Με το πρώτο άρθρο του Ν 2321/1995, η Ελλάδα κύρωσε την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Εκεί η Ελλάδα επιφυλλάσσεται να ασκήσει το δικαίωμά της να επεκτείνει ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΧΡΟΝΟ την αιγιαλίτιδα ζώνη μας στα 12 νμ.
Το δικαίωμα αυτό, σύμφωνα με το άρθρο 15 της Σύμβασης ασκείται μονομερώς. Δεν προσαπαιτείται καμία συμφωνία με άλλο κράτος ή αναγγελία.
Πώς; Με μία απλή κανονιστική διοικητική πράξη, με την έκδοση προεδρικού διατάγματος.
Τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των κρατών ρυθμίζονται ρητώς:
«Στην περίπτωση που οι ακτές δύο κρατών κείνται έναντι αλλήλων ή συνορεύουν, κανένα από τα δύο κράτη δεν δικαιούται, ελλείψει αντιθέτου συμφωνίας μεταξύ τους, να εκτείνει την χωρική του θάλασσα πέραν της μέσης γραμμής».
Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας από το 1995 ως σήμερα δεν εφαρμόζουν τον νόμο, παρότι ήταν και είναι νομική υποχρέωσή τους.
Κράτος που αδυνατεί να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου στην επικράτειά του ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ.
Το γνωρίζουν αυτό όλα τα κανονικά και συγκροτημένα κράτη που παρατηρούν τους εθνικώς δρώντες κι αναζητούν κράτη με ισχύ για συμμάχους, ή κράτη μη βιώσιμα ως λεία.
Η επικαλούμενη αιτία είναι η απειλή της Τουρκίας για πόλεμο αν η Ελλάδα επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνης στα 12 νμ.
Η Τουρκία παίρνοντας θάρρος από την δειλία μας ανέπτυξε το ψευδοαφήγημα της γαλάζιας πατρίδας, επιδιώκοντας να αρπάξει αυτό που στην αρχή απλώς δεν ήθελε να λέγεται ελληνικό.
Το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος υποχωρεί στην απειλή και δεν ασκεί το δικαίωμά του, σημαίνει ότι υπαναχωρεί της αρχής της μέσης γραμμής που προβλέπεται στην Σύμβαση.
Άρα η Ελλάδα εξ ορισμού αποδέχεται ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΕΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ.
Σημειωτέον ότι το άρθρο 121 της Σύμβασης προβλέπει για τα νησιά ίδια θαλάσσια κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα με την ηπειρωτική περιοχή.
Η Τουρκία υλοποιεί μεθοδικά την παράνομη απαίτησή της, διότι γνωρίζει ότι η κυριαρχία στην θάλασσα δεν έχει καμία διαφορά από την κυριαρχία στην στεριά και γνωρίζει επίσης ότι η νόμιμη επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης μετατρέπει την θαλάσσια περιοχή από το Αιγαίο ως την Κύπρο σε ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ και όχι απλώς σε ελληνική λίμνη.
Μέχρις ότου επεκταθεί η αιγιαλίτιδα ζώνη μας τα πέραν των 6νμ δεν είναι διεθνή ύδατα όπως μερικοί διατείνονται για να προσδώσουν νομιμότητα στην μη υπεράσπιση των ελληνικών εδαφών.
Πρόκειται για μία ιδιαίτερη νομική κατάσταση που χαρακτηρίζεται ως δικαίωμα προσδοκίας, το οποίο χρήζει προστασίας και υπεράσπισης.
Η Ελλάδα δηλαδή δεν έχει πλήρες δικαίωμα στην αιγιαλίτιδα ζώνη της μετά τα 6νμ, αλλά διαθέτει δικαίωμα προσδοκίας.
Είναι δικαιούχος, συνεπώς έχει εξουσία διάθεσης του εν αναμονή δικαιώματος όσο υπάρχει η αναβλητική αίρεση ή προθεσμία, η οποία όμως (εξουσία διαθέσεως) ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ δικαίωμα ΑΛΛΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ!!!
Άρα η προστασία αυτού του δικαιώματος προσδοκίας της Ελλάδας ταυτίζεται με αυτήν του πλήρους δικαιώματός της, σαν να το είχε ήδη ασκήσει, διότι δεν συγκρούεται το δικαίωμά της αυτό με κανένα απολύτως δικαίωμα κυριαρχίας άλλου παράκτιου κράτους!!!
Περαιτέρω, το άρθρο 76 της Σύμβασης ορίζει «την υφαλοκρηπίδα, ως τον θαλάσσιο βυθό και το υπέδαφός του που εκτείνεται πέραν της χωρικής του θάλασσας καθ' όλη την έκταση της φυσικής προέκτασης του χερσαίου του εδάφους, 200 νμ (όπου το επιτρέπουν οι αντικείμενες ακτές)».
Στο άρθρο 77 παρ. 3 ξεκαθαρίζεται ότι πρόκειται για φυσικό δικαίωμα της ηπειρωτικής περιοχής!
«Τα (κυριαρχικά) δικαιώματα του παράκτιου κράτους στην υφαλοκρηπίδα δεν εξαρτώνται από την πραγματική ή ιδεατή κατοχή ή από οποιαδήποτε ρητή διακήρυξη».
Επομένως η ελληνική υφαλοκρηπίδα ΕΙΝΑΙ Ελληνική και δεν εξαρτάται, ούτε χρειάζεται καμία διακήρυξη από κανέναν. Ούτε από το ελληνικό κράτος.
Χρειάζεται όμως ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ!!!
Το 1976 (πρακτικό της Βέρνης) και το 1988 (Νταβός) συμφωνήθηκε ότι η Ελλάδα και η Τουρκία θα απέχουν από έρευνες στο Αιγαίο. Δηλαδή η Τουρκία κατάφερε να απέχουμε από έρευνες σε ελληνική περιοχή. Άρα δημιούργησε το πρώτο ξέφτι στην πλήρη κυριαρχία μας.
Σήμερα φτάσαμε να προβαίνει η ίδια σε έρευνες στο δικό μας έδαφος. Στο Καστελόριζο έφτασε στα 7 νμ και στην Ρόδο στα 8.
Ασκεί κυριαρχία και αμφισβητεί έμπρακτα οποιαδήποτε, οσηδήποτε αιγιαλίτιδα ζώνη και υφαλοκρηπίδα των νησιών μας πέραν των 6 νμ!
Αυτό έχει σημασία διότι καταργεί την Βέρνη και το Νταβός και ενεργοποιεί την υποχρέωση του ελληνικού κράτους να προστατεύσει την κυριαρχία του (είτε ως δικαίωμα προσδοκίας επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης είτε ως αυθύπαρκτο της υφαλοκρηπίδας).
Η ελληνική υφαλοκρηπίδα και τα 12 νμ των νησιών μας είναι ελληνικά και όχι διεθνή και η Τουρκία δεν κάνει αβλαβή διέλευση με τα σεισμογραφικά και τα πολεμικά της πλοία, αλλά ασκεί πραγματική κυριαρχία!
Πρέπει να προστατεύσουμε τα εδάφη μας.
Προκειμένου να ασκήσουμε το δικαίωμα επέκτασης της αιγιαλίτιδας ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΧΡΟΝΟ πρέπει να εμποδίσουμε οιονδήποτε να εγκαθιδρύσει de facto κυριαρχία στην εν λόγω περιοχή.
Είναι επομένως επιτακτική η ανάγκη ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
Ο τρόπος είναι ένας και μόνος. Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ.