«Χαίρετε, ω Άνδρες Έλληνες, χαίρετε εν Κυρίω και πάλιν ερώ χαίρετε· […] Ευλογημένη η γη εις την οποίαν στρατοπεδεύετε. Ευλογημένα τα νικηφόρα σας όπλα, και αυταί αι υψηλαί πέτραι, εκ των οποίων πετώσι τα βέλη σας κατά των τυράννων. Ευλογημένος ο ακαταμάχητος στόλος σας, όστις καθαρίζει την Ελληνικήν θάλασσαν εκ των μικρών αυτής μοιχών, και πανολέθρων καταποντιστών».
Αυτή ήταν η εισαγωγή του προτρεπτικού λόγου που απηύθυνε στους Έλληνες τον Οκτώβριο του 1821 ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων1, μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της ελληνικής λογιοσύνης στα τέλη του 18ου μέχρι το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνος, γεννημένος στην Τσαρίτσανη της επαρχίας Ελασσόνος το 1780 (το 1802 χειροτονήθηκε ιερέας και ανέλαβε το αξίωμα του οικονόμου στην τοπική αρχιεπισκοπή).
«Η δράση του εντάσσεται συνειδητά μέσα στην προσπάθεια αναγέννησης της παιδείας και της πολιτικής οντότητας του νέου ελληνισμού με κύριους μοχλούς τον διαφωτισμό και την επανάσταση»2.
Ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ήταν ξακουστός για τα περίλαμπρα κηρύγματα που εκφωνούσε αυτοσχεδιάζοντας από άμβωνος της Μεταμορφώσεως Πλάκας των Αθηνών, όπου στις 28.7.1879, δηλ. 22 χρόνια μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Οικονόμου, χειροτονήθηκε διάκονος ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς.
Σύμφωνα με τον επικήδειο που εκφώνησε ο Μιχαήλ Γ. Σχινάς (1792-1870), ο εκδημήσας στις 8 Μαρτίου 1857 Οικονόμος ήταν:
«ο Σαμουήλ του κηρύγματος, ιερός νομοφύλαξ, θησαυροφύλαξ και ταξίαρχος του Ελληνισμού, ο Έλλην ο πολύς, ο πύρινος ιερεύς και κήρυξ της εκκλησίας, ο κλεινός των Ελλήνων διδάσκαλος».
Με τον ως άνω προτρεπτικό λόγο του, όπως και με πολλούς άλλους, ο Κωνσταντίνος Οικονόμος –ο οποίος μόλις κηρύχθηκε η Επανάσταση διέφυγε στην Οδυσσό– εμψύχωνε τους Έλληνες του 1821 στον αγώνα που διεξήγαν ενάντια στην οθωμανική τυραννία. Δυστυχώς, οι διαπιστώσεις και οι νουθεσίες του είναι εξαιρετικά επίκαιρες στην σημερινή εποχή του υγειοναζισμού των Νεοταξιτών.
Δύο και πλέον αιώνες μετά την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, οι Έλληνες καλούμαστε να αποσκορακίσουμε τους καθημερινούς τυραννικούς βιαστές της Πατρίδας και της Ορθοδοξίας μας, οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι ως άλλοθι την υγειονομική κρίση, μας αιχμαλώτισαν μέσα στα σπίτια μας (η αποφυλάκισή μας επιτρεπόταν μόνο υπό όρους, δηλ. εφόσον φορούσαμε μάσκα-φίμωτρο και, ταυτοχρόνως, στέλναμε SMS στον “Μεγάλο Αδελφό” ή φέραμε μαζί μας ατομική βεβαίωση συμπληρωμένη με τον λόγο της κατ’ εξαίρεσιν ελεύθερης μετακίνησής μας) και εν συνεχεία μάς διαίρεσαν, «με το έτσι θέλω», σε δήθεν καθαρούς εμβολιασμένους και σε δήθεν μιαρούς ανεμβολίαστους.
Σε αυτό το πλαίσιο, η άσκηση θεμελιωδών δικαιωμάτων εξαρτήθηκε από την συστηματική διείσδυση ενός βαμβακοφόρου στειλεού στη μύτη μας, σαν να είμαστε ύποπτοι τρομοκράτες από τους οποίους λαμβάνεται δείγμα DNA, και εν τέλει από την επίδειξη του ψηφιακού πιστοποιητικού που σκανάρεται από υγειονομικούς πορτιέρηδες, τα ούτως ειπείν πρόθυμα γιουσουφάκια του ιατροφασιστικού καθεστώτος.
Ο Κωνσταντίνος Οικονόμος θα στηλίτευε τον σημερινό εξαναδραποδισμό του Έλληνα με τις ακόλουθες φράσεις από τον προτρεπτικό προς τους Έλληνας του 1821 λόγο του:
«Ο κατακτητής δεν έχει κανέν δικαίωμα εις το έθνος, όταν δεν υπερασπίζηται, ή όταν αυτός καταπολεμά τα κυριώτατα του έθνους δικαιώματα»3 / «η ζωή των ταλαιπώρων Ελλήνων γίνεται συχνότατα θύμα της βαρβαρότητος των Κρατούντων»4.
Σε ό,τι αφορά την υποχρέωση του σημερινού Νεοέλληνα ραγιά να κυκλοφορεί κατά διαστήματα με μάσκα παντού και να απειλείται με χαράτσι για τον καθαρό αέρα που θα θελήσει να εισπνεύσει έχοντας ελεύθερο το πρόσωπό του, το ακόλουθο χωρίο από τον προτρεπτικό λόγο του Κωνσταντίνου Οικονόμου αποκαλύπτει το μέγεθος του οθωμανικού εξευτελισμού που επανέφεραν οι σημερινοί απάνθρωποι Νεοταξίτες τύραννοι:
«Πάντοτε και παντού ο Έλλην πρέπει να φορή της ατιμίας τα στίγματα· πάντα τα περί αυτόν πρέπει να κηρύττωσι την δουλείαν αυτού! Συνεσταλμένος, μελανοφορών, κλίνων τον αυχένα έως εδάφους χρεωστεί να απαντά καθ’ οδόν και τον μικρότερον των τυράννων. Ει δε και τολμήσει να παραβή κανέν, και το μικρότατον, δείγμα της εαυτού δημοσίας εξουθενώσεως, η ζημία είναι θάνατος. Ο Βλαχούτσης εφονεύθη εις την Κωνσταντινούπολιν, διότι τον είδεν ο Αρχιναύαρχος φορούντα λαχούριον εις την κεφαλήν. Άλλοι εσφάγησαν καθ’ οδόν υπό του μεταμορφωμένου Σουλτάνου, διότι είχον τα καλουπάκια μεγαλύτερα και ογκωδέστατα ολίγον υπέρ το μέτρον, το οποίον είχε την ευκαιρίαν και την πρόνοιαν το Κράτος του να εκδώση προς καταφρόνησιν των υπηκόων!»5.
Για να αντιδράσουμε στην επανάκαμψη του νεο-οθωμανικού εξευτελισμού μας, αξίζει να δανειστούμε μια ακόμη φράση από τον προτρεπτικό λόγο του Κωνσταντίνου Οικονόμου:
«Ω υπηρέται λοιπόν της θείας προνοίας τρέχετε γενναίως και ανεπιστρόφως τον αγώνα της πίστεως, εις τον οποίον σάς συνεκάλεσεν η φωνή του υψίστου. Σπεύσατε να διώξητε της πίστεως τους εχθρούς από του καλού προσώπου της Ελλάδος, ως διώκονται τα φάσματα της νυκτός υπό των ηλιακών ακτίνων»6.
Εξαιρετικά επίκαιρο και ένα σχόλιό του λίγες σελίδες παρακάτω, το οποίο αφορά τον συνδυασμό της δεσποτικής διακυβέρνησης με την επικινδυνότητα μιας λοιμώδους νόσου όπως είναι η πανώλη (σημειωτέον ότι επιδημία χολέρας, που είχε ξεσπάσει στην Βιέννη το 1831, στοίχισε την ζωή της μητέρας, της συζύγου, του αδελφού και του θείου τού Κωνσταντίνου Οικονόμου):
«Και οι δυστυχείς Έλληνες, έχοντες διά παντός επικειμένην εις τον τράχηλον αυτών την σπάθην του Τούρκου και της πανώλους, χρεωστούσι να υποτάσσωνται εις τοιούτον νόμιμον Μονάρχην, διότι είναι άσπονδος και αμείλικτος εχθρός – της υγείας και της ζωής αυτών [Σ.Σ.: όπου πανώλη, διαβάστε κορωνοϊός – κι όπου Μονάρχης: Κυριάκος Μητσοτάκης]. […] Οίμοι, φιλοτιμότατοι προγόνων φιλοτιμοτάτων απόγονοι, οίαν ατιμίαν δεν επάθετε υπό των αγρίων διοικητών; Παν είδος αισχρουργίας δύναται να πράξη ο Τούρκος εις τους Έλληνας ατιμωρητί»7.
Στις 19 Ιουλίου 1821, ο Κωνσταντίνος Οικονόμος εξεφώνησε στην Οδησσό, στην ρωσική εκκλησία της Μεταμορφώσεως, τον επιτάφιο λόγο για τον αείμνηστο Πατριάρχη Κωνταντινουπόλεως Γρηγόριο τον Ε΄, χρησιμοποιώντας φράσεις διαχρονικής αξίας8:
«Ω Θεέ του ελέους, Επουράνιε της κτίσεως Βασιελύ! Επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε την κάκωσιν του λαού σου. Έως πότε Κύριε θέλει εξυβρίζη το Πανάγιον Όνομά Σου ο εχθρός του Σταυρού;».
Το τελευταίο ερώτημα προφέρεται ήδη από τα χείλη ολίγων πιστών Ελλήνων που αναμένουν διακαώς την απάντηση-προσκλητήριο, προκειμένου να τερματίσουν «παν είδος αισχρουργίας» που πράττει μέχρι σήμερα η εκάστοτε ανθελληνική κυβέρνηση «εις τους Έλληνας ατιμωρητί».
«Την δυστυχίαν σας την κλαίει το γένος, την κλαίει η Ελλάς· αλλά δεν θέλει διαφύγει ο τύραννος την δίκην του Θεού και τους βραχίονας των ομογενών σας»9.
Κων. Οικονόμου του εξ Οικονόμων, Προτρεπτικός. Προς τους Έλληνας, εις: Λόγοι, Τόμ. Α΄, επιμ. Θεοδ. Κ. Σπεράντσα, Αθήναι 1971, σελ. 237 επ.
Κασίνης, Προλογικό Σημείωμα, εις: Γ. Ξουριά, Κωνσταντίνος Οιονόμος ο εξ Οικονόμων. Το φιλολογικό έργο. Η θεωρία των «Γραμματικών Τεχνών», Ριζάρειο Ίδρυμα, 2007, σελ. 9.
Ό.π., σελ. 241.
Ό.π., σελ. 243.
Ό.π., σελ. 247.
Ό.π., σελ. 238.
Ό.π., σελ. 245.
Εν Κερκύρα, 1870, σελ. 16· στις 5.2.1843 εν τω ναώ της Αγίας Ειρήνης εξεφώνησε τον επιτάφιο λόγο και εις τον αοίδιμον Θ. Κολοκοτρώνην.