Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνει στην ανάγκη να κάνεις εμετό – είμαι βέβαιος πως αυτοί οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα, είχε γράψει ο Σεφέρης. Αληθεύει; Όχι, πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο από ότι νόμιζε ο ποιητής.
.
Άποψη
Η Ελλάδα υπερχρεώθηκε (η χρεοκοπία του 2012, τα τρία μνημόνια και το τέταρτο που έπεται, προήλθαν και θα προέλθει από την άθλια, προδοτική διαχείριση της υπερχρέωσης, καθώς επίσης της Οικονομίας), από την πολιτική διαφθορά – με κύριους τομείς τα φάρμακα, τον τομέα της υγείας γενικότερα, τα εξοπλιστικά και τις κατασκευές.
Το σύνολο των χρημάτων που χάθηκαν από τη διαφθορά, είναι σχεδόν ίσο με το δημόσιο χρέος του 2009 – ενώ δυστυχώς έγινε εφικτό από τη διαπλεκόμενη διαφθορά της πολιτικής με τη δικαστική εξουσία, μέσα από έναν χώρο που θεωρούμε χειρότερο, όσον αφορά τα σκάνδαλα, από το Βατικανό. Από έναν χώρο που χαρακτηρίζεται με θράσος ως ο οίκος της Δημοκρατίας – ενώ στην ουσία πρόκειται για το άντρο της μαφίας.
Το γεγονός αυτό είναι άγνωστο, στη συντριπτική πλειοψηφία όλων εκείνων που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο χώρο – ενώ το παραδικαστικό κύκλωμα που αποκαλύφθηκε είναι πλημμέλημα, σε σχέση με αυτά που συνεχίζουν να συμβαίνουν με τη «δικαιοσύνη» στην πραγματικότητα. Έτσι οι σημερινοί Έλληνες, μετά την κλιμάκωση της διαφθοράς με αφετηρία το 1997, έχουν καταντήσει να είναι ένας λαός που κανένας δεν τον ρωτάει ποτέ για τίποτα, γνωρίζοντας πως δεν θα αντιδράσει σε ότι και αν του «σερβίρει» – ενώ ακόμη και αν τον ρωτήσει, όπως με το δημοψήφισμα του 2015, δεν τον υπολογίζει καθόλου.