Ελένη Παπαδοπούλου
Ζούμε την εποχή όπου η πολιτική συντρίβει στεγνά την επιστήμη. Και όχι απλά την συντρίβει, την εξευτελίζει, την κάνει υποχείριο της, διαλύει το κύρος της και την αξιοπιστία της.
Από την αρχή της πανδημίας δεν μιλάει η επιστήμη με τα επιστημονικά δεδομένα. Μιλάει η πολιτική με τους πολιτικούς της στόχους. Τι θέλουμε να πετύχουμε πολιτικά. Όχι τι πρέπει να κάνουμε επιστημονικά, ηθικά, ιατρικά.
Οι τηλεγιατροί δεν είναι επιστήμονες. Και δεν είναι επιστήμονες, γιατί δεν μιλάνε με δεδομένα. Μιλάνε με επιλεκτικά στοιχεία, όταν και αν τα έχουν αυτά, τα οποία εξυπηρετούν το αφήγημα. Πλέον δεν χρησιμοποιούν καν στοιχεία και λένε ό,τι τους κατέβει. Γιατί η ανοσία λήγει σε τρεις μήνες; Σιωπή. Πόσο είναι ασφαλείς οι 3 δόσεις; Γιατί κάθε 7 μήνες; Δεδομένα μηδέν. Γιατί τα παιδιά που δεν κινδυνεύουν πρέπει να εμβολιάζονται; Γιατί έτσι. Ένα σωρό γιατί που δεν έχουν επιστημονική απάντηση. Ή τυγχάνουν μίας αβάσιμης απάντησης, ενώ η αντίθετη τοποθέτηση πάνω σε επιστημονικά δεδομένα λογοκρίνεται, εξαφανίζεται, διώκεται.
Η ιατρική έχει γίνει εργαλείο πολιτικών που ομοιάζουν με ολοκληρωτικά καθεστώτα, με Μεσαιωνικά ιερατεία, που καίνε τους άπιστους στην πυρά.
Συγνώμη που θα το χαλάσω σε μερικούς. Αλλά δεν εμπιστεύεστε καμία επιστήμη. Ένα τσούρμο φερέφωνων, που ανταμοίβονται για τις υπηρεσίες τους στο καθεστώς, εμπιστεύεστε.
Αυτό που συμβαίνει με την πανδημία δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που συμβαίνει με το λαθρομεταναστευτικό, με τα 62 φύλα, με όλη την ορθοπολιτική ατζέντα. Σκέτη προπαγάνδα, καμία επιστήμη, όπου αυτό που σου πλασάρουν είναι έτσι, γιατί το λένε αυτοί. Το τι είναι στην πραγματικότητα βέβαια το γνωρίζουμε όλοι.