Νικόλαος Ρήγος
Τα λέω χρόνια κι αποδεικνύεται συνέχεια... Κάθε προσπάθεια καλοπροαίρετου διαλόγου -έστω και για την ιστορία- με το δημοκρατσιώλικο σγουμπο-ρωμαίικο, όχι μόνο δεν παράγει τίποτα (πέρα απο ψευδαισθήσεις και εξουθένωση), αλλά εκλαμβάνεται και υποτιμητικά απο τον συνομιλητή, εις το επίπεδο του οποίου ξεπέφτεις προκειμένου να του εξηγήσεις...
Και τούτο διότι κάθε βλάκας νιώθει ανασφάλεια γνωρίζοντας κατα βάθος οτι είναι προβληματικός, γεγονός που του βγαίνει σε κομπλεξισμό, υπεραμυνόμενος της ηλιθιότητας που τον μαστίζει... και σου λέει: "Εγώ είμαι αυτός που είμαι, συνεπώς κι ετούτος εδώ για να ξεπέφτει να ασχολείται τόσο μαζί μου... Τι θα'ναι; ...κι αυτός κάνας καραγκιόζης σαν κι εμένα θα'ναι".
Πόσο μάλλον όταν ο συνομιλητής σου είναι και κρατικο-μισθοφοράκος, που επιπροσθέτως διακατέχεται απο την ψευδαίσθηση "θέσεως ισχύος" δια οφιτσίου, γεγονός που τον κάνει βλακωδώς να αισθάνεται πως του ζητάς και καμιά "χάρη" για να του μιλάς...
Επιβεβαιώνεται δηλαδή με τον πιο περίτρανο τρόπο αυτό που χρόνια τώρα επαναλαμβάνω... Οτι ο σγουμπορωμιός ΜΟΝΟΝ ότι φοβάται - "σέβεται"... Ότι βλέπει να κατεβαίνει στο επίπεδό του, αυτομάτως το εξισώνει και το θεωρεί ως όμοιο του, που σημαίνει οτι "χωράει στο στόμα του", συνεπώς το... ''στομιάζει".
Εξού και ΜΟΝΟ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΟΧΙ ΛΟΓΙΑ με το σγουμπορωμαίικο...
ΥΓ. Ακόμη και οι Τούρκοι μέχρι σήμερα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν άλλο όνομα για τα γιουσουφάκια τους, τους Rum (Ρωμιούς) και άλλο όνομα για τους Έλληνες (Yunan δηλαδή Ίωνες). Τίποτα τυχαίο...