Η στρατηγική της Τουρκίας συνοψίζεται σε δύο φράσεις: Αυτήν της λαϊκής θυμοσοφίας «φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης».
Το ελληνικό κράτος - "νοικοκύρης" παραδίδει το σπίτι του στον φωνακλά τούρκο κλέφτη.
Η άλλη ανήκει στoν Σουν Τσου: «αν θέλεις να καταλάβεις τον εχθρό σου χωρίς τουφεκιά, φύτεψε στις ηγεσίες του δικούς σου ανθρώπους, ώστε η κυριαρχία σου σε αυτόν μετά από λίγο καιρό να φαντάζει μία ανεκτή λύση αν όχι επιθυμητή».
Η Τουρκία φρόντισε να διεισδύσουν πράκτορες της στην ελληνική πολιτική, στα πανεπιστήμια, στον στρατό, στις μυστικές υπηρεσίες, στον επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό κόσμο.
Ζούνε κι αναπτύσσουν ελεύθερη δραστηριότητα ανάμεσά μας!
Χειραγωγούν την ελληνική κοινή γνώμη και την πολιτική του ελληνικού κράτους ώστε να υποταχθούμε αναίμακτα στην νέα τουρκική αυτοκρατορία.
Τα τουρκοσήριαλ μας έκαναν πλύση εγκεφάλου.
Μας μάθανε πόσο πολύ δήθεν μοιάζουνε οι λαοί μας και πόσο πολύ «οι λαοί μας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν»,
παρότι το τουρκικό κράτος επιδιώκει ενεργητικά την κατάληψη εδαφών μας και
ο τουρκικός λαός είναι αυτός που πολεμάει εναντίον του ελληνικού, θα αρπάξει και θα κατοικήσει στα σπίτια μας αν δεν τους αποτρέψουμε ενεργητικά.
Από τον τουρκικό λαό θα υποστούμε θηριωδίες, σφαγές, βιασμούς, λεηλασίες, ληστείες, βασανισμούς και ολόκληρο των κατάλογο των εγκλημάτων πολέμου σε όλη του την σκληρότητα.
Βεβαίως υπό τον απόμακρο αποτροπιασμό της διεθνούς κοινότητας, αλλά εμείς έχουμε την ευθύνη, διότι επιτρέψαμε παθητικά σε πράκτορες αφενός να αναρριχηθούν στα ύπατα αξιώματα του κράτους μας,
αφετέρου να μας επιβάλλουν την γαλούχηση της ψυχής μας αντίθετα προς την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.
Μας επέβαλαν την τούρκικη γλώσσα, ώστε να την αισθανόμαστε οικεία, φιλική, «δική μας» και να κλάψουμε με τις ερωτικές ιστορίες και τα οικογενειακά δράματα των συγκροτημένων, σοβαρών και με πίστη σε αξίες και παραδόσεις οικογενειών τους.
Μας επέβαλαν να νιώσουμε ότι μοιάζουμε. Ή το ανήκουστο να θέλουμε να τους μοιάσουμε!
Μας τάϊσαν τουρκοσήριαλ που αναδεικνύουν την ανύπαρκτη μεγαλοπρέπεια των βαρβάρων αρχηγών τους που μας κατέκτησαν,
ώστε να τους θαυμάσουμε και να θεωρήσουμε δίκαιη, εύλογη, φυσιολογική την σφαγή των προγόνων μας από την τουρκιά.
Αυτονόητη την επανάληψη της σφαγής και της κατάληψης εδαφών μας.
Πώς το κράτος μας επέτρεψε αυτήν την διείσδυση που υποσκάπτει το φρόνημά μας, ώστε να μην μπορούμε καν να το φανταστούμε ότι η τουρκιά στην ίδια γλώσσα θα μας κάψει, θα μας σκοτώσει, θα μας βιάσει, χωρίς κανένα έλεος, χωρίς οίκτο, χωρίς πρόσωπο ανθρώπου, όπως το 74, το 55, το 22, το 14, το 19;
Η Τουρκία κατάφερε να εξαφανισθούν οι λέξεις που λένε τα πράγματα με τ’όνομά τους στο ελληνικό πολιτικό γίγνεσθαι και την ελληνική εκπαίδευση.
Η χρήση των λέξεων έγινε άχρωμη έως και ευγενική!
Αντί για σφαγή «συνωστισμός», αντί για γενοκτονία, θάνατος χιλιάδων και παρεισέφρυσαν απόψεις όπως «αγριότητες έγιναν πρώτα από την ελληνική πλευρά ώστε ήταν αυτονόητη η τουρκική ανταπόδοση»
ή, «δεν είχαμε καμία δουλειά στην Μικρά Ασία», αποσιωπώντας την πραγματικότητα, ότι έλληνες κατοικούσαν εκεί από την αρχαιότητα και διεύθυναν την επιχειρηματική και κοινωνική ζωή και αποτελούσαν το επιφανές ¼ του πληθυσμού του κράτους (3.000.000 έλληνες έναντι 12.000.000 τούρκων).
Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας βαπτίσθηκε «αναθεωρητική»,
λες και θα αναθεωρήσουμε καμία έκδοση παλαιού βιβλίου με προσθαφαιρέσεις λέξεων, όχι εδάφη, σπίτια, ανθρώπους, εκκλησίες και πολιτισμό!
Οι λέξεις έχουν σημασία για να αντιλαμβάνεται κανείς τι πραγματικά συμβαίνει.
Για να αισθάνεται τον κίνδυνο στο πετσί του, όπως έπρεπε να τον αισθάνεται κάθε έλληνας κάθε στιγμή και μόνον εκ της ρητορικής των τούρκων αξιωματούχων και της υποχώρησης του ελληνικού κράτους σε όλα τα πεδία (ιστορία, θρησκεία, αντικατάσταση πληθυσμού, κοινωνική ανοχή στους παράλογους νόμους του Ισλάμ).
Ιδρύματα όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, τα βραβεία Ιππεκτσί, οι μπαρούφες περί ελληνοτουρκικής «φιλίας» και οι κουμπαριές πολιτικών των δύο χωρών επέβαλαν αυτήν την αλλαγή σκέψης και κατεύθυνσης στον ελληνικό λαό.
Βασική προϋπόθεση ήταν η κομβική αποσάρθρωση της ελληνοθρόδοξης εκπαίδευσης των παιδιών μας και η επιβολή κοινωνικών προτύπων ξένων προς το ελληνικό αρχαίο και ορθόδοξο ιδεώδες!
Δεν είναι πλέον η οικογένεια και η ενάρετη ζωή το πρότυπο, αλλά η υλιστική κατανάλωση σε όλα τα επίπεδα ζωής, κατανάλωση ακόμα και σεξουαλική και πνευματική.
Η δημογραφική παρακμή που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό ήταν επίσης απαραίτητη.
Το ελληνικό κράτος παραδόξως δεν μας θέλει έλληνες και ανθρώπους αλλά δήθεν ευρωπαίους και ζώα.
Η ηθική και πνευματική ανύψωση, οι υψιπετείς στόχοι, δεν είναι η επιδίωξη του ελληνικού κράτους για τον λαό του,
αλλά η εξαφάνιση κάθε ίχνους γνώσης, παράδοσης και πίστης στην πολιτισμική του κληρονομιά
κι εντέλει στον εαυτό του, στην αξία του ελληνικού λαού και στο γονίδιο που κουβαλάει.
Ο ελληνικός λαός μόνος θα δώσει την λύση, εκτελώντας την τελευταία εντολή του ελληνορθόδοξου ηγέτη μακαριστού Χριστόδουλου την πρωτοχρονιά του 2008 πριν πεθάνει:
«Σταθείτε όρθιοι στις ΕΠΑΛΞΕΙΣ και μην ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας.
Διδάξτε στα παιδιά την αλήθεια.
Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του.
Το έχει κατ’επανάληψιν αποδείξει.
Και θα το αποδείξει και πάλι.
Αντίσταση και Ανάκαμψη.
Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπιστούμε ό,τικινδυνεύει».
Τα πρωτοτόκια μας είναι ο ελληνικός πολιτισμός, η θρησκεία μας, τα επιτεύγματα των αρχαίων και των νέων ελλήνων, η πολιτική που γέννησαν τα ελληνικά μυαλά, η πολιτισμική κατάκτηση του πλανήτη.
Τα πρωτοτόκια είμαστε εμείς οι έλληνες που όταν ανάψει η σπίθα γράφουμε πολεμικά έπη, υμνώντας την ελευθερία και την ανεξαρτησία.