Μια από τις βασικότερες πηγές της αιγυπτιακής οικονομίας, μετά τον τουρισμό, είναι η Διώρυγα του Σουέζ.
Καθώς αποτελεί την ταχύτερη ναυτιλιακή διαδρομή που συνδέει την Ευρώπη και την Ασία, αποτελεί την κύρια πηγή ξένου νομίσματος της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, συγκαταλέγεται και αυτή στα οικονομικά θύματα της πανδημίας, σηματοδοτώντας δύσκολες μέρες για την Αίγυπτο.
Ειδικά μετά την ολοκλήρωση των επιπλέον καναλιών προς εξυπηρέτηση της διεύλευσης των πλοίων από τη Μεσόγειο, προς την Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό, το μεγαλύτερο κομμάτι του εμπορικού στόλου παγκοσμίως προτιμούσε να επωφελείται από την παράκαμψη του γύρου της αφρικανικής ηπείρου, προτιμώντας το Κανάλι του Σουέζ και εκτοξεύοντας φυσικά τα έσοδα της Αιγύπτου.
Το οικονομικό έτος 2018-2019 τα έσοδα από το Κανάλι του Σουέζ σημείωσαν ετήσιο ρυθμό αύξησης 5,4%, φθάνοντας τα 5,9 δισ. δολάρια -από 5,6 δισ. δολάρια που ήταν το οικονομικό έτος 2017-2018- με τα καθαρά έσοδα των κρατικών ταμείων να φτάνουν τις 74 δισ. αιγυπτιακές λίρες, ήτοι πάνω από 4,5 δισ. δολάρια.
Τον φετινό Οκτώβριο μάλιστα η Διώρυγα του Σουέζ κατέγραψε τα υψηλότερα μηνιαία έσοδά σύμφωνα με τις δηλώσεις του Προέδρου, Οσάμα Ραμπία, φτάνοντας τα 515,1 εκατομμύρια δολάρια τον Οκτώβριο, με καθαρό μηνιαίο φορτίο 108,9 εκατομμυρίων τόνων.
Με τις τιμές των καυσίμων όμως σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα και το κόστος διέλευσης από το Κανάλι υψηλό, πολλά δεξαμενόπλοια επιλέγουν να αλλάξουν διαδρομή και να κινηθούν γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, ακόμα και αν πρόκειται για ένα ταξίδι που διαρκεί τουλάχιστον διπλάσιο χρόνο από τη συνήθη διαδρομή. Άλλωστε κανείς δεν βιάζεται πλέον να παραλάβει πετρέλαιο ή προϊόντα του.
Χαρακτηριστικό ήταν πρόσφατο ρεπορτάζ του Βloomberg όσον αφορά το πρώτο VLCC που φόρτωσε κουρδικό αργό στο Ceyhan, στη μεσογειακή πλευρά της Τουρκίας, προκειμένου να το μεταφέρει στην Κίνα, μέσω της ακτής της Αφρικής.
Υπό άλλες συνθήκες το συγκεκριμένο φορτίο θα μεταφερόταν μέσω μικρότερων δεξαμενόπλοιων μέσω του καναλιού του Σουέζ. Με τους χώρους όμως αποθήκευσης γεμάτους, γιατί να πληρώσει κανείς μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για να περάσει από το Κανάλι, από τη στιγμή που οι εξαιρετικά χαμηλές τιμές των καυσίμων και η απουσία σφιχτών χρονοδιαγραμμάτων παράδοσης, καθιστούν πολύ φθηνότερη την κατά τ’άλλα μεγαλύτερη διαδρομή μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας;