Στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα, λοιπόν, υπήρχαν, όπως σ’ όλους τους πλανήτες, καλά και κακά φυτά.
Επομένως, καλοί σπόροι καλών φυτών και κακοί σπόροι κακών φυτών.
Όμως οι σπόροι δε φαίνονται.
Κοιμούνται στην αγκαλιά της γης μέχρις ότου κάποιος απ’ αυτούς, στα καλά καθούμενα, αποφασίσει να ξυπνήσει…
Τεντώνεται λοιπόν και σπρώχνει δειλά προς τον ήλιο ένα υπέροχο, άκακο κλαράκι. Αν είναι κλαράκι ραπανιού ή τριανταφυλλιάς, μπορούμε να τ’ αφήσουμε να φυτρώσει όπως θέλει.
Αν πρόκειται, όμως, για κάποιο κακό φυτό, πρέπει να ξεριζώσουμε αμέσως το φυτό, μόλις τ’ αναγνωρίσουμε.
Υπήρχαν λοιπόν στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα κάτι σπόροι τρομεροί… σπόροι μπαομπάμπ. Είχαν πνίξει το έδαφος.
Με τα μπαομπάμπ, άμα καθυστερήσεις, είναι αδύνατον μετά να τα ξεφορτωθείς. Γεμίζουν όλο τον πλανήτη. Τον τρυπάνε με τις ρίζες τους μέχρι να εκραγεί.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο από εδώ.