Η Αθήνα δεν είναι το Lego του Μπακογιάννη. Κάποιος πρέπει να του τραβήξει τα αυτιά

Αποφάσισαν να κάνουν δώρο στον ανιψιό την Αθήνα να έχει να παίζει το πουλάκι μου και ο ανιψιός αποφάσισε ότι στην Αθήνα θα κυκλοφορούμε με τις κοτσίδες ξέπλεκες και θα κάνουμε πατίνια και ποδήλατο. Δουλειές, επιχειρήσεις, άνθρωποι που τρέχουν από εδώ και από εκεί δεν υπάρχουν στην Αθήνα. Παιδούπολη είναι η Αθήνα για τα μυαλά του Μπακογιάννη, όχι πόλη με υπηρεσίες, κατοίκους και δουλειές.

Εκτός από τον Μπακογιάννη έχουμε και τους ξεβλαχεμένους, που έχουν δει ξένη πρωτεύουσα στο Happy Traveller και σου λένε "κι έξω έτσι κάνουν οι μπολιτισμένοι Ευρωπαίοι". Σε πόλεις εκατομμυρίων αγαπητοί ξεβλαχεμένοι, δεν κάνουν. Το Άστερνταμ το περπατάς, δεν έχει ούτε 1 εκατομμύριο κατοίκους, η Κοπεγχάγη έχει περίπου μισό εκατομμύριο κατοίκους, οι Βρυξέλλες ακόμη λιγότερους. Αυτές οι πόλεις ειναι επαρχιακές και έχουν και ρυμοτομία. Δεν χρειάζεται το αυτοκίνητο. Στο Παρίσι δεν διανοοούνται να πεζοδρομήσουν τα Champs - Elyséés, την κεντρική τους λεωφόρο ή άλλους δρόμους. Ούτε στο Λονδίνο πεζοδρομούν, ούτε στη Νέα Υόρκη. Εδώ έχουμε βαλθεί να κάνουμε ουρητήρια όλη την πρωτεύουσα.

Στις μεγάλες πόλεις διέρχεσαι του κέντρου, για να πας στον προορισμό σου. Δεν παίρνεις το αυτοκίνητο σου από το Σύνταγμα, για να κατέβεις μέχρι την Ομόνοια, οπότε ας πάρεις και το πατίνι σου ή τα πόδια σου
"Η μεγάλη πατάτα" του Μπακογιάννη, όπως φαίνεται ότι θα μείνει γνωστό το έργο του στην ιστορία, σκοτώνει το κέντρο. Ισως και αυτός να είναι ο σκοπός.

Για τα ποδήλατα υπάρχουν πάρκα. Δεν χρειάζονται ποδηλατόδρομοι, για να κάνει ο Γιωργάκης ποδηλατάκι. Ο κάτοικος του Φαλήρου δεν θα πάρει το ποδήλατο του να πάει στο Σύνταγμα. Ο γερασμένος πληθυσμός της πόλης δεν θα κάνει ποδήλατο, για να κατέβει στο κέντρο να κάνει τις δουλειές του. Εγώ δεν θα πάρω ποδήλατο για να πάω από την πλ. Βικτωρίας στην Καλλιθέα.

Η Αθήνα δεν είναι το Lego του Μπακογιάννη. Κάποιος επιτέλους να του πάρει το παιχνιδάκι του από τα χέρια και να του τραβήξει τα αυτιά. Αρκετά.