Το Διοικητικό Συμβούλιο της « ΔΙ.Ε.Κ.ΔΗ & Μ.Μ.Ε » και τα μέλη της ,καταδικάζουν την συστηματική παρέμβαση παρακρατικών κυβερνητικών μηχανισμών που μήνες τώρα χειραγωγούν την ελευθερία γραφής, λόγου, και παρουσίασης ειδήσεων με μοναδικό σκοπό να είναι αρεστές στην παρούσα κυβέρνηση ,και σε αντίθετη περίπτωση με εντολή της κυβέρνησης ΝΑ παρεμβαίνει η Ελληνική δικαιοσύνη, που στην πραγματικότητα και η ίδια θα παραβιάσει τους νόμους της Ευρωπαϊκής ένωσης που αφορούν την «Ελευθερία Έκφρασης» με το κατοχυρωμένο δημοκρατικό δικαίωμα από διεθνής νόμους των δημοσιογράφων σε όλα τα Μ.Μ.Ε που αφορά στο ΟΤΙ.. «Κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης».
Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της γνώμης καθώς και της λήψης και μετάδοσης πληροφοριών και ιδεών χωρίς την παρέμβαση οποιασδήποτε δημόσιας αρχής και ανεξαρτήτως συνόρων.
Κατά καιρούς πάρα πολλοί συνάδελφοι σε όλα τα Μ.Μ.Ε αντιμετωπίζουν , την λογοκρισία παρακρατικού μηχανισμού φίμωσης της ελεύθερης γραφής και γνώμης που βασίζεται στην δημοσιογραφική δεοντολογία «Άγνωστη έννοια για τον μηχανισμό «ΕLLINIKA HOAΧES» ……Ελληνικά Hoaxes που Ιδρυτής φαίνεται κάποιος κος Θοδωρής Δανιηλίδης με Ημερομηνία έναρξης το 2013 και έχουν πάρει στα χέρια τους μάλλον και την διακυβέρνηση της χώρας !!!!!
Θεωρήσαμε πρέπον, να βρούμε στοιχεία για αυτόν τον παρακρατικό μηχανισμό στοιχεία ύπαρξης του και σας παρουσιάζουμε «Από την Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια» και ας κρίνουν οι συνάδελφοι αλλά και η ¨Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη την ύπαρξη τους.
Επίσης ρωτάμε την επίσημη πολιτεία , να μας απαντήσει α) Από πού πληρώνετε αυτός ο παρακρατικός μηχανισμός ;;
β) Ποιοι κυβερνητικοί παράγοντες καλύπτουν αυτήν την συστηματική παραβίαση του συνταγματικού δικαιώματος των δημοσιογράφων περί ελευθερίας τύπου, ελεύθερης έκφρασης γραφής και λόγου στην χώρα μας, που αποτελεί κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν γνωρίζουν ότι συστηματικά τους ευρωπαϊκούς νόμους ούτε κάν τους λαμβάνουν υπ’ όψιν τους.
Τα Ellinika Hoaxes αποτελούν την πρώτη οργανωμένη ομάδα ελέγχου γεγονότων στην Ελλάδα.
Η σελίδα ξεκίνησε τη λειτουργία της το 2013 και παραμένει ενεργή μέχρι σήμερα.
Στις 28 Ιανουαρίου του 2019 τα Ellinika Hoaxes έγιναν μέλος του Διεθνούς Δικτύου Ελέγχου Γεγονότων (International Fact Checking Network) γνωστού ως IFCN, μέλος του οργανισμού Poynter.
Για να διατηρήσουν τη πιστοποίηση μέλους του IFCN, τα Ellinika Hoaxes, όπως και κάθε άλλο μέλος, περνάνε από ετήσια αξιολόγηση.
Από τις 2 Μαΐου 2019 τα Ellinika Hoaxes ξεκίνησαν τη συνεργασία με τη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης Facebook στο πλαίσιο του προγράμματος Ελέγχου Γεγονότων από Τρίτους (3rd Party Fact Checking),γνωστού και ως 3PFC.
Ο ρόλος των ομάδων ελέγχου γεγονότων που συμμετέχουν σε αυτό το πρόγραμμα είναι η αξιολόγηση της ακρίβειας ειδήσεων και δημοσιεύσεων που κυκλοφορούν στη πλατφόρμα του Facebook με στόχο τον περιορισμό της παραπληροφόρησης.
Στο πλαίσιο της δουλειάς τους, ως ελεγκτές γεγονότων, τα Ellinika Hoaxes έχουν συνεργαστεί με διάφορες ομάδες καθώς και με φορείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον έλεγχο ψευδών ειδήσεων σχετικά με τις ευρωεκλογές του 2019.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν αν στην χώρα που ανακάλυψε την Δημοκρατία και τους Νόμους ,που πάρα πολλά κράτη πάτησαν για να φτιάξουν τους νόμους τους, υπάρχει «Δημοκρατία του Τύπου »;;;;;
Ευρωπαϊκοί νόμοι περί έκφρασης στον Τύπο……
Ελευθερία έκφρασης
Η παράγραφος 1 αναφέρει: Κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης.
Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της γνώμης καθώς και της λήψης και μετάδοσης πληροφοριών και ιδεών χωρίς την παρέμβαση οποιασδήποτε δημόσιας αρχής και ανεξαρτήτως συνόρων.
Το άρθρο αυτό δεν απαγορεύει στα Κράτη να επιβάλλουν διαδικασίες αδειοδότησης σε επιχειρήσεις μετάδοσης εκπομπών, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο».
Η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας και βασικό στοιχείο όσον αφορά τη χορήγηση πολλών δικαιωμάτων.
Το δικαίωμα που προστατεύεται έχει μια πολύ ευρεία ερμηνεία και υπερβαίνει την ελευθερία του τύπου.
Καλύπτει τον πολιτικό λόγο, τον εμπορικό λόγο και την καλλιτεχνική έκφραση.
Το Δικαστήριο της Χάγης υπογράμμισε τη συνταγματική σημασία του και δήλωσε ότι μια παρέμβαση μπορεί να δικαιολογείται μόνο από επιτακτικές αναγκαιότητες και οι εξαιρέσεις πρέπει να ερμηνεύονται στενά.
Ανέφερε επίσης ότι η έκφραση που προστατεύεται από την παράγραφο 1 περιλαμβάνει «όχι μόνον ιδέες που γίνονται δεκτές ευνοϊκά ή που δεν θεωρούνται προσβλητικές … αλλά και εκείνες τις ιδέες που προσβάλλουν, σοκάρουν ή ενοχλούν το Κράτος ή κάποιο τμήμα του πληθυσμού».
Επομένως, οι απόψεις οι οποίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ακραίες και προσβλητικές και η τέχνη η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί άσεμνη δύνανται κατά κανόνα να εκφράζονται και να παρουσιάζονται σύμφωνα με τις περιορισμένες εξαιρέσεις της παραγράφου 2, οι οποίες πρέπει να ερμηνεύονται στενά.
Το τεκμήριο αναγνωρίζεται υπέρ της έκφρασης.
Η παράγραφος 2 αναφέρει τις απαιτήσεις για το δικαίωμα, στο κοινό πλαίσιο που εξηγήθηκε παραπάνω στο παρόν, και προϋποθέτει οι περιορισμοί να α) προβλέπονται από το Νόμο, β) για έναν επιτρεπόμενο σκοπό και γ) να είναι αναγκαίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία, αναλογικοί και χωρίς διακρίσεις (δείτε παρ. 73-75 παραπάνω στο παρόν).
Ωστόσο, το άρθρο αυτό αναγνωρίζει επίσης ότι η άσκηση του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης «εμπεριέχει καθήκοντα και υποχρεώσεις».
Οι λέξεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν από το Δικαστήριο, για παράδειγμα, για να δικαιολογήσουν περιορισμούς στην συμμετοχή δημοσίων υπαλλήλων σε πολιτικές δραστηριότητες (Ahmed and others v. the United Kingdom).
Οι επιτρεπόμενοι σκοποί όσον αφορά περιορισμούς, διατυπώσεις, συνθήκες ή ποινές είναι οι ακόλουθοι:
Εθνική ασφάλεια, εδαφική ακεραιότητα ή δημόσια ασφάλεια
Πρόληψη ταραχών ή εγκλημάτων
Προστασία υγείας ή ηθών
Προστασία φήμης ή δικαιωμάτων άλλων
Απαγόρευση γνωστοποίησης πληροφοριών που έχουν ληφθεί εμπιστευτικά
Διατήρηση εξουσίας και Αμεροληψία δικαστή.
Σε λίγες μόνον από τις πολλές υποθέσεις για τις οποίες εκδόθηκε απόφαση σε σχέση με την ελευθερία της έκφρασης διατυπώθηκαν παράπονα για τις ενέργειες αστυνομικών ή άλλων αξιωματούχων που συναλλάσσονται απευθείας με το κοινό.
Συνήθως τα παράπονα αφορούν είτε την εθνική νομοθεσία που εφαρμόζεται ή τις ενέργειες ανώτερων αξιωματούχων, εισαγγελέων ή δικαστηρίων κατά την έκδοση απόφασης περί απαγόρευσης της έκφρασης μη καλοδεχούμενων απόψεων ή ιδεών ή περί καταγγελίας ή καταδίκης των ανθρώπων που τις εξέφρασαν.
Όσον αφορά τους αστυνομικούς, η ασφαλέστερη οδός είναι να φροντίζουν να επιτρέπουν την ελεύθερη έκφραση και να την περιορίζουν μόνο σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν σοβαροί λόγοι να το κάνουν, εφόσον συντρέχει ένας από τους προαναφερόμενους λόγους, και σε περιπτώσεις όπου ο περιορισμός είναι αναλογικός και χωρίς διακρίσεις.
Ακόμη και σε περιπτώσεις όπου οι εν λόγω ιδέες είναι ακραίες, η καθυπόταξή τους προϋποθέτει την ύπαρξη σοβαρής αιτιολογίας.
Μεγάλη προσοχή απαιτείται επίσης κατά την έκδοση και εκτέλεση ενταλμάτων έρευνας σε εγκαταστάσεις έκδοσης εφημερίδων – οι δημοσιογράφοι έχουν το δικαίωμα να προστατεύουν τις πηγές τους.
—————————————————————————————-
Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Άρθρο 11 – Ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης
1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης.
Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την ανάμειξη δημοσίων αρχών και αδιακρίτως συνόρων.
2. Η ελευθερία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η πολυφωνία τους είναι σεβαστές.
1. Το άρθρο 11 αντιστοιχεί στο άρθρο 10 της ΕΣΑΔ, που έχει ως εξής:
`1. Παν πρόσωπο έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως.
Το δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν γνώμης ως και την ελευθερίαν λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών και ασχέτως συνόρων.
Το παρόν άρθρον δεν κωλύει τα Κράτη από του να υποβάλωσι τας επιχειρήσεις ραδιοφωνίας, κινηματογράφου ή τηλεοράσεως εις κανονισμούς εκδόσεως αδειών λειτουργίας.
2. Η άσκησις των ελευθεριών τούτων, συνεπαγομένων καθήκοντα και ευθύνας, δύναται να υπαχθή εις ωρισμένας διατυπώσεις, όρους, περιορισμούς ή κυρώσεις, προβλεπομένους υπό του νόμου και αποτελούντας αναγκαία μέτρα εν δημοκρατική κοινωνία δια την εθνικήν ασφάλειαν, την εδαφικήν ακεραιότηταν ή δημοσίαν ασφάλειαν, την προάσπισιν της τάξεως και πρόληψιν του εγκλήματος, την προστασίαν της υγείας ή της ηθικής, την προστασίαν της υπολήψεως ή των δικαιωμάτων των τρίτων, την παρεμπόδισιν της κοινολογήσεως εμπιστευτικών πληροφοριών ή την διασφάλισιν του κύρους και της αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας.
Κατ’ εφαρμογή του άρθρου 52, παράγραφος 3 του Χάρτη, το δικαίωμα αυτό έχει την ίδια έννοια και την ίδια εμβέλεια με το δικαίωμα που κατοχυρώνεται στην ΕΣΑΔ.
Οι περιορισμοί που μπορούν να επιβληθούν σε αυτό δεν μπορούν, επομένως, να υπερβαίνουν τους προβλεπομένους στην παράγραφο 2 του άρθρου 10, με την επιφύλαξη των περιορισμών τους οποίους μπορεί να επιφέρει το δίκαιο της Ένωσης περί ανταγωνισμού στην ευχέρεια των κρατών μελών να εγκαθιδρύσουν τα καθεστώτα εκδόσεως αδειών λειτουργίας που προβλέπονται στο άρθρο 10, παράγραφος 1, τρίτη φράση της ΕΣΑΔ.
2. Η παράγραφος 2 του άρθρου αυτού διευκρινίζει τις συνέπειες της παραγράφου 1 όσον αφορά την ελευθερία των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Στηρίζεται ιδίως στην νομολογία του Δικαστηρίου σχετικά με την τηλεόραση, ιδίως στην υπόθεση C-288/89 (απόφαση της 25ης Ιουλίου 1991, Stichting Collectieve Antennevoorziening Gouda κ.α., Συλλ. 1991, σ. Ι-4007) και στο πρωτόκολλο για το σύστημα δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στα κράτη μέλη, το οποίο προσαρτήθηκε στη Συνθήκη ΕΚ και τώρα πλέον στις Συνθήκες, καθώς επίσης και στην οδηγία 89/552/ΕOΚ του Συμβουλίου (βλέπε ιδίως την αιτιολογική σκέψη 17).
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης C 303/17 – 14.12.2007
Οι κάτωθι παρατιθέμενες επεξηγήσεις καταρτίσθηκαν αρχικά υπ’ ευθύνη του Προεδρείου της Συνέλευσης που συνέταξε τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ενημερώθηκαν με ευθύνη του Προεδρείου της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης, κατόπιν των αναπροσαρμογών που επήλθαν στο κείμενο του Χάρτη από τη Συνέλευση αυτή (ιδίως στα άρθρα 51 και 52) και των εξελίξεων του δικαίου της Ένωσης.
Αν και οι επεξηγήσεις αυτές καθαυτές δεν έχουν νομική ισχύ, αποτελούν πολύτιμο εργαλείο ερμηνείας για την εξήγηση των διατάξεων του Χάρτη.
Όλα αυτά δεν μπορούν να παραβλέπονται από καμιά εννοείται «Δημοκρατική Κυβέρνηση »…σε αντίθετη περίπτωση αποτελούν τεκμηριωμένη παραβίαση της «Ελευθερίας του Τύπου», από μη δημοκρατική εκλεγμένη κυβέρνηση !!!!