Εμβρόντητοι έμειναν οι τηλεθεατές σήμερα το πρωί (3 Νοεμβρίου) από την ανάλυση της δημοσιογράφου του OPEN Ντόρας Κουτροκόη, ότι υπεύθυνος για το νέο μακελειό από τζιχαντιστές στην Βιέννη είναι ο Μακρόν! Το σκεπτικό της ήταν ότι πριν λίγες μέρες η κίνηση του Μακρόν να δημοσιεύσει σε δύο δημόσια κτήρια τα σατιρικά σκίτσα του Σαρλί Εμπντό για τον Μωάμεθ άνοιξε τον ασκό του Αιόλου ερεθίζοντας τους τζιχαντιστές.
Η δημοσιογράφος επανέλαβε τις θέσεις δύο γνωστών Ελλήνων καθηγητών που βγήκαν ανοιχτά εναντίον του Μακρόν και της κοσμικής Γαλλίας, δίνοντας άλλοθι στο τζιχαντιστικό ισλάμ. Ο Νίκος Μουζέλης, ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας, από τις ισχυρές φιγούρες του σημιτισμού πριν είκοσι χρόνια και τώρα μέλος της Προοδευτικής Συμμαχίας του Σύριζα, έφτασε να γράψει πρόσφατα στο άρθρο του, «Οι δύο φανατισμοί», στα ΝΕΑ. Ο ένας είναι ο φανατισμός του τζιχαντιστή, αλλά υπάρχει και ένας δεύτερος για τον Μουζέλη: «Ο εκλεπτυσμένος φανατισμός του διανοητή που πιστεύει στο δικαίωμα της απόλυτης, άνευ ορίων ελευθερίας του λόγου – με αποτέλεσμα τη νομιμοποίηση των σκίτσων του Μωάμεθ». Και συνεχίζει: «Ο φωτισμός δημόσιων κτιρίων με τα σκίτσα του “Σαρλί Εμπντό“ για τον Μωάμεθ ήταν ένα σοβαρό λάθος. Πώς θα αντιδρούσαν για παράδειγμα οι χριστιανοί σε σκίτσα που θα εξευτέλιζαν το πρόσωπο του Χριστού;».
Ο δεύτερος είναι ο Αντώνης Λιάκος, με ίδια ακριβώς πολιτική πορεία με τον Μουζέλη. Ο Λιάκος με δημοσίευση στο φέισμπουκ, που λίγο αργότερα κατέβασε, δήλωνε ότι: «Προσβλητικές είναι οι δηλώσεις Ερντογάν για τον Μακρόν, προσβλητική όμως και η πολιτική Μακρόν απέναντι στο Ισλάμ» και συνέχισε στο ίδιο κλίμα με το Μουζέλη ότι η ελευθερία της έκφρασης σταματά μπροστά στο ισλάμ:
«Δεν μπορείς να υπερασπίζεσαι την ελευθερία ενάντια στους τρομοκράτες προσβάλλοντας εκατομμύρια Μουσουλμάνους, μια από τις τρεις πολυπληθέστερες θρησκείες στον πλανήτη».
Πρόσθεσε όμως και μια δόση αντιαποικιοκρατίας στα λεγόμενα του:
«Η πολιτική “σύγκρουσης των πολιτισμών” προσιδιάζει στην ακροδεξιά, και εξ αντιδράσεως ενισχύει τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Θα μπορούσε να είναι δείγμα υπερβολής και ανωριμότητας, αλλά σε συνδυασμό με την γαλλική πολιτική στη Λιβύη, στην υποσαχάρια μουσουλμανική Αφρική, τον Λίβανο και τη Συρία, μοιάζει να δείχνει την (αδύναμη) επιστροφή του αποικιακού απωθημένου».
Οι δηλώσεις του Λιάκου κατά του «αποικιοκράτη Μακρόν» αποθεώθηκαν από τον τουρκικό Τύπο. Γιατί ο Λιάκος τα βάζει με την αποικιοκρατική Δύση και τον αποικιοκράτη Μακρόν, αλλά δεν διανοείται να μιλήσει για το αποικιοκρατικό ισλάμ, όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ή τον αποικιοκράτη Ερντογάν που διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις σε τρεις ηπείρους.
Φυσικά, η όλη επιχειρηματολογία του Λιάκου, του Μουζέλη και όσων παπαγαλίζουν τα λεγόμενά τους είναι σκέτη υποκρισία. Στον δυτικό κόσμο εδώ και πολλές δεκαετίες η μαζική τέχνη, όπως για παράδειγμα ο κινηματογράφος των Μόντι Πάυθονς με την ταινία, Η Ζωή του Μπράϊαν, έχει σατιρίσει ανελέητα τον χριστιανισμό. Για να μην αναφέρουμε βιβλία ή ταινίες που η Καθολική ή Ορθόδοξη Εκκλησία έχουν χαρακτηρίσει ως προσβλητικά, όπως το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, Τελευταίος Πειρασμός και η μεταφορά του στον κινηματογράφο, που προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις. Οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για έλλειψη σεβασμού απέναντι στο Ισλάμ, τότε χαρακτήριζαν τις αντιδράσεις κλήρου και λαϊκών ως σκοταδισμό.
Ο νεοραγιαδισμός ορισμένων τμημάτων των ελίτ φτάνει σε τέτοιο βαθμό, που εξαιτίας του φόβου τους να αντιπαρατεθούν με τον νεοσουλτάνο Ερντογάν, οδηγούνται στο να απαρνηθούν ακόμα και τον κοσμικό χαρακτήρα της Δύσης και επιπλέον να υβρίζουν τον πιστότερο σύμμαχο της Ελλάδας.
Όσο για την “δημοσιογράφο” ξεπέρασε κάθε όριο. Περιγράφοντας τη σφαγή από τζιχαντιστές των κατοίκων της Βιέννης βγήκε να ρίξει την ευθύνη στον Μακρόν, αντί να εκφράσει αποτροπιασμό για τη στυγερή δολοφονία.
Άρδην