Η Ε.Κ.Τ. τυπώνει απλό έγχρωμο χαρτί και καρπώνεται τόκους, κέρδη από τις χώρες του λεγόμενου "κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος ευρώ" και χρεώνονται οι χώρες της ευρωζώνης για ένα "νόμισμα" που υποτίθεται ανήκει στις ίδιες.
Με δυο λόγια, χωρίς να χρήζουν αναγκαίες οι "συμβουλές" των "οικονομολόγων πανεπιστημιακών", μια χώρα της ευρωζώνης δανείζεται από τις τράπεζες χρήματα που τυπώνει χωρίς κανένα αντίκρυσμα η Ε.Κ.Τ. κι είναι υποχρεωμένη να επιστρέφει με τόκο το υποτιθέμενο δικό της νόμισμα.
Στην καθομιλουμένη... προσφέρει μία ιδιωτική χρηματοπιστωτική εταιρία (Ε.Κ.Τ.), για τη "διευκόλυνση της οικονομίας κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα", δηλαδή τυπωμένο έγχρωμο απλό χαρτί και πρέπει να επιστρέφουν τα έθνη-κράτη της ευρωζώνης το υποτιθέμενο δικό τους "κοινό νόμισμα" με υπεραξία, δηλαδή με αίμα... εργασία, πλούτο και επιπροσθέτως με ΤΟΚΟ πάνω στο "δικό τους νόμισμα"!
Φάμπρικα κατασκευής χρέους, υποδούλωσης και κατάλυσης κάθε εθνικής κυριαρχίας.
"Χρέος"; Χρέος προς ποιον ή ποιους; Χρέος προς μια ιδιωτική εταιρία που τυπώνει χαρτί χωρίς κανένα αντίκρυσμα και το πουλάει με τόκο στα κράτη της ευρωζώνης;
Το άκρον άωτον του σουρεαλισμού, η υποταγή στις επιλογές του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Αυτό που κάνει αδύνατη την βιωσιμότητα αυτού του χρέους δεν είναι τα έξοδα του κράτους, αλλά κάτι άλλο: το πρωτογενές πλεόνασμα για να πληρώνουν τα κράτη την Ευρωπαϊκή Ένωση και οι τόκοι ενός χρέους που δεν είναι εθνικό-κρατικό.
Ωστόσο, το χειρότερο από όλα είναι να μην εισέλθει ρευστότητα στο σύστημα, στις εθνικές οικονομίες. Η παραμονή μιας χώρας στην ευρωζώνη σημαίνει εξασφαλισμένη την καταστροφή, την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας και την ολική φτωχοποίηση του λαού.
Το αφήγημα της «κακοδιοίκησης, κακοδιαχείρισης» είναι ψεύτικο και παραπλανητικό, είναι το αφήγημα της ευρωπαϊκής τυραννίας και η σωτηρία είναι μονόδρομος: απαραίτητη η εθνική απελευθέρωση από αυτό το χιτλερικό κάτεργο.
Όλα ξεκινούν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που είναι το θεμέλιο αυτής της ΕΕ. Είναι η Συνθήκη των Συνθηκών: Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση την βάπτισαν.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ θεσμοθετεί την Ευρωπαϊκή Ένωση, "καθιερώνει την ευρωπαϊκή ιθαγένεια, ενισχύει τις αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (τις είδε κάποιος σ' αυτό το όργανο που στοιχίζει αίμα στους λαούς, με διακοσμητικό ρόλο κι επίφαση "δημοκρατικότητας";), διευρύνει την Ευρωπαϊκή Κοινότητα με την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (δηλαδή ιδιωτικοποίησε τις εθνικές οικονομίες αναθέτοντας σε ιδιώτες -υπερεθνικό κεφάλαιο- νόμισμα, οικονομική πολιτική, ανάπτυξη), προβλέπει κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική για την ασφάλεια... (όπως αποφάσεις για επεμβάσεις σε κάθε γωνιά του πλανήτη, εκτός από την απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπου, που είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε., ή τις απειλές του τουρκικού εθνικιστικού καθεστώτος στο Αιγαίο και τη Θράκη, τον ακραίο σοβινιστικό εθνικισμό των Σλαβοσκοπιανών του Σόρος, ή τον αντίστοιχο εθνικισμό του ναρκέμπορα Ράμα, επίσης του Σόρος)".
Σύμφωνα με το άρθρο 73β της Συνθήκης του Μάαστριχτ, «απαγορεύεται οποιοσδήποτε περιορισμός των κινήσεων κεφαλαίων» και με το άρθρο 102α υιοθετείται η «αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό»...
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αποτελεί συνθήκη ντροπής κι υποτέλειας από το σύνολο του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Παραχωρήθηκαν τα εθνικά δικαιώματα χάραξης και ελέγχου της πολίτικο-οικονομικοκοινωνικής πολιτικής, στους ευρωκράτες, το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Πρόκειται για μια συνθήκη, που μετέτρεψε τα κράτη-έθνη απλά σε Νομαρχίες, αλλά σε προτεκτοράτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του κεφαλαίου.