μας.