.jpeg)
O Παναγιώτης Λιάκος, αρθρογράφος της εφημερίδας «δημοκρατία», στο άρθρο του με τίτλο «Η νύφη με το μούσι» που δημοσίευσε την Τρίτη 16η Ιανουαρίου 2024 στην στήλη του «Περί Πωλητικής» (σελ. 40), στηλίτευσε το φαινόμενο της «ομομανιακής προπαγάνδας».
Καυτηρίασε και εκείνος την εμετική-άρρωστη κατάσταση που εμφανίζει η ελληνική τηλεόραση, το κατ’ εξοχήν όργανο της νεοταξίτικης προπαγάνδας, η οποία νυχθημερόν προπαγανδίζει τον κυοφορούμενο γάμο των ομοφυλοφίλων (που πονηρά έχει διαστρεβλωθεί γλωσσικά σε γάμο ομοφύλων για να απωθούνται τα όποια αρνητικά συναισθήματα παράγονται από τους δήθεν ομοφοβικούς), παρατάσσοντας, πρωτίστως στα πάνελ των εκμαυλιστικών πρωινάδικων, αμόρφωτα σκύβαλα, πληκτικούς χλεχλέδες και ξεπεσμένες τηλεπερσόνες, που επιδιώκουν –δυστυχώς όχι με μικρές πιθανότητες– να γίνουν τα πρότυπα των παιδιών μας.
Ο Λιάκος παρατηρεί ότι:
«Τον τελευταίο καιρό, σχεδόν με κάθε κανάλι που θα τολμήσεις να συντονιστείς, οποιαδήποτε στιγμή του εικοσιτετραώρου, θα πετύχεις εκπομπή όπου θα παρουσιάζεται με τα μελανότερα χρώματα η “καθυστερημένη” ελληνική κοινωνία και θα εκθειάζονται, μέχρι ακροτάτης αηδίας, οι εμπροσθοφύλακες της ομομανιακής προπαγάνδας που αγωνίζονται γενναία και ανιδιοτελώς για το δίκιο, κόντρα στο σύστημα, δίπλα στον Μπάιντεν και τον Σόρος».
«Σκερτσάτοι παρουσιαστές και σχολιαστές θα αναπέμπουν ύμνους και δοξαστικά για τους καρναβαλιστές (με ανδοθηλυκή αμφίεση και φάτσα μουσάτης Μανίνας) των παρελάσεων ομοφυλόφιλης “υπερηφανείας” και θα περιγράφουν την Ελλάδα σαν ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου κρατούνται και βασανίζονται οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες και οι τραβεστί».
Περιγράφοντας τα πράγματα με το (νεοταξίτικο) όνομά τους, ο Λιάκος είναι από τους ελάχιστους δημοσιογράφους που βγάζει στο φως την πικρή αλήθεια επιδιδόμενος σε σπάνιες γλωσσικές πιρουέτες. Ας απολαύσουμε τις ακόλουθες παραγράφους:
«Ο βασικός κορμός της επιχειρηματολογίας τους [ενν.: εκείνων που περιγράφουν την Ελλάδα σαν ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης] θα είναι κορφολογημένος από τους τσουκνιδόκηπους της νεοταξίτικης προπαγάνδας και ο μεγάλος τους ο καημός η νομοθέτηση του γάμου των ομοφυλοφίλων, η οποία παρουσιάζεται σαν παλλαϊκό αίτημα, σαν την επιτομή της εξελίξεως του ανθρωπίνου είδους, σαν πολιτισμικό άλμα (στο κενό βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα)».
«Αν τους ακούσεις προσεκτικά, αποφεύγοντας να αναγουλιάσεις με την επιθετικότητα, τον σνομπισμό, τα κάκιστα ελληνέζικα που μηρυκάζουν, και τα αφόρητα νεοταξικά κλισέ που εκτοξεύουν κατά ριπάς, θα σχηματίσεις την εντύπωση ότι τα δημαρχεία, οι ιεροί ναοί, τα ΚΕΠ είναι γεμάτα με μυριάδες νταγλαράδες-Τίνκερμπελ, που περιμένουν με τις ανθοδέσμες στα χέρια για να παντρευτούν, και στο φινάλε το κράτος να τους τρατάρει και μερικά παιδιά για να υιοθετήσουν – λες και το να αναλάβεις την ανατροφή ενός παιδιού που δεν είναι δικό σου αποτελεί… έπαθλο που απονέμει το κράτος ή δικαίωμα του καθενός, χωρίς προηγηθείσα αξιολόγηση».
Ολοκληρώνοντας το κείμενό του, ο Λιάκος επισημαίνει ότι ίσως και να μη βρει κανείς ούτε μισή περίπτωση αν επιχειρήσει να εντοπίσει ομοφυλόφιλους πολίτες που δεν αρκούνται στο σύμφωνο συμβίωσης αλλά επιθυμούν διακαώς να αλληλοπαντρεύονται ή να αλληλονυμφεύονται.
Στην τελευταία παράγραφο του αρθρογράφου όλο το ζουμί:
«Το αίτημα για τον γάμο των ομοφυλοφίλων δεν είναι της κοινωνίας αλλά μιας σκοτεινής ελίτ, που συμπεριφέρεται και ρητορεύει λες και μισεί την πλειοψηφία».
Ευτυχώς που υπάρχει ένας τόσο σοβαρός δημοσιογράφος, ο οποίος δεν φοβάται να συνταχθεί με τις απόψεις της ισχνής μειοψηφίας, η οποία λερώνεται καθημερινά με τους σατανικούς λεκέδες των διεστραμμένων λακέδων που έχουν υιοθετήσει (η μήπως τεκνοθετήσει;) την αμυντική ρητορική της συνωμοσιολογίας.
Διότι είναι επικίνδυνος εχθρός της Νέας Τάξης Πραγμάτων και πρέπει να αντιμετωπισθεί προληπτικά με την ρετσινιά του συνωμοσιολόγου όποιος τολμά να αποκαλύπτει την μισάνθρωπη ατζέντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, βασικός πυρήνας της οποίας είναι η κατάργηση της ταυτότητας του ανθρώπου, που βεβαίως πρέπει να στηριχθεί στην πρόκληση σύγχυσης ως προς τα μέχρι πρότινος παγιωμένα στεγανά ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό, στο ομαλό και το ανώμαλο, στο φυσικό και το αφύσικο, στο ορθόδοξο και το κακόδοξο, στο κανονικό και το κατ’ εξαίρεσιν.
Δεν είναι τυχαίο ότι η φράση «ο Α πήρε την ταυτότητα του Β» σημαίνει ότι ο Α διέλυσε, συνέτριψε, αποδόμησε, κονιορτοποίησε, εξαφάνισε τον Β.
Ας το συνειδητοποιήσουμε:
Η κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας, η οποία εκμεταλλεύεται στο έπακρο τον μηχανισμό της «ομομανιακής προπαγάνδας», υλοποιούμενης εμετικά διά των ΜΜΕ, υπηρετεί ένα ανθρωποδιαλυτικό σχέδιο εκπορευόμενο από τα δαιμονισμένα κέντρα της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Όποιος διατηρεί ένα ελάχιστο κοινής λογικής βλέπει πεντακάθαρα ότι η νεοταξίτικη και ψυχοπαθής «σκοτεινή ελίτ» θέλει «να μας πάρει την ταυτότητα» (όχι μόνο την βιολογική, αλλά επιπλέον την θρησκευτική και την εθνική) και, μετά, να την αντικαταστήσει με την ηλεκτρονική ψευτοταυτότητα.
Τα μέλη αυτής της «σκοτεινής ελίτ» είναι οι επίδοξοι «ανθρωποληστές» του 21ου αιώνα.
Άραγε, θα τα καταφέρουν ή θα αποτύχουν παταγωδώς, όπως συνέβη και όλες τις προηγούμενες φορές που προσπάθησαν να επιβάλουν την Βαβέλ τους;
Τα δίχτυα της παγκόσμιας δικτατορίας θα γίνουν οι μόνιμες ηλεκτρονικές αλυσίδες μας ή θα κοπούν μαχαίρι;
Θα αυτοκτονήσει η ανθρωπότητα αυτοπυροβολούμενη με τα σκάγια των ψυχανώμαλων σαδιστών της ή θα στρέψη την κάννη στο κεφάλι του νεοταξίτικου φιδιού που εξέτρεφε επί χρόνια στον κόρφο της;
Δυστυχώς, η αφύπνιση είναι μεν αναγκαία, όχι όμως και επαρκής προϋπόθεση για την ανατροπή της παγκόσμιας δικτατορίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στο άρθρο του Παναγιώτη Λιάκου δεσπόζει η φωτογραφία της drag περσόνα Κοντσίτα Βουρστ (Conchita Wurst) –κατά κόσμον Τόμας Νόϊβιρτ–, που το 2014 εκπροσώπησε την Αυστρία και κατέκτησε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό της Eurovision. Είναι προφανές ότι η προπαγάνδα υπέρ της άρσης των διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στο θηλυκό και το αρσενικό δούλευε μεθοδικά εδώ και πολλά χρόνια.
Κωνσταντίνος Βαθιώτης