Ελένη Παπαδοπούλου
Κυριακή σήμερα με όρεξη για πολιτική ανάλυση με τον καφέ. Διαβάσαμε και την συνέντευξη Σαμαρά, ωραία τα είπε. Σαφής, μεστός πολιτικός λόγος, χωρίς ορθοπολιτικές αρλούμπες. Εντάξει, ο άνθρωπος είναι 10 κλάσεις πάνω από τον τωρινό. Την κολλεγιά Μέρκελ με τον Τσιπραίο την είχαμε αντιληφθεί. Ξαφνικά το κόμμα του 3% με τις παλαβομάρες βρήκε ένα σκασμό λεφτά να κάνει καμπάνιες, ενώ όλα τα πληρωμένα από την Γερμανία προφανώς ΜΜΕ έβρισκαν τον Σαμαρά χάλια, ενώ ο Τσιπραίος ήταν ο νέος Καποδίστριας. Μόνο ηλίθιους μπορούσαν να πείσουν και τους έπεισαν και από τότε ζούμε τον Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες.
Η Γερμανία έκανε την βρωμοδουλίτσα της μια χαρά και από τότε μας καταδυναστεύουν οι πρόθυμοι λακέδες της.
Ο Σαμαράς έχει δείξει την αντίθεση του εδώ και καιρό στη στροφή της ΝΔ. Διάβαζουμε και πύρινα άρθρα στο antinews, διαρροές στον τύπο κτλ. Εργο δεν βλέπουμε. Καλό είναι το να μιλάς και να διατυπώνεις δημοσίως τις ενστάσεις σου, αλλά όταν αυτές έχουν να κάνουν με την ταυτότητα του κόμματος και την ιδεολογική του βάση, όταν έχουν να κάνουν με σοβαρά εθνικά θέματα, δεν αρκούν τα λόγια.
Ολος ο κόσμος είναι στα κάγκελα, όλες οι επαγγελματικές ομάδες, δεν ακούω έναν να λέει κάτι καλό, μόνο οι βολεμένοι κομματικά, η κοινωνία είναι σε μία αναμπουμπούλα, το αίσθημα είναι ότι η χώρα πάει κατά διαόλου, γιατί προφανώς πάει κατά διαόλου. Φτάνει η απάθεια. Δεν πάει άλλο.
Δεν ξέρω τι θα γίνει στο συνέδριο, αλλά θα δανειστώ ένα σύνθημα συριζαίϊκο που πιστεύω ότι ταιριάζει.
Ή τους τελειώνετε ή μας τελειώνουν.