Καλή Ανάσταση. Στην πατρίδα μας. Στην Κύπρο μας. Και σε μας.
Το σημερινό μου άρθρο στο ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ.
«ΜΟΝΟ Η ΕΝΩΣΗ ΘΑΤΑΝ Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ».
«Κάθε σπίτι και κάστρο». «Κάθε πατριώτης και στρατιώτης». «Μόνο η Ένωση θάταν η λύτρωση της Κύπρου».
Πέθανε την Μ.Δευτέρα, ο αγωνιστής του κυπριακού ελληνισμού Βάσος Λυσσαρίδης, ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ.
Σ’αυτόν ανήκουν τα παραπάνω λόγια.
Την Μ.Τρίτη προσήλθε στην άτυπη πενταμερή, η Κυπριακή Δημοκρατία, υποβιβασθείσα σε ελληνοκυπριακή κοινότητα…
Όσο κι αν, κάποιος δεν πιστεύει στην μεταφυσική σύνδεση του θανάτου του Λυσσαρίδη με την επικείμενη σταύρωση της Κύπρου, είναι αναπόφευκτος ο θλιβερός συνειρμός.
Πεθαίνουν οι τελευταίοι πολεμιστές και θεματοφύλακες, της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της Κύπρου μας, να μην ζήσουν και δούνε τα ανοσιουργήματα που προπαρασκευάζονται.
Πλήρης ημερών ο κύπριος ηγέτης.
Ο αδούλωτος αγωνιστής της Κύπρου, κατά τον χαρακτηρισμό του πρέσβεως επί τιμή Περικλή Νεάρχου,
«Από τότε πού η Τουρκανταρσία, υποβοηθούμενη από τήν ΤΟΥΡΔΥΚ, τό Τουρκικό Απόσπασμα Κύπρου, ειχε καταλάβει αιφνιδιαστικά τίς βουνοκορφές του Πενταδακτύλου καί τό φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνος , μέ στρατηγικό στόχο τήν υποβοήθηση καί τή στήριξη Τουρκικης αποβάσεως στήν Κερύνεια, ο Βάσος Λυσσαρίδης επικεφαλής του τάγματος των κοκκινοσκούφηδων εθελοντών καταδρομέων , πού είχε ο ίδιος δημιουργήσει, ανέλαβε το κύριο βάρος της επιχειρήσεως για την εκπόρθηση του Αγίου Ιλαρίωνος και την απελευθέρωση του Πενταδακτύλου. Η επιχείρηση δεν ολοκληρώθηκε , μετά από εξωτερικές πιέσεις και παρεμβολή ειδικότερα Άγγλων «ειρηνευτών» της Δυνάμεως του ΟΗΕ στην Κύπρο, μεταξύ των αντιμαχομένων. Με το προσωπείο του ΟΗΕ ,παρεμπόδισαν τότε οι Βρετανοί την απελευθέρωση του Πενταδακτύλου και την αποκατάσταση της νομιμότητας, όπως συμπράττουν σήμερα με την Άγκυρα , με το ίδιο προσωπείο του ΟΗΕ, για την επίτευξη του ίδιου στόχου , που είχαν και τότε : την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Ο Λυσσαρίδης στην ζωή του, ενάλλασσε με ευκολία, την πολιτική διεκδίκηση των δικαίων του κυπριακού ελληνικού κράτους, με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, στον οποίον πίστευε βαθιά.
Όπως άλλωστε και ο Τάσσος Παπαδόπουλος, με τον οποίον είχαν απολύτως παράλληλους βίους, πολεμιστές της ΕΟΚΑ για την αποτίναξη του βρεττανικού ζυγού και την ένωση με την Ελλάδα, στον ΟΗΕ, για την διεθνοποίηση του κυπριακού, ως παγκόσμιου ζητήματος τουρκικής εισβολής και κατοχής, στην διακυβέρνηση της Κύπρου, υπέρμαχος μιας ελεύθερης κι ανεξάρτητης Κύπρου.
Συνεπικούρησε τον Τάσσο Παπαδόπουλο το 2004, ταυτιζόμενος μαζί του, στο ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν (εναντίον των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου παλιότερα).
Με απόλυτη διαύγεια ως την ημέρα θανάτου του, αντιτάχθηκε σθεναρά στην διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα.
Γράφει ο Περικλής Νεάρχου: «Αντιτάχθηκε ιδιαίτερα στήν υπουλη φόρμουλα της λεγόμενης διζωνικης ομοσπονδίας , μέ πολιτική ισότητα.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης αισθανόταν γι' αυτό μεγάλη θλίψη καί οργή, οταν , αποτραβηγμένος από τήν ενεργό πολιτική , εβλεπε τήν Ελληνικη πλευρά ν' ανεμίζει τή διζωνική, ως δηθεν σημαία αγώνα.
Μέ τό θάνατό του , τό μηνυμα , γιά τό οποιο αγωνίσθηκε σ' ολη του τή ζωή, είναι η Κύπρος νά μήν υποταχθει, νά μήν παραπλανηθει καί νά μήν συνθηκολογήσει.
Νά αντιδράσει τελικα , μέ τό ιδιο πνευμα, πού απέρριψε τό σχέδιο Ανάν καί απέτρεψε τήν κατάλυση της Κυπριακης Δημοκρατίας τό 2004».
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΔΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.
Επεξηγούμαι:
Η εξασφάλιση της κυριαρχίας στην ενδοχώρα, βασίζεται στην προστασία από τις επιθέσεις που θα προέλθουν από την θάλασσα, λέει ο Mackinder στον «Γεωγραφικό Άξονα της Ιστορίας», εξαίροντας την σπουδαιότητα της ενδοχώρας, στα σημεία ένωσης της Ευρώπης με την Ασία, δηλαδή στην γεωστρατηγική θέση Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας.
Το Αιγαίο και η ανατολική μεσόγειος αποτελούν το κέντρο του κέντρου της περιφερειακής ζώνης, στην οποία κατά τον ορισμό του Spykman, «αν κυριαρχήσει κάποιος θα κυριαρχήσει σε ολόκληρο τον πλανήτη».
Μετά τα γεγονότα του 2014 (μετατροπή της Ουκρανίας από ρωσόφιλη σε δυτικόφιλη, προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία), εισήλθαμε σε μία νέα ψυχροπολεμική περίοδο.
(Με την εξαίρεση βεβαίως της περιόδου διακυβέρνησης Τραμπ).
Η διοίκηση Μπάϊντεν επανέφερε δραστικά το ψυχροπολεμικό κλίμα μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας.
Η πρόσφατη πολεμική ένταση στα σύνορα Ουκρανίας – Ρωσίας, αναβάθμισαν την γεωστρατηγική αξία των Στενών του Βοσπόρου, του Αιγαίου και της Κύπρου.
Για την Κίνα, η ανατολική Μεσόγειος και το Αιγαίο, είναι ο δρόμος του μεταξιού, και της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής διείσδυσης στην Ευρώπη.
Αποτελούν, δηλαδή, γεωπολιτικό και γεωοικονομικό άξονα διαχωρισμού Δύσης-Ανατολής, αλληλεπίδρασης και διέλευσης από την Ασία στην Ευρώπη (μέσω των επίσης στρατηγικών σημείων των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής).
Η Τουρκία έχει εντάξει την Κύπρο και το Αιγαίο στον ζωτικό της χώρο!
«Το Αιγαίο αποτελεί το σημαντικότερο θαλάσσιο κομβικό σημείο της Ευρασιατικής Παγκόσμιας Ηπείρου», αναφέρει ο Νταβούτογλου στο Στρατηγικό Βάθος της Τουρκίας,
ενώ για την Κύπρο λέει: «Η Κύπρος κατέχει μία κεντρική θέση ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο, δεν είναι δυνατόν να έχει αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές, διότι αυτό το μικρό νησί, κατέχει μία θέση που μπορεί να επηρεάσει άμεσα τους στρατηγικούς συνδέσμους, μεταξύ Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης….»
Δηλαδή ο πανεπιστημιακός καθοδηγητής της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, (με ή χωρίς Ερντογάν), υιοθετεί για το Αιγαίο και την Κύπρο την θεωρία Ratzel περί ζωτικού χώρου.
Ότι «το κράτος, είναι ένας ζωντανός οργανισμός που έχει ανάγκη, να τραφεί, και αυτό μπορεί να καταστεί δυνατό μόνο με την προσάρτηση νέων περιοχών. Κράτη που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στην μάχη αυτή θα εξαφανιστούν, όπως κατά την θεωρία του Δαρβίνου, τα έμβια είδη εξαφανίζονται, αν δεν προσαρμοστούν στις συνθήκες που τους ορίζει η φύση».
Είναι ανατριχιαστική η ωμή, απροκάλυπτη παραδοχή της μεθόδευσης της Τουρκίας. Θέλει να προσαρτήσει την Κύπρο (και μετά το Αιγαίο), για λόγους αύξησης της τουρκικής κρατικής ισχύος και μας το εξηγεί κι από πάνω.
Η θέση της Τουρκίας, συνοψίζεται στην ανενδοίαστη αποκάλυψη Νταβούτογλου «και ένας τούρκος να μην υπήρχε στην Κύπρο, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε για να την καταλάβουμε».
Η Τουρκία επιδιώκει να καταλάβει την Κύπρο. Οπωσδήποτε. Πολιτικά, (αν το επιτρέψουμε), ή και στρατιωτικά.
Για να αποτρέψουμε την κατάκτηση της Κύπρου, πρέπει να εγκαταλειφθεί η βλακώδης, ηττοπαθής κι εθελόδουλη υπονόμευση της ανεξαρτησίας της κυπριακής δημοκρατίας, με το «η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάδα συμπαρίσταται».
Η Κύπρος (ολόκληρη), αποτελεί κράτος μέλος της ΕΕ και τα κατεχόμενα βρίσκονται σε αναστολή του ευρωπαϊκού κεκτημένου, μέχρις ότου απελευθερωθεί το νησί.
Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, καταπατά τα ψηφίσματα των ΗΕ, σύμφωνα με τα οποία η εισβολή, κατοχή και ο εποικισμός πρέπει να αρθούν και τα κατοχικά στρατεύματα να αποχωρήσουν.
Μοναδική ελληνική επιλογή, είναι η σοφή ρήση του αείμνηστου Λυσσαρίδη, «Μόνο η ένωση θάταν λύτρωση για την Κύπρο».
Απαιτείται, άμεση και ολική επαναφορά στο δόγμα ενιαίου αμυντικού χώρου, (του Ανδρέα Παπανδρέου) και εφαρμογή των επίσης σοφών εντολών του αείμνηστου Λυσσαρίδη: «κάθε σπίτι και κάστρο», «κάθε πατριώτης και στρατιώτης».
Έτσι θα αναστήσουμε την ενωμένη Κύπρο μας και θα διασφαλίσουμε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας