Καθώς κόβω ατελείωτες βόλτες μέσα στους ελαιώνες και τις παραλίες της Ζακύνθου -χωρίς μάσκα και χωρίς SMS-, σκέφτομαι διάφορα πράγματα, όπως το γιατί δεν αντιδρούν οι Έλληνες αυτή την εποχή της επιδημίας, που η κυβέρνηση τους έχει κλείσει στα σπίτια τους και τους αντιμετωπίζει σαν καθυστερημένους, ενώ οι ζωές πολλών Ελλήνων καταστρέφονται.
Ο παιδικός μου φίλος από την Ιταλία, μου είπε πως οι Έλληνες -και όχι μόνο- δεν αντιδρούν επειδή έχουν πάθει κατάθλιψη.
Είναι μια εξήγηση αλλά δεν με ικανοποιεί.
Όλοι έχουμε κατάθλιψη -η κατάθλιψη είναι η μοντέρνα αρρώστια των κοινωνιών της Δύσης και θερίζει τους πολίτες, συγγνώμη τους καταναλωτές εννοώ- και δεν περιμέναμε τον κορωνοϊό και το lockdown, για να πάθουμε κατάθλιψη. Eίχαμε από πριν.
Επίσης, η κατάθλιψη είναι πολύ της μόδας και έχω βαρεθεί διάσημους ανθρώπους -ανάμεσά τους, πολλά καθάρματα- να επικαλούνται, ή ακόμα και να διαφημίζουν, την κατάθλιψή τους και οι άλλοι να λένε “μπράβο, που το παραδέχτηκε”, ενώ ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι θέμα η κατάθλιψη ενός ζάπλουτου ανθρώπου ή ενός γνωστού καλλιτέχνη, και όχι η κατάθλιψη της Μαρίας που μένει στα Σεπόλια, έχει δυο παιδιά να μεγαλώσει μόνη της και δεν έχει στον ήλιο μοίρα.
Όχι, δεν είναι η κατάθλιψη ο λόγος που οι Έλληνες είναι απόλυτα παθητικοί αυτή την εποχή της επιδημίας και του lockdown.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι Έλληνες δεν αντιδρούν γιατί οι περισσότεροι Έλληνες δεν είχαν ζωή και πριν το lockdown.
Δηλαδή, δεν είναι ότι ήρθε το lockdown και δεν τους αφήνει να ζήσουν.
Ήρθε το lockdown και οι περισσότεροι συνειδητοποίησαν πως, ουσιαστικά, δεν άλλαξε τίποτα στη ζωή τους, γιατί δεν είχαν ζωή.
Oπότε, δουλειά -κάποιοι από το σπίτι πια-, καναπές, Νetflix και νάνι.
Άντε, κι ένα επίδομα, για όσους δεν δουλεύουν αυτή την εποχή, και όλα είναι όπως πριν.
Και βέβαια, ψωνίζουν από το Διαδίκτυο γιατί ο καταναλωτής είναι εξαρτημένο άτομο και πρέπει να πάρει τη δόση του.
Φυσικά, οι Έλληνες έχουν και την ψευδαίσθηση πως, παρ’ όλα αυτά, είναι και επαναστάτες, επειδή κλείνονται στο σπίτι στις 9 και πέντε -και όχι στις 9- ή επειδή βγάζουν τα σκουπίδια στις 10.
Αυτό που αρνούνται οι άνθρωποι να δουν και να παραδεχτούν, είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι. Θέλουν να έχουν αφεντικό -ακόμα και αν ουρλιάζουν στις διαδηλώσεις πως μπορούν χωρίς αφεντικά-, ενώ έχουν ανάγκη πάντα κάποιον να τους λέει τι να κάνουν.
Οπότε το lockdown τους ήρθε κουτί, αφού πραγματοποιήθηκε η επιθυμία τους να τους κλείσουν μέσα στα σπίτια τους, ενώ έχουν και το κράτος-πατερούλη να τους δίνει διαταγές επειδή νοιάζεται για το καλό τους.
Αν οι Έλληνες είχαν ζωή, θα αντιδρούσαν και θα ζητούσαν την ζωή τους πίσω.
Δεν είχαν ζωή, οπότε δεν αλλάζουν και πολλά με το lockdown.
Ίσα-ίσα που με το lockdown έχουν και μια πολύ καλή δικαιολογία για να μη ζουν. “Να, εγώ θα έκανα ζωάρα τώρα αλλά υπάρχει το lockdown και δεν μπορώ να κάνω τα πράγματα που θέλω”.
Το μεγάλο δράμα για τους περισσότερους Έλληνες θα είναι όταν θα τελειώσει το lockdown και θα “κληθούν” να ζήσουν. Δεν θα έχουν πια την δικαιολογία για να μη ζουν.
Οπότε, lockdown για πάντα, για να μην έχουμε τίποτα αυτοκτονίες.
(Πολύ χαίρομαι, όταν καταφέρνω να λύσω τις απορίες μου. Αυτές τις σκέψεις τις έκανα, σε ένα λιμανάκι εδώ στο νησί, κοιτώντας τους ψαράδες να μπαλώνουν τα δίχτυα τους.)
Πηγη:pitsirikos.net