Ας σχολιάσουμε λοιπόν πρώτα την κυρία Πρόεδρο, η οποία έχει μπερδέψει τον θεσμό με τα προσωπικά της γούστα και νομίζει ας πούμε ότι μπορεί να δίνει παραγγελιές να μην παίζει ο εθνικός ύμνος και να μην φιλάει τον σταυρό. Αυτή η κυρία, με το κάπα πολύ μικρό, αν δεν μπορεί να φερθεί όπως αρμόζει στη θέση της, να πάει σπίτι της. Δεν θα μας λείψει καθόλου. Αν επιμένει ωστόσο να μας ταλαιπωρεί, να την πιάσει κάποιος και να της εξηγήσει ότι τα πρωτόκολλα εκεί είναι αυτά. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ. Δεν της αρέσουν; Κανένα πρόβλημα. Στο καλό.
Το επόμενο σχόλιο αφορά την οικογενειακή φωτογραφία του ΠΘ για να μας ευχηθεί Καλή Χρονιά, όπου όλοι φόραγαν μαύρα ζιβάγκο, εκτός από τον γιο του, σε σημείο που αναρωτιέσαι αν μας κάνει πλάκα ο άνθρωπος, αν θέλει να μας ευχηθεί τελικά "ζωή σε λόγου σας" ή "θα πεθάνετε όλοι". Δεν γνωρίζω ποιος υπέρκομψος είχε αυτή την φαεινή ιδέα. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι σκιάχτηκα και άρχισα να φτύνω τον κόρφο μου μέρα που είναι. Πάλι καλά βέβαια που δεν μας ευχήθηκαν με μία βελόνα καρφωμένη στο μπράτσο. Τους είχα ικανούς.