Το κράξιμο στην ΠτΔ κυρία Κατερίνα, με το κάπα πολύ μικρό, πάει σύννεφο. Γέμισαν τα κοινωνικά δίκτυα με το hashtag #notmypresident. Η αλήθεια είναι ότι η γάτα του Προεδρικού Μεγάρου είναι πολύ πιο συμπαθητική και αρχοντική από την ιδιοκτήτρια της, η οποία αν και νομικός, έχει κάνει το Σύνταγμα πατσαβουρόχαρτο για να καθαρίζεις τα τζάμια.
Η παρουσία της στη θέση αυτή εξευτελίζει τον θεσμό και το έθνος από την πρώτη στιγμή και δυστυχώς είναι και ανεπίδεκτη. Πήγε προχτές στην λειτουργία με ένα στυλ "έλα να τελειώνουμε, α εδώ να σταθώ, καλά, παίξε κι εσύ την καραμούζα, μην ακούσω τίποτα εθνικούς ύμνους και τέτοια μέρες που είναι και μου ανέβει η πίεση, ωραία πάμε μέσα τώρα να μας πει και ο άλλος ό,τι είναι να φύγουμε, τελειώσαμε; ωραία, τι κάνουν σταυρούς τούτοι;, άντε καλή χρονιά (μην διανοηθείς να απλώσεις σταυρό να φιλήσω, θα μείνεις με τον σταυρό μετέωρο), ωραία τα είπαμε, βγάλαμε και αυτή την υποχρέωση, του χρόνου πάλι, άντε με περιμένει και η γάτα". Αυτό ήταν το στυλάκι όλο.
Στη συνέχεια, στο φαεινό πεντάλεπτο που είχε μέρες που είναι έγραψε ένα άρθρο σε άψογη σημιτική διάλεκτο, από αυτά τα παλαιοπασοκικά, με μία εσάνς από Ρήγα, να θυμηθούμε τα νιάτα μας, όπου δεν έβγαζες βέβαια νόημα, ήθελε μία μετάφραση, μία σύνταξη υποκείμενο-ρήμα-αντικείμενο, μήπως και καταλάβεις τι εννοεί ο ποιητής Φανφάρας. Το άρθρο της είναι ένας ύμνος στην κοινοτοπία, τα ανέξοδα κλισέ, τον δικαιωματισμό και την υποκρισία. Δημοσιεύθηκε σε μία από τις φυλλάδες του συριζοανταρσύα, από επιλογή της υποθέτω, όπου γράφουν τα καλύτερα παιδιά των αντισυγκεντρώσεων. Πάλι καλά που δεν το έστειλε και στο indymedia.
Ο,τι και να πούμε για την κυρία Κατερίνα είναι πάρα πολύ λίγο. Η παραίτηση του Προέδρου πλέον δεν σημαίνει εκλογές. Ας την στείλουν λοιπόν την γυναίκα σπίτι της να μην βασανίζεται και κυρίως να μην ταπεινώνει έναν ολόκληρο ιστορικό λαό.
Δεν μας αξίζει η Σακελλαροπούλου για Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτός ο εξευτελισμός.