Όπως έχω γράψει και σε παλαιότερα άρθρα μου, θεωρώ ότι ο πόλεμος με την Τουρκία είναι αναπόφευκτος, όπως επίσης και η νικηφόρα “υπέρ μας” έκβασή του δεδομένη.
Στο πλαίσιο αυτό θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην πολιτική ηγεσία για να εκμεταλλευτεί στο έπακρο και να αξιοποιήσει πλήρως τα οφέλη από τη νίκη μας αυτή.
Διότι, ως γνωστόν, ο νικητής επωφελείται και θέτει τους όρους του στον ηττημένο. Οι προδοτικές πολιτικές των προηγούμενων χρόνων δεν θα πρέπει να έχουν θέση στην μεταπολεμική εποχή και εξηγούμαι ως προς την πολιτική στόχευση και σκοπιμότητα υπέρ της πατρίδας που θα πρέπει να έχουν οι επιλογές μας:
Η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα πρέπει να εισηγηθεί και να απαιτήσει αποστρατιωτικοποίηση της Τουρκίας. Αυτή η μάστιγα του πλανήτη θα πρέπει να σταματήσει να υφίσταται στρατιωτικά και να τελειώνουμε μια και καλή με αυτή. Τις λεπτομέρειες της αποστρατιωτικοποίησης αφήνω να τις χειριστούν οι ειδικοί.
Αποστρατιωτικοποίηση της Τουρκίας σημαίνει ότι της απαγορεύεται να έχει οργανωμένο στρατό. Αυτό με τη σειρά του θα επιφέρει:
Αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, μια χώρα της ευρωπαϊκής Ένωσης και αναγνώρισης της ως κράτος από την Τουρκία, με ότι αυτό σημαίνει σε πολιτικό επίπεδο και σε υπογραφές Διεθνών Συμβάσεων.
Αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από τη Λιβύη και τη βόρεια Συρία. Ακύρωση όλων των συμφωνιών για την ίδρυση στρατιωτικών βάσεων, όπου αυτές έχουν συναφθεί (Αλβανία, Αιθιοπία, κα…).
Υποχρέωση στην Τουρκία να υπογράψει όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις (συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Δικαίου της Θάλασσας), ειδάλλως η επιβολή οικονομικών κυρώσεων θα πρέπει να είναι άμεση.
‘Αμεση υπογραφή με την Ελλάδα για ΑΟΖ στη βάση του Διεθνούς Δικαίου με πλήρη δικαιώματα στην Ελλάδα για τα νησιά. Καθορισμός υφαλοκρηπίδας και επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12νμ. στο Αιγαίο.
Υπογραφή ΑΟΖ με την Κύπρο (είναι κάτι που θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει. Θα πρέπει να γίνει ακόμα και τώρα).
Αποπομπή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Το θεωρώ δεδομένο αφού πλέον δεν θα έχει στρατό. Υποχρέωση δική μας να το ζητήσουμε.
Παύση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την ΕΕ.
Πληρωμή αποζημιώσεων της Τουρκίας προς την Ελλάδα για τις απώλειές της στον πόλεμο. Απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά και σε υλικοτεχνικές υποδομές κατά παράβαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου.
Οικονομική υποστήριξη από την ΕΕ προς ένα κράτος μέλος της (Ελλάδα) που δέχτηκε επίθεση, όχι βέβαια με τη μορφή δανείων αλλά ως γενναία επιχορήγηση (αφού στέκονται ανίκανοι να συνδράμουν στο πεδίο της μάχης).
Υπάρχουν και άλλες συμφωνίες που ίσως θα πρέπει να συζητηθούν, όπως η προσθήκη εδαφών. Αυτά σε μεταγενέστερο άρθρο μου.
Παρακαλώ την πολιτική ηγεσία να σταθεί στο ύψος των τότε περιστάσεων και να μην στερήσουν από τη χώρα αναφαίρετα δικαιώματά της που θα πηγάζουν από τη νίκη της στο πεδίο των μαχών. Η πρόσφατη ιστορία μας έχει διδάξει ότι είναι ικανοί ακόμα και για κάτι τέτοιο.
Από τον ΓροθιάΣτοΜαχαίρι.