Ο «βόθρος» άνοιξε κι αποκαλύφθηκε η «γύμνια» τής Δημοκρατίας μας !!!

 Η πραγματική «αποφράδα ημέρα» για τον Ελληνισμό ήταν η ημέρα που ο προδότης Ελευθέριος Βενιζέλος πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Αθήνα …Η στιγμή που ο επικεφαλής τής συμμορίας των «ξυπόλητων» κατσικοκλεφτών έφτασε στην Αθήνα και είδε τον Ελληνισμό σαν «λεία», την οποία θα μπορούσε να παραδώσει στους ξένους, προκειμένου να πάρει ως «αντιπαροχή» τον πλουτισμό τον δικό του και της συμμορίας του …Μια συμμορία, η οποία —από την πρώτη στιγμή τής εμφάνισής της— συνοδευόταν από την κακή φήμη τού «μισθοφόρου» και είχε πάντα υψωμένη τη σημαία «ευκαιρίας» …Μια συμμορία έτοιμη να «μισθωθεί» από κάθε ενδιαφερόμενο …και εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλοί …Άγγλοι, Γερμανοί κι Αμερικανοί ήταν υποψήφιοι «πελάτες», οι οποίοι θα ήθελαν να ελέγξουν τον τρομερό Ελληνισμό την ώρα που «ξεκοιλιαζόταν» η Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον αντιλαμβάνονταν ως απειλή.

Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα άρχισε το πραγματικό «δράμα» τού Ελληνισμού …Η μεγαλύτερη «πληγή» στο σύνολο της ιστορίας του. Ό,τι δεν κατάφεραν οι βάρβαροι Πέρσες, οι Ούννοι και οι «Κιουταχήδες» με τη βία εις βάρος τού Ελληνισμού το κατάφεραν οι κατσικοκλέφτες με τις προδοσίες τους …Μια πραγματική «πέμπτη φάλαγγα» των ξένων ιμπεριαλιστών μέσα στην «καρδιά» τού Ελληνισμού …Μια συμμορία σκληρών κι αδίστακτων δολοφόνων, όπως ο διαβόητος Γύπαρης, ο οποίος σκότωσε σαν το «σκυλί» τον Ίωνα Δραγούμη, που —δυστυχώς γι’ αυτόν— είχε αντιληφθεί εγκαίρως τον ρόλο τους και τους στόχους τους. Σκότωσαν σαν το «σκυλί» έναν γιο Πρωθυπουργού, εν ενεργεία βουλευτή, εκδότη και πιθανότατα —λόγω της δημοφιλίας του— μελλοντικό Πρωθυπουργό. Άγρια θηρία, που «δάγκωσαν» κατ’ ευθείαν κάποιον που θεωρούσαν εχθρό τους, στέλνοντας «μήνυμα» και στους υπόλοιπους.

Πρώτο «δείγμα γραφής» αυτής της αδίστακτης συμμορίας ήταν η μεθόδευση της παράλογης εκστρατείας, που οδήγησε στην αναπόφευκτη Μικρασιατική Καταστροφή …Η καταστροφή τού Ελληνισμού τής Μικράς Ασίας εξαιτίας των «αυτοκρατορικών οραμάτων» των κατσικοκλεφτών. Υπηρετώντας ξένους σχεδιασμούς, πρόδωσαν τον Ελληνισμό και γι’ αυτόν τον λόγο ο Βενιζέλος «τελείωσε» τη ζωή του στο εξωτερικό …Πάμπλουτος αυτός στο εξωτερικό και πλούσια η συμμορία των κατσικοκλεφτών στην Ελλάδα. Ας ψάξει κάποιος να δει το πώς αλλάζει χέρια ο ελληνικός πλούτος μετά από κάθε εθνική καταστροφή και θα το επιβεβαιώσει αυτό. Όλα τα μεγάλα «τζάκια» των φτωχοβενιζελικών έγιναν με κρατικά χρήματα μέσα στο χάος των ανταλλαγών των πληθυσμών. Τότε ακούστηκαν για πρώτη φορά ονόματα μπατίρηδων, που έγιναν πλούσιοι με κρατικές χορηγίες …Ονόματα όπως οι Λαμπράκηδες, οι Βελίδιδες, οι Μιχαλακόπουλοι κλπ..

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή οι ίδιοι ατιμώρητοι προδότες συνεργάστηκαν οργανωμένα με τους ΝΑΖΙ …Η μόνη πολιτική δύναμη της κατακτημένης πατρίδας, που συνεργάστηκε επισήμως με τους ΝΑΖΙ …Δεύτερη μεγάλη «μπάζα» για τους Βενιζελικούς. Δωσίλογοι και μαυραγορίτες τής Κατοχής ήταν ΟΛΟΙ τους Βενιζελικοί …Ακόμα μεγαλύτερη «μπάζα» για τους συμμορίτες κι ακόμα μια μεγάλη «αιμορραγία» για τον Ελληνισμό. Όμως, αυτό το οποίο ακολούθησε ήταν ακόμα χειρότερο. Για να γλιτώσουν την τιμωρία, εφόσον η συνεργασία τους με τους ΝΑΖΙ ήταν εκκωφαντική, προκάλεσαν τον Εμφύλιο, ο οποίος «μάτωσε» τον ελληνικό λαό και τον έστειλε έναν αιώνα «πίσω» από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη.

Πώς όμως έφτασαν στο σημείο να μπορούν να προκαλέσουν έναν Εμφύλιο όπως ισχυριζόμαστε; Να μπορούν να ξεφύγουν της τιμωρίας ακόμα κι όταν η προδοσία τους είναι τόσο προφανής και προκλητική; Η εξήγηση είναι απλή. Από την αρχή τής πορείας τους έχουν επιλέξει ένα συγκεκριμένο μοντέλο λειτουργίας, το οποίο τους δίνει με αθέμιτο τρόπο υπεροχή έναντι των αντιπάλων τους …Παράνομη υπεροχή, την οποία σε φυσιολογικές συνθήκες η Δημοκρατία δεν ανέχεται. Το σύνολο της «επιτυχίας» τους οφείλεται στο γεγονός ότι είναι αδίστακτοι εγκληματίες και λειτουργούν ως οργανωμένη ένοπλη συμμορία σε μια κοινωνία άοπλων πολιτών …Μια απολύτως οργανωμένη συμμορία, που με τον ίδιο απόλυτο τρόπο που απειλεί τους εχθρούς της απειλεί κι «εκβιάζει» —με την έννοια της τιμωρίας— ακόμα και τα μέλη της …Κυρίως αυτά, εφόσον όλοι είναι «μπλεγμένοι» σε παρανομίες και άρα έχουν λόγους να φοβούνται αυτούς που μπορούν να τους «ξεμπροστιάσουν». …Κανονική «μαφία» …με «κάπο», «κονσιλιέρι» και «εκτελεστές».

Μέσα στο χάος τής κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας —και εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των Δυτικών— έβαλαν εντός τής πολιτικής τούς όρους τού οργανωμένου υποκόσμου και επιβλήθηκαν των ανταγωνιστών κι αντιπάλων τους όλων των ειδών …Ένας «στρατός» οπλισμένων φτωχών, που μπροστά στη μεγάλη «λεία» είχε στην κυριολεξία «αφηνιάσει». Αυτή η αγέλη των κακοποιών, η οποία εμπλουτίστηκε με «μαζέματα» απ’ όλες τις περιοχές τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που θα άλλαζαν «χέρια» με τις ανταλλαγές των πληθυσμών. Οι χειρότεροι και πιο επικίνδυνοι άνθρωποι απ’ όλες τις γεωγραφικές περιοχές που εμπλέκονταν στην «ανταλλαγή» πληθυσμών συνεργάστηκαν μεταξύ τους.

Τον βασικό Κρητικό «πυρήνα» των κατσικοκλεφτών τον πλαισίωσαν Μακεδόνες, Κωνσταντι­νου­πολίτες, Θράκες, Πόντιοι, Αιγυπτιώτες όμοιοί τους αγράμματα φτωχομπατίρια , οι οποίοι είδαν «ευκαιρία» προσωπικού πλουτισμού μέσα στη νέα πατρίδα και δεν τους απασχολούσε το χάος που θα μπορούσαν να προκαλέσουν …Οι πλέον αδίστακτοι από τους «νέους» κατοίκους τής Ελλάδας, που με τη συλλογική τους δράση θα «έριχναν» τους «παλιούς» στη νομή του κεφαλαίου και των πόρων τού νέου και μεγεθυμένου πλέον ελληνικού κράτους …Η ελληνική «Σάρα και Μάρα» απ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη τής καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο ελληνικός υπόκοσμος της αυτοκρατορίας έγινε υπόκοσμος της Αθήνας …H «dream team» τής αθλιότητας και της μειοδοσίας. Αυτούς πήγε να «σταματήσει» ο Ίωνας Δραγούμης και όλοι μας γνωρίζουμε την τύχη του.

Αυτή η συμμορία των κατεστραμμένων και των απελπισμένων με το που πάτησε το «πόδι» της στην Αθήνα δεν είχε ενδοιασμούς μπροστά σε τίποτε. Θα έκανε οτιδήποτε για να επιβληθεί των ντόπιων, τούς οποίους είχε εξ’ αρχής ορίσει ως κύριους συλλογικούς ανταγωνιστές κι εχθρούς. Αυτό ήταν το «μήνυμα» που προειδοποιητικά έστειλε σε όλους αυτούς με το «αίμα» τού Ίωνα Δραγούμη. Από τη στιγμή που αυτή η αδίστακτη συμμορία διέκρινε κέρδος στην «επαφή» με την κεντρική εξουσία τού υποτιθέμενου «ελεύθερου» ελληνικού κράτους, ταυτίστηκε μ’ αυτήν. Η πολιτική εξουσία έγινε αυτοσκοπός και βασικό μέλημα για την εξασφάλιση της ύπαρξής της. Συνδεόμενη με την εξουσία, αυτή η αγέλη των άγριων κακοποιών απειλούσε με βία ή ακόμα και με θάνατο όποιον είχε την ατυχία να βρεθεί μπροστά της …Όποιον είχε την αφέλεια να θεωρεί ότι μπορεί —μέσω της δημοκρατικής εξουσίας και νομιμότητας— να τους περιορίσει …Μια αγέλη ένοπλων κακοποιών, που ακόμα και σήμερα κυκλοφορούν με «κουμπούρια».

Εκβιασμοί, χαφιεδισμοί, συκοφαντίες αλλά και δολοφονίες έγιναν πολιτικά «εργαλεία» ενός «υποκόσμου», που με τις «πλάτες» των ξένων πρεσβειών κατόρθωσε κι έχει μόνιμα επαφή με την εξουσία, ελέγχοντας τα πάντα. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το όλο τους πρόβλημα ήταν να καταφέρουν να διατηρήσουν αυτό το συλλογικό μοντέλο λειτουργίας ακόμα κι όταν οι συνθήκες δεν θα ήταν ευνοϊκές …Ακόμα κι όταν η Ελλάδα θα έμπαινε σε μια «κανονικότητα» και δεν θα ήταν το ξέφραγο «αμπέλι» όπου αλώνιζαν ξένοι πράκτορες πιασμένοι «χέρι-χέρι» από τους τοπικούς χαφιέδες. Για να διατηρήσουν αυτό το συλλογικό μοντέλο λειτουργίας, έπρεπε να βρουν τη λύση εκείνη, η οποία θα τους επέτρεπε να διατηρούν τη συσπείρωσή τους και τα συλλογικά τους συμφέροντα. Έπρεπε να βρουν έναν «εχθρό» τής κοινωνίας, για να πουλάνε «νταβατζηλίκι» σ’ αυτήν την κοινωνία …Να μπορούν να κάνουν παρανομίες για το «καλό» της —όπως κάνουν όλοι οι «νταβατζήδες» αυτού του κόσμου— …Να μπορούν να παραμένουν οπλισμένοι σε μια κοινωνία που ήταν άοπλη …Να μπορούν ν’ ασκούν πρωτοφανείς και παράνομες —για αστική Δημοκρατία— πρακτικές πολιτικού ελέγχου, που με το πέρασμα του χρόνου μεταλλάχτηκαν στις σημερινές τηλεφωνικές παρακολουθήσεις.

Η λύση στο πρόβλημα αυτό ήταν το ΚΚΕ. Η «επιτυχία» τους θα διαιωνιζόταν εάν κατάφερναν να πάρουν τον έλεγχο του ΚΚΕ …Του «οπλισμένου» ΚΚΕ, το οποίο πάντα τρόμαζε τον ελληνικό λαό με την «επαναστατικότητά» του. Πάντα τον τρόμαζε με την αντεθνική του δράση κυρίως στο θέμα τής Μακεδονίας, το οποίο ενδιέφερε άμεσα τον ιδρυτή τού ΚΚΕ Εβραίο Μπεναρόγια. Εάν κατάφερναν, όπως όλοι οι επιτυχημένοι «νταβατζήδες», να γίνουν κρυφοί συνεταίροι ή ακόμα καλύτερα εργοδότες τού μεγαλύτερου «φόβητρου» της «πιάτσας», τότε θα είχαν εξασφαλίσει τη μονιμότητά τους. Αυτό το «φόβητρο» της ελληνικής κοινωνίας ήταν το προδοτικό ΚΚΕ. Αυτό ήταν που έδινε στους Βενιζελικούς τη δυνατότητα να «κρύβουν» τον δικό τους «στρατό» από την κοινή θέα …Τους έδινε τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ένα «νόμιμο» δήθεν αντικομμουνιστικό παρακράτος, εφόσον κάτι τέτοιο θα ήταν «ανεκτό» από τον λαό, ο οποίος στην κυριολεξία όχι μόνον φοβόταν τους κομμουνιστές, αλλά τους σιχαινόταν κιόλας.

Αυτό δεν ήταν κάτι το πρωτοφανές, το οποίο εφαρμόστηκε μόνον στην Ελλάδα. Το ίδιο «κόλπο» ήταν που γιγάντωσε την «αντι­κομμουνιστική» Μαφία στην Ιταλία. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι έδιναν όπλα στους κομμουνιστές «επαναστάτες», ήταν εκείνοι που νομιμοποιούσαν τα κουμπούρια τής Μαφίας, η οποία θα τους «σταματούσε», εισπράττοντας το «κατιτίς» της. Αυτό έγινε και στην Ελλάδα. Αυτοί, οι οποίοι είχαν τον έλεγχο του «φόβητρου» της Δημοκρατίας ήταν οι ίδιοι που κατέλυαν κάθε έννοια Δημοκρατίας, προκειμένου αυτή να μην «καταλυθεί» δήθεν από τους κομμουνιστές. Ήταν υποτίθεται οπλισμένοι, για ν’ «αντιμετωπίσουν» την ένοπλη επανάσταση των προλετάριων. Έλεγχαν δηλαδή τους κομμουνιστές χαφιέδες τής Ασφάλειας κι αυτοί οι χαφιέδες ήταν που τους έδιναν τη δυνατότητα να ελέγχουν την ίδια την Ασφάλεια, μετατρέποντάς την σε βενιζελικό «παραμάγαζο» και ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημοκρατική λειτουργία. Αυτό ήταν το όλο «μυστικό» τής συμμορίας των «ξυπόλητων».

Ο έλεγχος του ΚΚΕ ήταν εύκολος, εφόσον είχαν πάντα τις «πλάτες» των ξένων …Απόλυτος έλεγχος σε βαθμό να μιλάμε για καθαρή ιδιοκτησία τού κόμματος …Αυτόν τον έλεγχο οι Βενιζελικοί τον εξασφάλισαν με το «ιδιώνυμο» …Γι’ αυτόν τον λόγο το επινόησαν. Ξεκινώντας από το ΚΚΕ, επεδίωξαν και κατάφεραν να στήσουν τη «βιομηχανία» τού γενικότερου κοινωνικού εκβιασμού …Ξεκινώντας από τον όμοιό τους «Θρακιώτη» χαφιέ Ζαχαριάδη. Αυτό, το οποίο έκαναν αρχικά και συστηματικά εις βάρος τού ΚΚΕ το έκαναν στη συνέχεια εις βάρος τού συνόλου της κοινωνίας. Αρχικά έστησαν μια «φάμπρικα» εκβιασμών των στελεχών τού ΚΚΕ, εφόσον μόνοι τους αποφάσιζαν ποιοι από τους «δηλωσίες» και τους χαφιέδες τής Ασφάλειας θα γίνονταν ηγέτες του …Ποιοι από τους παντελώς αγράμματους κι άχρηστους τεμπελχανάδες θα γίνονταν ηγέτες του…

…Μόνοι τους αποφάσιζαν ποιοι κομμουνιστές θα έπαιρναν από την Ασφάλεια την «πιστοποίηση του ηρωισμού», που τόσο γοητεύει τους αφελείς και τους «επαναστάτες». Από εκεί και πέρα όλα ήταν στα δικά τους χέρια. Μετά το ΚΚΕ έβαλαν και την ελληνική κοινωνία στην ίδια «Ασφάλεια». Κράτησαν για τους εαυτούς τους τον ρόλο τού καλού και του κακού «μπάτσου» και με τον τρόπο αυτόν μπορούσαν να τρομοκρατούν τους πάντες. Όντας συνέταιροι με τους κομμουνιστές, έκαναν «σημαία» τους την αναζήτηση «κρυπτοκομμουνιστών», μόνο και μόνο για να τρομοκρατούν την κοινωνία και να φτάνουν σε όποια «πόρτα» πολίτη τούς ενδιέφερε. Αυτό το «παιχνίδι» εις βάρος τής κοινωνίας το μετέτρεψαν σε πολιτική και αυτό τους επέτρεψε να μονοπωλήσουν τα πάντα. Ό,τι έκαναν εις βάρος τού δικού τους ΚΚΕ το έκαναν και εις βάρος τής κοινωνίας, που πλέον ήταν κι αυτή «δική» τους …έστω κι αν δεν το γνώριζε η ίδια.

Όλα αυτά έχοντας πάντα υψωμένη τη δική τους συλλογική «σημαία ευκαιρίας», την οποία —όπως είναι φυσικό— την εκμεταλλεύεται ο εκάστοτε ισχυρός. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προτιμήσεις των Βενιζελικών στο θέμα τής ταυτότητας των «εργοδοτών». Εάν ο ενδιαφερόμενος είναι Γερμανός, με αυτόν θα «πάνε». Εάν είναι κάτι άλλο, δεν έχουν πρόβλημα. Στη μεταπολεμική Pax Americana πήγαν με τους Αμερικανούς. Με αυτών τις «πλάτες» έλεγξαν για λογαριασμό των αφεντικών —και για το δικό τους κέρδος— την Ελλάδα. «Δημοκρατία» και αντικομμουνισμό «πουλούσαν» οι Αμερικανοί και αυτό βόλευε τους Βενιζελικούς, οι οποίοι, ελέγχοντας το ΚΚΕ, είχαν τα «εργαλεία» να δώσουν την «ηρωική» «παράστασή» τους …Μια «παράσταση», η οποία ξεκίνησε με την αποχώρηση των ΝΑΖΙ —που ήταν τα προηγούμενα αφεντικά τους— …Μια «παράσταση», η οποία τους ήθελε να συνεργάζονται με τους ΝΑΖΙ για το «καλό» μας …Για να μην «πέσει» η χώρα στα χέρια των κομμουνιστών …Για να μην πέσει η χώρα στα χέρια κάποιων ελαχίστων ελεεινών και τρισάθλιων τεμπελχανάδων, οι οποίοι παρίσταναν τους δήθεν «επαναστάτες» και τους κλωτσούσε ο κόσμος στις γειτονιές του.

Δυστυχώς όμως με χρήματα των Αμερικανών αυτή η κομμουνιστική «απειλή» μεγεθύνθηκε σε βαθμό που να τρομάζει τον λαό. Αυτό το «παιχνίδι» έπαιξαν οι Βενιζελικοί γιατί αυτό ήταν που τους βόλευε …Μόνοι τους αποφάσιζαν πότε θα πιάνονταν οι ΚΚΕδες με «ασύρματους» στα χέρια, ώστε να «στήσουν» τις Χούντες των αφεντικών τους που θα τους έκαναν πλούσιους …Μόνοι τους αποφάσιζαν ποιοι δικοί τους συμμορίτες θα ήταν «κακοί» Αποστάτες και ποιοι δικοί τους «καλοί» θα έκαναν τους «Ανένδοτους» αγώνες για τη Δημοκρατία. Όλα ήταν ρόλοι σε μια τραγική «παράσταση», η οποία βύθιζε το ελληνικό κράτος και τον ελληνικό λαό στην υποτέλεια και την υπανάπτυξη. Όλα αυτά είχαν μια «αφετηρία» …Ο μαζικός εκβιασμός τού ΚΚΕ ήταν όλο το μυστικό τής δύναμής τους, εφόσον πάντα είχαν έναν συλλογικό φορέα να τους δίνει δύναμη μέσα από μια «στημένη» σύγκρουση. Όλα ήταν ένα «θέατρο», το οποίο είχε πάντα ένα και μοναδικό «ζητούμενο» …Την εξασφάλιση πλούτου για τους Βενιζελικούς. Ο πλούτος αποτελούσε για την πιο άπληστη συμμορία τής ελληνικής ιστορίας το συνεκτικό της στοιχείο …Ο απίστευτος εθνικός πλούτος, τον οποίο διεκδικούσαν οι «ξυπόλητοι» κατσικοκλέφτες.

Έχοντας οι Βενιζελικοί βρει τη «φόρμουλα» να μετατρέπουν τις εθνικές συμφορές σε «μπάζες» λείας, δεν είχαν πρόβλημα να δοκιμάσουν οτιδήποτε εις βάρος τού λαού που τον «δούλευαν». Η φιλοαμερικανική Χούντα, εξαιτίας τής «παράστασης» των Βενιζελικών, ήρθε ως φυσικό αποτέλεσμα αυτής της τακτικής και ως δια μαγείας ΟΛΟΙ όσοι πλούτισαν ανεξέλεγκτα με τις «ευχές» τού χουντικού κράτους ήταν «αντιχουντικοί» Βενιζελικοί. Οι φυσικοί ηγέτες των Βενιζελικών όλοι «έξω» από τη χώρα —για να μην φθείρονται— και οι Βενιζελικοί εντός τής χώρας πλούτιζαν ως δια μαγείας με αυθαίρετες άδειες της Χούντας …Βαρδινογιάννηδες, Μαρινάκηδες, Λάτσηδες, Αγγελόπουλοι, Κανελλόπουλοι κλπ.. Όλοι πλούσιοι ελέω κράτους. Και πάλι η απόδειξη είναι εύκολη. Ας ψάξει κάποιος να βρει τι δουλειά έκαναν και πού κατοικούσαν οι Βαρδινογιάννηδες ή οι Μαρινάκηδες στην εποχή τής Χούντας και το πώς και πότε έγιναν μεγιστάνες.

Όταν στη συνέχεια «ανατράπηκε» η Χούντα από τα ίδια τα αφεντικά και πάλι οι ίδιοι Βενιζελικοί κυριάρχησαν στη Μεταπολίτευση. «Επέστρεψαν» οι «καλοί» «μπάτσοι», για ν’ αναλάβουν να μας «σώσουν» από τους «κακούς», που ήταν οι όμοιοί τους. Οι ίδιοι Παπανδρέου και Μητσοτάκηδες, οι οποίοι μας είχαν βάλει στη Χούντα επέστρεψαν να «σκουπίσουν» τα κέρδη από την ανατροπή της …Να καπηλευτούν την πτώση τής Χούντας τού βενιζελικού υπαλλήλου τής αμερικανικής πρεσβείας, που ήταν και βαφτιστήρι τού «Ανένδοτου» Γεωργίου Παπανδρέου. Για να διατηρήσουν το «εργαλείο» τους σε ενέργεια και κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, νομιμοποίησαν και το ΚΚΕ …Και πάλι το φόβητρο της Δημοκρατίας στα χέρια αυτών, οι οποίοι κατέλυαν τη Δημοκρατία …Ο «λογαριασμός» βέβαια στον λαό …Ο λαός θ’ αναλάμβανε να πληρώνει τον μισθό τού χαφιέ στο ΚΚΕ.

Και στη Μεταπολίτευση τα ίδια έκαναν …Και πάλι εκμεταλλεύτηκαν την «απειλή» τού ΚΚΕ, για να διατηρήσουν τη συλλογικότητά τους και βέβαια τον οπλισμό τους. Πάλι με όρους συμμορίας μονοπώλησαν τα πάντα. Ο βενιζελικός Μητσοτάκης με «άνωθεν» εντολές «φορτώθηκε» στη Δεξιά …Τον «φύτεψε» η αμερικανική πρεσβεία στη Νέα Δημοκρατία και ξεκίνησε η γνωστή διχαστική «παράσταση», που είναι η εξειδίκευση των Βενιζελικών. Με τον «συνέταιρό» του Παπανδρέου έστησαν ένα «παιχνίδι» δήθεν αντιπαλότητας και «καπέλωσαν» και τη Δεξιά …«Παντοδύναμοι» στην κυριολεξία. Εν καιρώ ειρήνης και σε περιόδους δημοκρατικής ομαλότητας κέρδιζαν εκλογές με όρους προβoκατσιών και παρακράτους. Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές έβαζαν τον λαό σε «ρύθμιση» εμφυλίου για ν’ «ανάψουν» τα αίματα και μετά σε κλίμα απόλυτης σύμπνοιας η συμμορία συνέχιζε το «φαγοπότι». Ποτέ δεν είχαν πρόβλημα να επιλέξουν έναν «άτυχο» Τεμπονέρα, για να βάλουν «φωτιά» στα «κάρβουνα» που θα τους οδηγούσε στο «ψητό». Όλα στα «χέρια» τους. «Ασυναγώνιστοι» για τον «ηρωισμό» και τις ικανότητές τους. Η οικογένεια Μητσοτάκη από τότε έλεγχε και παρακολουθούσε τους πάντες και τα πάντα, όπως αποκαλύφθηκε με την υπόθεση Μαυρίκη και υποκλοπών.

Δεν υπάρχει τίποτε καθαρό στην όλη «καριέρα» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη …Από τη σχέση του με τους ΝΑΖΙ και την Αποστασία μέχρι τη «φυγάδευση» της βασιλικής οικοσκευής στο εξωτερικό. Αυτός είχε ανοίξει τα σύνορα και «πλημμύρισε» τη χώρα με λαθραίους Αλβανούς και αυτός —μέσω της ΑΓΕΤ— είχε ξεκινήσει το «ξεπούλημα» της μεταπολεμικής ανάπτυξης, ανοίγοντας τον δρόμο για το ΤΑΙΠΕΔ. Πρωθυπουργός έγινε με μια ύποπτη  πολιτική δολοφονία, που η «αποκάλυψη» των «ενόχων» όχι μόνον δεν «φώτισε» την υπόθεση, αλλά τη «συσκότισε» ακόμα πιο πολύ. Ένας «τελειωμένος» γαμπρός ενός κραυγαλέα αποτυχημένου γάμου συμφέροντος έγινε η θεμέλιος «λίθος» τής απόλυτης υποταγής τής Δεξιάς στους Βενιζελικούς …Πολύ μικρό «κόστος» για τόσο μεγάλο «κέρδος» …και αυτό είναι διερευνήσιμο όταν μιλάμε για αδίστακτους Βενιζελικούς. Γιατί να μην υποθέσουμε ότι οι ίδιοι, οι οποίοι αποφάσισαν τη δολοφονία τού Δραγούμη επανέλαβαν τους εαυτούς τους τόσο στην υπόθεση Μπακογιάννη όσο και σ’ αυτήν του Τεμπονέρα; Μοίρασαν τα θύματα, για να έχουν «δίκιο» καί οι δύο πλευρές, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά κόλπα των Βενιζελικών …Μέσα σε τεχνητό κλίμα βίας κι εθνικού διχασμού μπόρεσε κι έγινε πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, όπως συνέβαινε και με τον ίδιο τον Βενιζέλο.

Με τον έλεγχο όλων των κομμάτων φυσικό ήταν να ελέγχουν όλες τις εξουσίες …Τις δήθεν «κυρίαρχες» κι ανεξάρτητες εξουσίες ενός δήθεν «κυρίαρχου» κι ανεξάρτητου κράτους, το οποίο παρέμενε μόνιμα και φανατικά «Μπανανία» των Αμερικανών και των παλιών δωσίλογων των Ναζί Βενιζελικών. Στα ίδια σαλόνια των νεόπλουτων Βενιζελικών αποφασίζεται ποιοι θα στελεχώσουν όχι μόνον τις Κυβερνήσεις, αλλά και τη Βουλή …και μέσω αυτής τη Δικαστική Εξουσία. Επί χρόνια έγραφαν ακόμα και οι εφημερίδες ότι από το γραφείο τού Λαμπράκη έφευγε το όνομα του κάθε νέου Προέδρου τού Αρείου Πάγου, για να περάσει από τον έλεγχο της αμερικανικής πρεσβείας και στη συνέχεια να πάει για «επικύρωση» στη Βουλή των βενιζελικών «υποκομμάτων» …Αυτή ήταν η Δημοκρατία τής Μεταπολίτευσης. Ο Λαμπράκης γνώριζε τον Πρωθυπουργό τής χώρας πριν τον «ψηφίσει» ο ελληνικός λαός. Οι Βενιζελικοί παρέμεναν μόνιμα τα απόλυτα αφεντικά ενός κράτους, του οποίου ο λαός νομίζει ότι ζει σε Δημοκρατία. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι είναι αυτοί που μεθόδευσαν κι επωφελήθηκαν από την τελευταία εθνική καταστροφή των Μνημονίων …Μία καταστροφή, η οποία ζημίωσε ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες, αλλά για τους Βενιζελικούς ήταν μία ακόμα μεγάλη «μπάζα».

Τώρα, με την υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών, απλά αποκαλύφθηκε το τεχνικό μέρος αυτού του ελέγχου που τους εξασφαλίζει «επιτυχίες» …Αποκαλύφθηκε αυτό, το οποίο το γνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική ιστορία τής χώρας κι απλά δεν μπορούν ν’ αποδείξουν ή απλά φοβούνται να μιλήσουν γι’ αυτό …Αποκαλύφθηκε ότι η συμμορία των Βενιζελικών παρακολουθεί τους πάντες, για να βρίσκεται πάντα ένα βήμα «μπροστά» στις κινήσεις τους. Οι Βενιζελικοί παρακολουθούν από ανώτατους δικαστικούς μέχρι κρατικούς αξιωματούχους όλων των ειδών. Όπως αποδείχθηκε —και με στοιχεία πλέον— παρακολουθούσαν μέχρι και τον ίδιο τον αρχηγό τής αστυνομίας …Τον αρχηγό αυτόν, τον οποίο οι ίδιοι τοποθέτησαν στη θέση του. Γιατί; …Γιατί με τις παρακολουθήσεις μπορούν και εκβιάζουν ακόμα και τους δικούς τους ανθρώπους …Κυρίως αυτούς, εφόσον αυτοί είναι που καταλαμβάνουν τα ανώτατα κρατικά και κυβερνητικά αξιώματα.

Ποιος θα «κινήσει» την υπόθεση «Νουρ» και δεν θα το μάθει ο Μητσοτάκης, για να «πουλήσει» εξυπηρέτηση στον Μαρινάκη; Σε ποια αφρικανική «Μπανανία» θα αφήνονταν οι μάρτυρες κατηγορίας να δολοφονούνται ο ένας μετά τον άλλο και δεν θα επενέβαινε η Δικαιοσύνη να ελέγξει τα συμβαίνοντα και να επισπεύσει τη δίκη; Ποιος θα τολμήσει να ψάξει τις ευθύνες τής Ντόρας στη φυγάδευση του Χριστοφοράκου και τις συνέπειες εκείνης της φυγάδευσης για τη λειτουργία τής χώρας. Ποιος στρατιωτικός αρχηγός θα κινητοποιήσει τους στρατιωτικούς, ώστε να εμποδίσουν τον Μητσοτάκη να αφοπλίσει τα νησιά; Ποιος πολιτικός θα δημιουργήσει «κίνηση» εναντίον του για την αυθαιρεσία του να μας βάλει σε πόλεμο με τη Ρωσία; Ποιος πολιτικός ή κρατικός αξιωματούχος θ’ αναλάβει πρωτοβουλία να τον εμποδίσει να επιχειρήσει την απολιγνιτοποίηση της λεηλατημένης ΔΕΗ; Ποιος θα τολμήσει να βάλει το «χέρι» του στο χρυσοφόρο «πλιάτσικο» του ΤΑΙΠΕΔ, εάν δεν είναι δικός τους άνθρωπος; Ποιος θα τολμήσει να κάνει κάτι, το οποίο θίγει τα συμφέροντα της συμμορίας; ΟΛΟΙ παρακολουθούνται και ΟΛΟΙ εκβιάζονται και βέβαια ΟΛΟΙ απειλούνται.

Γιατί να μην αποθρασυνθούν όλοι αυτοί οι Βενιζελικοί; Γιατί να μην τολμάνε όλοι αυτοί —οι οποίοι μέσω εκβιασμών «αυτοτοποθετούνται» υπεράνω του νόμου— να κάνουν χωρίς τον παραμικρό φόβο ό,τι παρανομία τους συμφέρει; Αυτοί είναι που διορίζουν τους Δικαστές, δική τους είναι η Δικαιοσύνη. Αυτοί είναι που διορίζουν τους Εισαγγελείς, δικές τους είναι οι διωκτικές αρχές. Γιατί να μην κάνουν όλες αυτές τις «επιτυχημένες» απάτες, οι οποίες για όλους τους υπόλοιπους πολίτες θα ήταν αίτιο απόλυτης καταστροφής; Έτσι πλουτίζεις με όρους αθέμιτου συναγωνισμού ανάμεσα σε πολίτες, που ο νόμος και οι μηχανισμοί του λειτουργούν ως τρομοκράτες τους. Μόνον τους φτωχούς και τους άσχετους πολίτες τρομοκρατεί η Ελληνική Δικαιοσύνη. Μόνον όσους δεν είναι στο «κόλπο» …και οι οποίοι τη βοηθάνε να διατηρεί μια εικόνα «αυστηρού τιμωρού».

Αντιλαμβανόμαστε πως όλα όσα καταγράφονται ως «παθογένεια» του σύγχρονου ελληνικού κράτους δεν είναι τυχαία …Δεν είναι αποτελέσματα των «ιδιομορφιών» τής φυλής μας …Δεν είναι αποτέλεσμα των κακών χαρακτηριστικών τού «Νεοέλληνα», που ως όρος εφευρέθηκε από τους Βενιζελικούς τού Κολεγίου Αθηνών …Είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης και λειτουργίας τής βενιζελικής συμμορίας, η οποία εδώ και έναν αιώνα λυμαίνεται την εξουσία τού ελληνικού κράτους. Απ’ αυτούς επιλέγονται όλοι οι άχρηστοι, οι ανίκανοι και οι διεφθαρμένοι ΑΝΩΤΑΤΟΙ Κρατικοί Λειτουργοί, γιατί απλούστατα αυτούς επιθυμεί το βενιζελικό παρακράτος για να κάνει τη δουλειά του. Κανένας ανώμαλος δεν «ξεγελά» το κράτος, καταλαμβάνοντας θέση ανώτατου δικαστή …Επιλέχθηκε να γίνει ανώτατος δικαστικός, γιατί απλά ήταν ανώμαλος και βόλευε τους εκβιαστές που μας κυβερνάνε.

Τι να τον κάνουν τον έξυπνο ή ικανό υπάλληλο, όταν αυτοί θέλουν «αποφάσεις» κομμένες και ραμμένες στα συμφέροντά τους …«Αποφάσεις» διεφθαρμένων κι ανώμαλων, τους οποίους τους παίρνουν τηλέφωνα και τους απειλούν. Τι απέγινε άραγε εκείνος ο ανώμαλος Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου τής Επικρατείας, που το πρωί αποφάσιζε για τη νομιμότητα των Μνημονίων —και άρα για την τύχη των Ελλήνων— και το βράδυ φιλούσε τα πόδια των Πακιστανών εραστών του; Αυτοί, οι οποίοι παρακολουθούν τους πάντες, δεν γνώριζαν το ποιόν του; Ποιος τον είχε προάγει στη θέση του; Μήπως η ανώμαλη φύση του ήταν «προσόν» για τη θέση του; Ποιος γνώριζε την ανωμαλία του και ποιες υποθέσεις, που αφορούσαν το Μνημόνιο, είχε «τακτοποιήσει» υπέρ τής συμμορίας; Η παντελώς άσημη κι ασήμαντη —ως γυναίκα κι επιστήμονας— Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η οποία ήταν «κολλητή» του, για ποιον λόγο ακριβώς «αποκαταστάθηκε» στο Ανώτατο Πολιτειακό Αξίωμα από τον επικεφαλής τής βενιζελικής συμμορίας; Υπήρχαν μήπως «γραμμάτια», τα οποία «ξεπληρώθηκαν» με αυτήν την αποκατάσταση;

Όπως συμβαίνει και με τους φυσικούς οργανισμούς, έτσι και με έναν κρατικό μηχανισμό η «αρρώστια» του φαίνεται από τα «συμπτώματά» της. Όταν σε μια χώρα οι ποινικολόγοι είναι πολυεκατομμυριούχοι, αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει «άνθιση» της νομικής επιστήμης …Σημαίνει ότι υπάρχει παραδικαστικό κύκλωμα και οι «ενδιάμεσοι» ποινικολόγοι είναι αυτοί, οι οποίοι κάνουν την πανάκριβη διαχείριση της ατιμωρησίας. Έτσι ελέγχονται τα πάντα στην πατρίδα μας και κυρίως ελέγχεται η οικονομία. Η οικονομία δημιουργεί μεγιστάνες και αυτοί με τη σειρά τους συντηρούν τεράστια ΜΜΕ, τα οποία διατηρούν τα μονοπώλια της εξουσίας, για να κλείσει και πάλι ο «κύκλος» με τις ελεγχόμενες Κυβερνήσεις που δίνουν «δουλειές» στους «χορηγούς» τους, για να επαναλαμβάνεται αυτή η πρακτική επ’ άπειρον.

Όλα αυτά σήμερα αποκαλύφθηκαν με το δίκτυο της παρακολούθησης. Αυτό, το οποίο γινόταν από την εποχή τού Βενιζέλου και του Δραγούμη γίνεται και σήμερα. Πρέπει να παρακολουθείς τους «Δραγούμηδες», για να μπορείς να τους εξουδετερώνεις και άρα να φέρουν κέρδος τα όπλα των «Γυπάρηδων». Απλά κάποτε όλοι αυτοί χρειάζονταν πολλούς χαφιέδες, για να γνωρίζουν τι κάνουν και με ποιους μιλάνε οι αντίπαλοί τους, ενώ τώρα τους βγαίνει πιο φτηνά με τη χρήση τής τεχνολογίας. Αγοράζεις ένα Predator και γλιτώνεις εκατοντάδες μεροκάματα χαφιέδων. Για κάποιον, δηλαδή, ο οποίος γνωρίζει πώς λειτουργούν τα πράγματα, δεν υπάρχει κάποια έκπληξη. Έκπληξη θα υπήρχε μόνον εάν όλοι αυτοί αιφνιδιάζονταν από τις εξελίξεις …πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει ποτέ.

Γι’ αυτόν τον λόγο αναφερθήκαμε εξ’ αρχής στον ολέθριο ρόλο τού ΚΚΕ. Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν, εάν αυτό δεν υπήρχε. Η σημερινή παράνομη κι αντισυνταγματική «κομματικοποίηση» του κράτους και της Βουλής οφείλεται απλά στην ύπαρξή του. Αυτός είναι ο παθογόνος «ιός», ο οποίος «μολύνει» κι «αρρωσταίνει» τη Δημοκρατία μας. Το παντελώς παράνομα και παράλογα χρηματοδοτούμενο από το κράτος ΚΚΕ πληρώνεται γι’ αυτόν τον ρόλο …Πληρώνεται, για να υπάρχει ως υπαρκτός εχθρός που νομιμοποιεί «παρακράτος» και «παραδημοκρατική» λειτουργία …Πληρώνεται, για να δημιουργεί και να διασκορπίζει οργανωμένα στην κοινωνία χαφιέδες και προβοκάτορες. Το απόλυτο άλλοθι για την ύπαρξη του παρακράτους είναι ο στόχος τού δήθεν ελέγχου τού ΚΚΕ. Για να μην «κομματικοποιήσει» το ΚΚΕ το κράτος, προλαβαίνουν και το κομματικοποιούν οι Βενιζελικοί σαν «αντίσταση» απέναντι στον κομμουνισμό.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε …Στη Βουλή —με τη συμμετοχή καί του ΚΚΕ— «παίζεται» μια «παρωδία» τής δημοκρατικής λειτουργίας …Μια «παράσταση» σύγκρουσης των δήθεν «φίλων» κι «εχθρών» τής Δημοκρατίας η οποία τους επιτρέπει να μονοπωλούν την εξουσία. Έβαλαν τους δικούς τους «μουφτήδες» μέσα στον «χριστιανικό» ναό, για να παριστάνουν οι ίδιοι εκ του ασφαλούς τους πιστούς και ένοπλους «σταυροφόρους». Μιλάμε για «δούλεμα». Κάθε τέσσερα χρόνια στήνουν μια εκλογική διαδικασία, η οποία υποτίθεται ότι δίνει το δικαίωμα στον λαό να συμμετάσχει στις αποφάσεις για το μέλλον του …Μια διαδικασία, η οποία έχει μετατρέψει τη Δημοκρατία σε ένα reality show, όπου —για λόγους μάρκετινγκ— υπάρχει συμμετοχή τού κοινού διά τηλεψηφοφορίας. Το κοινό θ’ «αποφασίσει» ποιος θ’ «αποχωρήσει» και ποιος θα «παραμείνει» …πάντα βέβαια αποκλειστικά ανάμεσα στις επιλογές που του δίνει η «παραγωγή» τής παράστασης.

Η βενιζελική «παραγωγή» είναι αυτή που αποφασίζει ποιους θα δώσει στο κοινό ως επιλογή για να ψηφίσουν …Ο,ΤΙ θέλει το κοινό, αρκεί ν’ αποτελεί επιλογή των Βενιζελικών …Είτε ψηφίσουν Μητσοτάκη είτε Παπανδρέου είτε Τσίπρα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Όπως στη Βρετανία, που, όποιος κι αν βγει Πρωθυπουργός, από το ίδιο γραφείο τής Βασίλισσας θα περνούσε να υποβάλει τα «σέβη» του και να «επικαιροποιήσει» την πίστη του, έτσι συμβαίνει και στην Ελλάδα με το γραφείο τής «αόρατης» βενιζελικής εξουσίας. Όποιος και να ψηφιστεί, τα ίδια Μνημόνια, τις ίδιες «Πρέσπες» και τις ίδιες πολιτικές θα δρομολογήσουν …Όποιοι και αν εκλεγούν. Όπως η Μέρκελ απαιτούσε από τους υποψήφιους Πρωθυπουργούς να υπογράψουν ΠΡΙΝ τις εκλογές ότι θα σεβαστούν το Μνημόνιο, έτσι κάνει και το βενιζελικό «διευθυντήριο». Πριν καν ξεκινήσουν οι εκλογικές μάχες πρέπει να δηλώσεις την υποταγή σου σ’ αυτούς. Εάν δεν σε εγκρίνει το «διευθυντήριο» αυτό, όχι Πρωθυπουργός αλλά ούτε στη Βουλή δεν μπορείς να μπεις ως απλός βουλευτής. Από εκεί και πέρα οι ίδιοι άνθρωποι, που θα τους επιτραπεί να διεκδικούν την Πρωθυπουργία, είναι εκείνοι που αποφασίζουν για τη στελέχωση της Βουλής και βέβαια τη στελέχωση των ανώτατων βαθμίδων τής Δικαστικής Εξουσίας με βάση τα συμφέροντα των αφεντικών …Τόση «Δημοκρατία» απολαμβάνουμε !!!

Μέσω αυτού του ελέγχου —και με άλλοθι την προστασία τής «Δημοκρατίας»— μπόρεσαν και δημιούργησαν ένα «δημοκρατικό» παρακράτος, το οποίο ελέγχει τους πάντες και τα πάντα …Ένα παρακράτος, το οποίο «δικαιολογεί» τα πάντα …Δικαιολογεί δολοφονίες, εκβιασμούς, παρακολουθήσεις κλπ. …Ένα παρακράτος, το οποίο —όπως θα έλεγε κι ο Κούλης— έστω και με τη βία διατηρεί τον «ανώριμο» λαό στη «σωστή» πλευρά τής ιστορίας …Ένα παρακράτος, το οποίο σήμερα το «κρύβουν» στις κερκίδες των ποδοσφαιρικών ομάδων. Και σ’ αυτό το επίπεδο παίζουν και πάλι το παιχνίδι τής δήθεν «σύγκρουσης». Ο σκληρός πυρήνας των Βενιζελικών ελέγχει τους ιδιωτικούς «στρατούς» των φανατικών των δύο μεγάλων ομάδων …Των δύο ομάδων, που —εκτός όλων των άλλων— συγκρούονται και για ιδεολογικούς και ταξικούς λόγους υπό την ηγεσία όμως των ίδιων αφεντικών. Ο Βαρδινογιάννης στον Παναθηναϊκό και ο Μαρινάκης στον Ολυμπιακό.

Αλήθεια, δεν είναι παράξενο που ο «κόκκινος» Κόκκαλης του ΚΚΕ και του παραπετάσματος παρέδωσε τόσο εύκολα την ομάδα του στον βενιζελικό καπιταλιστή Μαρινάκη; Ήταν ποτέ δυνατόν να γίνει κάτι διαφορετικό; Τίποτε δεν αφήνουν στην τύχη, για να μην αλλάξει η τύχη τους. Όπως ο βενιζελικός Μαρινάκης «κληρο­νό­μη­σε» το χρεοκοπημένο συγκρότημα Λαμπράκη, για να μην το πάρει κάποιος άλλος, έτσι «κληρονόμησε» και τον Ολυμπιακό τού Κόκκαλη του παιδομαζώματος και των Σκοπίων. Παντού και πάντα κάνουν το ίδιο παιχνίδι …Προσπαθούν να ελέγξουν και να «καπελώσουν» όλες τις εστίες εσωτερικών κοινωνικών συγκρούσεων, προκειμένου να επιτυγχάνουν μαζικά αποτελέσματα …Προκειμένου να κρύβουν τους δικούς τους παρακρατικούς «στρατούς» πίσω από κοινωνικούς, ταξικούς ή ποδοσφαιρικούς «εχθρούς»…

Με αυτόν τον τρόπο —και σε περίοδο ειρήνης— παραμένει ακμαίο το παρακράτος …Ένα παρακράτος, που έχει «ιερό» σκοπό …Ένα παρακράτος, το οποίο ελέγχει τα πάντα, για να «προστατεύσει» δήθεν τη Δημοκρατία μας. Για να «προστατευτεί» η Δημοκρατία, έπρεπε να ελέγχονται ΟΛΟΙ οι άνθρωποι, οι οποίοι θα μπορούσαν να την «προδώσουν» …Όλοι οι «δυνάμει» προδότες …Από τους ανώτατους δικαστικούς, και τους αστυνομικούς μέχρι τους πολιτικούς αντιπάλους …Οι ΠΑΝΤΕΣ δηλαδή. Αυτό, όπως αντιλαμβανόμαστε, τους έδωσε τη δυνατότητα ν’ απολαμβάνουν την ατιμωρησία. Αυτό σιγά-σιγά πέρασε και στην οικονομία και μετατράπηκε σε αθέμιτο ανταγωνισμό, που «κατάπιε» όλους τους ανταγωνιστές των Βενιζελικών …Κανένας δεν μπορεί ν’ ανταγωνιστεί τους Βενιζελικούς, γιατί κανένας δεν τολμάει να κάνει αυτά, τα οποία τολμάνε εκείνοι, οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει την ατιμωρησία.

Ποιος θα τους ανταγωνιστεί και σε ποιον τομέα, όταν αυτοί έχουν πάντα τις πληροφορίες εκείνες, οι οποίες μπορούν να κάνουν κάποιους πλούσιους; Όταν κάποιος γνωρίζει εκ των προτέρων από πού θα περάσει η χάραξη ενός δρόμου κι αγοράσει φτηνά απλά χωράφια, τα οποία θα γίνουν πανάκριβα οικόπεδα, είναι θέμα χρόνου να γίνει πλούσιος. Το ίδιο θα γίνει κι αν γνωρίζει για τη χάραξη των σταθμών τού «μετρό» κι αγοράζει φτηνά διαμερίσματα σε υποβαθμισμένες περιοχές κλπ.. Η πληροφορία σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι πιο πολύτιμη από το χρυσάφι και αυτές οι πληροφορίες δεν «μεταφέροντα» μέσα σε χρηματοκιβώτια που πρέπει να παραβιαστούν, αλλά μέσα σε τηλεφωνικές γραμμές που παρακολουθούνται. Μία και μόνον πληροφορία να έχει κάποιος για μια απλή επέκταση πολεοδομικού σχεδίου αρκεί, για να γίνει πλούσιος εις βάρος κάποιων συμπολιτών του. Δεν μιλάμε καν για απευθείας αναθέσεις έργων ή προμηθειών, που οι Βενιζελικοί θεωρούν αδιαπραγμάτευτο συλλογικό τους προνόμιο. Ακόμα και στην ελεύθερη αγορά έχουν απόλυτο πλεονέκτημα. Ακόμα κι αν ένας κοινός πολίτης έχει μια πρωτοποριακή ιδέα και πάλι θα «καπελωθεί» απ’ αυτούς, γιατί θα του «κλέψουν» την ιδέα και θα τη δρομολογήσουν οι ίδιοι εξαιτίας των υψηλών τους «επαφών».

Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για απειλή τής ίδιας της Δημοκρατίας εξαιτίας των υποκλοπών. Δημιουργούνται συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού υπέρ αυτών που διαπράττουν το ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων …και αυτοί, οι οποίοι το κάνουν αυτό συστηματικά στην Ελλάδα είναι οι Βενιζελικοί. Με αυτόν τον τρόπο αυτοί γίνονται διαρκώς πλουσιότεροι και οι υπόλοιποι φτωχότεροι. Κανένας δεν μπορεί να μπει» στις «δουλειές» τους και κανένας δεν μπορεί να τους εμποδίσει να «μπουν» αυτοί στις δικές του δουλειές. Ό,τι θέλουν κάνουν από τη στιγμή που μπορούν να παρακολουθούν τον ανταγωνισμό. Μπορούν να τον εκβιάζουν. Μπορούν να τον απειλούν με μέσον τις κρατικές υπηρεσίες. Μπορούν ν’ απειλούν με τη χρήση των διωκτικών και δικαστικών αρχών. Μπορούν, μέσω παρακολουθήσεων, να μαθαίνουν μυστικά των ανταγωνιστών τους. Μπορούν να «χαλούν» δουλειές ή να προλαβαίνουν δουλειές εις βάρος των πάντων.

Το είπε άλλωστε κι ο ίδιος ο Μητσοτάκης παντελώς απροκάλυπτα σε δικό του υπουργό, τον οποίο παρακολουθούσε …Όχι απλά δεν ένιωσε την ανάγκη να δικαιολογηθεί απέναντι σε κάποιον που τον παρακολουθούσε, αλλά τον επέπληξε κιόλας. Υποτιμά τόσο πολύ τον Νόμο και τους μηχανισμούς επιβολής του, που δεν καταδέχθηκε καν ν’ αναφερθεί στο δικό του παράπτωμα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το κέρδος …Το κέρδος τής συμμορίας …«Τις δουλειές θα τις δίνεις στους δικούς μου ανθρώπους και όχι όπου θέλεις εσύ» είπε. Είναι δυνατόν να ξεπουλιέται ένα κράτος, το οποίο οι Βενιζελικοί το θεωρούν ιδιοκτησία τους και οι ίδιοι το οδήγησαν στο ξεπούλημα των Μνημονίων και ν’ αφήσουν κάποιους άλλους ν’ απλώσουν τα χέρια τους να επωφεληθούν; Είναι δυνατόν ν’ απλώσει «χέρι» στο Ελληνικό κάποιος άλλος εκτός από τον Λάτση; Εδώ κι έναν αιώνα οι Βενιζελικοί έχουν μετατρέψει ολόκληρο το κράτος σε συλλογική τους επιχείρηση …και έτσι το χειρίζονται… Από το κεφάλαιό του μέχρι τις κρατικές θέσεις εργασίας τα πάντα τα θεωρούν συλλογική τους περιουσία. Ως εκ τούτου δεν ανέχονται ξένα «χέρια» ν’ απλώνονται, για ν’ αρπάξουν μερίδιο λείας.

Όταν λοιπόν μιλάμε για συμμορία, ξέρουμε τι λέμε. Σε όλα τα επίπεδα λειτουργούν ως συμμορίτες. Ακόμα και στο απλό επίπεδο, το οποίο είναι ορατό και στον πιο άσχετο παρατηρητή. Σε μια έρημη λόγω των Μνημονίων Πρωτεύουσα σε ελάχιστα σημεία παρατηρείται συνωστισμός καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετράωρου. Πού συμβαίνει αυτό στην έρημη Αθήνα; …Έξω από τις κατοικίες των Βενιζελικών …Έξω από τα σπίτια τού Μητσοτάκη, του Βαρδινογιάννη, του Μαρινάκη κλπ.. Δεκάδες οπλισμένοι άνθρωποι «παρκαρισμένοι» μπροστά σε ψηλές μάντρες. Γιατί τόση αγωνία για την ασφάλειά τους; Γιατί ζούνε σε συνθήκες όμοιες με τον κινηματογραφικό «Σημαδεμένο»; Τι φοβούνται κι έχουν τόση πολυδάπανη ασφάλεια; Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι —πλουσιότεροι— οι οποίοι δεν ζούνε σαν μαφιόζοι αγκαλιά με τα κουμπούρια. Μόνον οι Βενιζελικοί ζούνε σε κλειστά «στρατόπεδα» μπράβων. Τι φοβούνται; Δικά τους δεν είναι τα κόμματα ή οι ποδοσφαιρικές ομάδες που «λατρεύει» ο λαός; Δικά τους δεν είναι τα «φιλανθρωπικά» ιδρύματα; Ο κόσμος τους «αγαπάει» …ή μήπως όχι; …Ψέματα μας λένε τα δικά τους τηλεοπτικά κανάλια;

Εάν τα Μνημόνια κατέστρεψαν τον ελληνικό λαό και την ελληνική οικονομία, μπορεί κάποιος να μας πει πόση ήταν η «ζημιά» εξαιτίας αυτής της καταστροφής για τη βενιζελική συμμορία; Έχασαν ή κέρδισαν οι Βενιζελικοί από τα Μνημόνια που οι ίδιοι υποστήριξαν σθεναρά και τα οποία βύθισαν τη χώρα στην απόλυτη φτώχεια; Αυτό είναι το απλό ερώτημα που τίθεται σε ένα θέμα, το οποίο υποτίθεται αφορά τους πάντες εξίσου. Τώρα, που χάνουν οι Έλληνες τα σπίτια τους, μήπως για τους Βενιζελικούς ήταν η ευκαιρία να «κουρέψουν» τα «θαλασσοδάνειά» τους; Δισεκατομμύρια κέρδισαν οι Βενιζελικοί εξαιτίας τού Μνημονίου …Αυτά τα δισεκατομμύρια είναι που τους εξασφάλισε ο Γιωργάκης …Ο συνονόματος εγγονός τού «Ανένδοτου» τού βενιζελισμού με τη βοήθεια του Μητσοτάκη, ο οποίος τον στήριζε με όλους τους τρόπους.

Οι Βενιζελικοί είναι προφανές ότι έτριβαν τα «χέρια» τους όταν η Μέρκελ και ο Σόιμπλε απειλούσαν τον ελληνικό λαό …Όταν τον ανάγκαζαν με την απειλή πολεμικής βίας να χρηματοδοτήσει τις τράπεζες, οι οποίες βρίσκονταν πέρα από τα όρια της χρεοκοπίας, επειδή μοίραζαν δάνεια στους βενιζελικούς «μεγιστάνες» …Τις ιδιωτικές τράπεζες των βενιζελικών …Η Πειραιώς τού Βαρδινογιάννη, η Γιούρομπανκ του Λάτση και η Άλφα Μπανκ του Κωστόπουλου. Η δια της βίας ανακεφαλαιοποίηση των πρακτικά χρεοκοπημένων βενιζελικών τραπεζών ήταν εκείνη που μας έβαλε στο Μνημόνιο …και αυτή η χρεοκοπία τους έγινε επειδή οι ίδιοι οι Βενιζελικοί τις λεηλάτησαν με τα χαριστικά δάνεια που έδιναν στους εαυτούς τους. Μέσα στο χάος τού Μνημονίου αυτά τα «θαλασσοδάνεια» των δισεκατομμυρίων τούς χαρίστηκαν και ο «λογαριασμός» πήγε στον λαό σαν δημόσιο χρέος, και άρα ως Μνημόνιο.

Ο πλούτος των Βενιζελικών, που έγινε με δανεικά, «πληρώθηκε» με τη λεηλασία τού ελληνικού λαού. Ξεπουλήθηκε η Ελλάδα και «υποθηκεύτηκε» το μέλλον των μελλοντικών γενιών, για να ξεπληρωθούν τα δάνεια των βενιζελικών «μεγιστάνων». Αυτό ήταν το «κόλπο» τού Μνημονίου και άρα της τελευταίας εθνικής καταστροφής, η οποία έκανε πλουσιότερους τους βενιζελικούς —ελέω κράτους— μεγιστάνες. Αυτό ήταν το «δίλημμα» των Μνημονίων …Ποιος θα πλήρωνε τον «λογαριασμό» στο «πάρτι» τής Μεταπολίτευσης; Οι κλέφτες ή το θύμα; Ποιος θα πλήρωνε τον «λογαριασμό» για το Χρηματιστήριο, τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή το Ευρώ; Ή θα πλήρωναν οι Βενιζελικοί τα δάνειά τους ή θα τα πλήρωνε ο λαός. Ή θα καταστρέφονταν οι βενιζελικοί «μεγιστάνες» τής πλάκας —οι οποίοι πλούτισαν στο «πάρτι»— ή θα καταστρεφόταν ο ελληνικός λαός. Η απόφαση των Βενιζελικών ήταν να καταστραφεί ο λαός κι έτσι μπήκαμε στα Μνημόνια …Των Βενιζελικών …που ενέπαιζαν τον λαό με το περίφημο «μαζί τα φάγαμε».

Αυτό το «δικαίωμα» των αφεντικών του ήταν που προστάτευε το ΚΚΕ με τα ρόπαλα την ώρα που ψηφιζόταν το Μνημόνιο μέσα στη Βουλή. Έτσι εξηγούνται βέβαια και τα «μυστήρια» της Μεταπολίτευσης. Μετά απ’ όλα αυτά που αναφέραμε καταλαβαίνει κάποιος και τον λόγο που συγκυβέρνησε το ΚΚΕ με τον Μητσοτάκη, όταν ο λαός αρνούνταν να τον ψηφίσει. Καταλαβαίνει το πώς πληρώνονταν οι σπουδές τής κόρης Παπαρήγα στο βενιζελικό Κολέγιο Αθηνών. Καταλαβαίνει κάποιος ποιοι και για ποιους λόγους εξασφαλίζουν την ατιμωρησία και τον «ηρωισμό» τού ΚΚΕ, που το κάνουν χρήσιμο για το παρακράτος. Καταλαβαίνει κάποιος ποιοι επωφελούνται από τους «τζάμπα» μάγκες τής Μεταπολίτευσης. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι καταλαβαίνει πως η αποβολή τού παράνομου και φασιστικού ΚΚΕ από την ελληνική Βουλή —και βέβαια από τον κρατική «τσέπη»— θα μειώσει κάθετα τη δύναμη των Βενιζελικών …Θα «ανακουφίσει» τη Δημοκρατία μας, όπως «ανακουφίζεται» από τον πόνο ένας άνθρωπος, όταν σπάσει ένα «απόστημα» που τον βασανίζει.

Η «άλωση» της Δεξιάς από τους αντιδεξιούς Βενιζελικούς ήταν το μέγα επίτευγμα των Βενιζελικών. «Γεφύρωσαν» την απόσταση μεταξύ ΚΚΕ και Δεξιάς και μετέτρεψαν την πολιτική σκηνή τού τόπου σε «κλειστή» οικογενειακή επιχείρηση. «Καπέλωσαν» την παράταξη αυτήν, της οποίας την ηγεσία οι ίδιοι «κρέμασαν» στου Γουδή σαν δήθεν «προδότες», φορτώνοντάς τους τη δική τους προδοσία …Κι όμως …Με τις «πλάτες» των Αμερικανών η οικογένεια Μητσοτάκη «άλωσε» αυτήν την παράταξη, η οποία θεωρητικά —αλλά και πρακτικά— τη μισεί. Ποιος θα μπορέσει να τους διώξει από την παράταξη; Όποιος κινηθεί» εναντίον τους, θα εντοπιστεί μέσα σε δευτερόλεπτα από τους μηχανισμούς τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, οι οποίοι έχουν στηθεί κι εξακολουθούν ακόμα και τώρα να λειτουργούν. Θα εκβιαστεί και θα απειληθεί ο ίδιος και ΟΛΟΙ όσοι έρχονται σ’ επαφή μαζί του. Παρακολουθούν τα πάντα. Εάν κάποιος γνωρίζει ποια είναι τα παραδοσιακά «τζάκια» τής Δεξιάς τής ΝΔ, θα διαπιστώσει ότι τα ονόματά τους δεσπόζουν στις λίστες των τηλεφωνικών υποκλοπών. Στην πίεση αυτήν να προστεθεί και η «πίεση» που πάντα ασκεί η αμερικανική πρεσβεία, για να προστατεύσει το πιστό της «ασκέρι».

Το μόνο θετικό, το οποίο μας επιτρέπει να ελπίζουμε σε Κάθαρση, είναι ότι η απληστία είναι εκείνη που συνήθως καταστρέφει τους άπληστους …Στο τέλος θα «φάνε» και τα «πόδια» τους κι εκεί κάπου —συνήθως— τελειώνει η «πορεία» τους. Αυτή είναι η μοναδική μας ελπίδα απέναντι σ’ αυτούς τους άπληστους. Αυτό είναι που βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα …και, για κάποιον που έχει γνώσεις, είναι αποκαλυπτικό της όλης κατάστασης που επικρατεί στο «στρατόπεδό» τους. Είναι πλέον φανερό ότι από το πάλαι ποτέ πολυπληθές «ασκέρι» τους έχουν μείνει «τρεις κι ο κούκος». Απλώνοντας τα «χέρια» τους όλο και πιο πολύ, όλο και πιο μακριά, «έβγαλαν» τους περισσότερους από τη «νομή» και τώρα τους έχουν χάσει από συμμάχους.

Η παλιά πανίσχυρη μεσαία τάξη των νεο­φώτι­στων μικροαστών «αριστερο­­πασόκων» του βενιζελικού Ανδρέα, η οποία ήταν σύμμαχός τους με τα επιδόματα και τις αργομισθίες τού δημοσίου, σήμερα δεν υπάρχει. Η συλλογική άμυνα, την οποία εξασφάλιζε το κρατικό «συσσίτιο», δεν υπάρχει πλέον για τους Βενιζελικούς, οι οποίοι είχαν μετατρέψει τον κρατικό μηχανισμό σε «δουλοστάσιό» τους. Μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού είναι πλέον οι οικογένειες αυτές, οι οποίες συνθέτουν τον πάλαι ποτέ κραταιό Βενιζελισμό. Όλους τους έβγαλαν από το «κόλπο», γιατί απλά μπορούσαν, και ήταν άπληστοι. Όταν φτάνουν στο σημείο ν’ αναγκάζεται η Ντόρα να είναι η μόνη πολιτικός που υποστηρίζει τον αδερφό της και την πολιτική του, υπάρχει πρόβλημα. Όταν φτάνουν στο σημείο ο Μαρινάκης να είναι ο μόνος που δήθεν «εχθρεύεται» τον Μητσοτάκη, ώστε σε περίπτωση που «καεί» να επιβάλει στη θέση του την ανιψιά τού Βαρδινογιάννη, ευνόητο είναι ότι υπάρχει μέγα πρόβλημα.

Αυτό το πρόβλημα είναι πλέον άλυτο, γιατί μέσα στα πλαίσια των αναγκαστικών πολιτικών των Μνημονίων δεν μπορούν ούτε την τακτική τους ν’ αλλάξουν. Δεν μπορούν να δημιουργήσουν νέους συμμάχους στη νέα γενιά. Δεν μπορούν να υποσχεθούν βολέματα κι αργομισθίες στο κρατικό κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις, γιατί πλέον δεν υπάρχουν τέτοιες. Δεν μπορούν να εξασφαλίσουν «μπράβους» μέσα από τις στρατιές των μετακλητών δημοσίων υπαλλήλων που τους υπηρετούν. Δεν υπάρχουν τα κομμουνιστικά «φέουδα» των «φαραωνικών» κρατικών επιχειρήσεων, τα οποία δημιουργούσαν και συντηρούσαν με κρατικό μισθό ολόκληρες «στρατιές» αργόμισθων χαφιέδων και πληροφοριοδοτών, που σκορπίζονταν μέσα στην κοινωνία.

Η απληστία τούς ώθησε στο ξεπούλημα του δημοσίου κεφαλαίου —και άρα του ίδιου του μέσου που τους επέτρεπε να κυριαρχούν απόλυτα— και τώρα είναι «γυμνοί». Τώρα με όρους αγοράς προσπαθούν να παρασύρουν τους πολίτες στα παιχνίδια τους κι αυτό δεν εξασφαλίζει καμία επιτυχία. Τώρα προσπαθούν να επεξεργαστούν τις πληροφορίες που διακινούνται μέσα στο ίντερνετ και τα social media, προκειμένου να ελέγξουν τους πολίτες, πράγμα πολύ αφηρημένο και πολιτικά αναξιόπιστο, εφόσον η χαμηλή ένταση των συμφερόντων αποκομματικοποίησε τη μεγάλη κοινωνική βάση. Όταν δεν μπορούν οι σύγχρονοι πολίτες με το «τρέξιμο» να εξασφαλίσουν έναν κρατικό διορισμό, δεν «τρέχουν» καθόλου. Τις Ντόρες και τους Κούληδες τους χειροκροτούσαν όταν ήλπιζαν σε κάποιον διορισμό …Τώρα ένα «like» για το «ξεκάρφωμα», και πολύ είναι.

Έχοντας χάσει τη συλλογική άμυνα από τους πανάκριβους κρατικοδίαιτους Έλληνες δημοσίους υπαλλή­λους, προσπαθούν ν’ αντικαταστήσουν την άμυνα αυτήν με φτηνούς πρόσφυγες. Από αυτήν τους την ανάγκη τούς προκύπτει η «αγάπη» τους για τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες. Θεωρούν ότι έχουν την «τεχνογνωσία» να τους εκμεταλλευτούν και να τους βγει τζάμπα …Να εκμεταλλευτούν την ανάγκη τους, για ν’ αντικαταστήσουν εκείνο, το οποίο, για να το εξασφαλίσουν από τους Έλληνες, θα έπρεπε να το πληρώσουν και άρα ν’ ακολουθήσουν μια διαφορετική πολιτική, η οποία δεν τους συμφέρει. Αυτή είναι η «τεχνογνωσία» τους …Η διαχείριση των φλεγουσών αναγκών κινούμενων προσφυγικών πληθυσμών …Η διαχείριση των σχέσεών τους με τους τοπικούς πληθυσμούς …Ό,τι έκαναν με τους απελπισμένους Έλληνες της ανταλλαγής των πληθυσμών, που εκμεταλλεύονταν την ανάγκη τους και τη φυσική «τριβή» που είχαν με τους τοπικούς πληθυσμούς. Αυτοί, οι οποίοι πλούτισαν με την ελληνική προσφυγιά, θεωρούν ότι μπορούν να το επαναλάβουν με τη σημερινή προσφυγιά και ταυτόχρονα να «πουλήσουν» καί ανθρωπισμό καί ευαισθησία. Οι «έμποροι» ψυχών —και συνένοχοι των μεγάλων δολοφόνων τού Πλανήτη— πουλάνε κι «ευαισθησία» στους «ρατσιστές» και σωβινιστές Έλληνες. Γι’ αυτόν τον λόγο πρώτο στη «μάχη» τής ευαισθησίας ρίχνουν το δικό τους ΚΚΕ.

Όλα αυτά ήταν λάθη των Βενιζελικών, τα οποία δεν τα απέφυγαν, νομίζοντας ότι δεν απειλείται η ασφάλεια του σχεδιασμού τους. Παρα­σύρ­θηκαν από την ψευδαίσθηση ισχύος που τους έδωσαν τα αφεντικά τής Νέας Τάξης στις συνεδριάσεις τής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ όπου τους καλούσαν. Παρασύρθηκαν από τη «μέθη» των ιδιωτικοποιήσεων και από τις ευκολίες τής τεχνολογίας κι έχασαν την «ορατότητα» του «πεδίου» τής μάχης. Θεώρησαν σίγουρο το παγκόσμιο reset τού κάφρου Κλάους Σβαμπ κι έπιασαν πρώτη θέση σ’ αυτό το νέο «κόλπο», το οποίο οδηγούσε σε νέα «μπάζα». Εξαιτίας αυτής της βεβαιότητας —κι εξαιτίας αυτής της απληστίας— θεώρησαν ότι τους συμφέρει ν’ αρπάζουν προμήθειες από το ξεπούλημα των πρώην κρατικών υπηρεσιών, αδιαφορώντας για τους εργαζομένους σ’ αυτές. Θεώρησαν ότι τους συμφέρει να κάνουν «οικονομία», κόβοντας μερίδια συνεργατών, χαφιέδων και παρατρεχάμενων. Μέσα στον χρόνο έμειναν μερικές οικογένειες, οι οποίες αρπάζουν τα πάντα …και ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι στην «απ’ έξω». Τώρα δεν έχουν λαό …Τον αντικατέστησαν με αμφιβόλου εμπιστοσύνης ξένους μετανάστες …Δεν έχουν συνεργάτες …Τους αντικατέστησαν με φτηνά ηλεκτρονικά κυκλώματα και σύγχρονα ακουστικά. Το αποτέλεσμα είναι να μείνουν μόνοι τους σε μια κοινωνία, η οποία δεν έχει στραφεί ακόμα εναντίον τους, γιατί απλά δεν τους «βλέπει» …Δεν καταλαβαίνει τι κάνουν …Ακόμα «τρώει» τα παραμύθια των «καλών» σπουδών των ανεπάγγελτων Κούληδων.

Εάν όμως εξαλειφθεί αυτή η άμυνα, τότε κινδυνεύουν οι ίδιοι …Κινδυνεύουν σοβαρά εάν σκεφτεί κανείς ότι οι ίδιοι είναι που αναλαμβάνουν βρόμικες δουλειές, τις οποίες παλαιότερα τις αναλάμβαναν με λίγη προμήθεια άλλοι. Ενώ μέχρι τώρα, δηλαδή, τις βρόμικες υποθέσεις τις αναλάμβαναν φτηνοί κι αναλώσιμοι «Μαυρίκηδες», σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιοι που να είναι έμπιστοι, γιατί έχουν αλλάξει τον σχεδιασμό. Αναγκαστικά οι ίδιοι θα γίνουν «αναλώσιμοι» εάν χάσουν την εξουσία και την έξωθεν προστασία …Αυτήν, την οποία σήμερα εκλιπαρεί να λάβει ο Μητσοτάκης, «τρέχοντας» στους «προστάτες» του. Στην υπόθεση των υποκλοπών, που είναι ποινικό αδίκημα, εμπλέκεται άμεσα ο ίδιος ο Μητσοτάκης και ο ανιψιός του …Στην υπόθεση «Νουρ», που έχει σχέση με την εμπορία ναρκωτικών, εμπλέκεται άμεσα ο ίδιος ο Μαρινάκης …Ο Νίκος Παπανδρέου σε ποιο «ξέπλυμα» συμμετείχε και ποιας διαφθοράς χρήμα χρησιμοποίησε για ν’ αγοράσει κατοικία στο εξωφρενικά ακριβό Knightsbridge του Λονδίνου;

…Και, όπως είπαμε, την «αρρώστια» την καταλαβαίνεις από τα «συμπτώματά» της. Σε ποια κοινωνία θα μπορούσε να γίνει Πρωθυπουργός ένας Κούλης, εάν δεν ήταν ο «εκλεκτός» μιας αδίστακτης συμμορίας; Σε ποιο σύμπαν θα μπορούσε ένας Κούλης να είναι ο ηγέτης των Ελλήνων; …Το ΤΕΛΟΣ τής «διαδρομής» κάποιων είναι πιο κοντά απ’ ό,τι οι ίδιοι φαντάζονται !!! Δεν πρόκειται ν’ αποφύγουν την άσχημη μοίρα τους, γιατί απλούστατα τα δουλικά ακολουθούν τη μοίρα των αφεντικών τους. Τα αφεντικά των Βενιζελικών είναι αυτά που καταρρέουν σήμερα και δεν θα μπορούν να τους προστατεύσουν. Τα «κολλητηλίκια» με τους απαξιωμένους πλέον Μπάιντεν ή τους Καρόλους δεν θα κάνουν πλέον καμία διαφορά. Η Νέα Τάξη των τοκογλύφων επάνω στην οποία επένδυσαν τα «παιδιά των Μνημονίων» καταρρέει. Το «εργαλείο», που λέγεται ΚΚΕ, δεν λειτουργεί. Ο άεργος κι ανεπάγγελτος Κουτσούμπας δεν «τρομάζει» πλέον ούτε τους θαμώνες των καφενείων.

Είναι πλέον φανερό ότι δεν έχουν επιλογές. Το δίπολο του τρελού Κούλη με τον αγράμματο Τσίπρα όχι απλά δεν μπορεί να προκαλέσει έναν σταθερο­ποιητικό για τους ίδιους διχασμό, αλλά δεν έχει ενδιαφέρον ούτε για να γίνει θέμα σε θεατρική επιθεώρηση. Όσο και να πάει ο ψυχοπαθής Κούλης την πολιτική σύγκρουση στο προσωπικό επίπεδο, για να ενισχύσει τον εαυτό του ως τον έναν πόλο αυτής της σύγκρουσης, δεν μπορεί να καταφέρει τίποτε απολύτως. Δεν υπάρχει περίπτωση να στήσει αυτός ο ατάλαντος Κούλης με τον Τσίπρα την «παράσταση» που είχε στήσει ο πατέρας του με τον Παπανδρέου. Ο κομμουνιστής «Φατσέας» τής πολιτικής δεν μπορεί να βοηθήσει τον «Ζήκο» των Βενιζελικών. Το ίδιο δεν μπορούν να τους βοηθήσουν και οι εθνικιστικού τύπου «κορώνες» προς τους «απέναντι», προκειμένου να συσπειρώσουν επάνω τους τους παραδοσιακούς δεξιούς. Τζάμπα προσπαθούν ν’ «αναστήσουν» τους εθνικούς «εχθρούς» μας, συνεργαζόμενοι με τους επιγόνους τού Κεμάλ, οι οποίοι είναι εξίσου διεφθαρμένοι και πλέον κουμπάροι τους.

Το μόνο που καταφέρνουν είναι ν’ «αγοράζουν» χρόνο, που απλά επιβαρύνει τη θέση τους, εφόσον δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει κάποια νέα επιλογή. Τζάμπα ψάχνουν νέους «πελάτες», υψώνοντας εκ νέου τη «σημαία ευκαιρίας». Η Νέα Τάξη αργοπεθαίνει και όλες οι ηγεσίες τής Δύσης έχουν μπει στη διαδικασία τού «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Δεν υπάρχουν πλέον στον ορίζοντα αφεντικά τού είδους εκείνου, που τους συμφέρει να «επενδύσουν» σε προδότες και χαφιέδες λαών. Εάν το ελληνικό κράτος γίνει πραγματικό κράτος —όπως προβλέπεται στη μετά Νέα Τάξη εποχή— όλοι αυτοί θα πάνε φυλακή!!!…

…Η απληστία για άλλη μία φορά θα καταστρέψει αυτούς που έχασαν το «μέτρο» …«Κρίμα», τώρα που έμαθαν οι κατσικοκλέφτες να τρώνε με μαχαιροπίρουνα.

 

 

Παναγιώτης Τραϊανού