Γράφει ο Κωνσταντίνος Γιανναδάκης
μέλος του ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ
Ο αντικειμενικός σκοπός της Τουρκίας είναι να ελέγχει ολοκληρωτικά την Κύπρο. Αυτό άλλωστε φάνηκε και από το βιβλίο του Νταβούτογλου, ο οποίος έγραψε ότι: «ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό ζήτημα» καθώς «καμιά χώρα δεν μπορεί να μένει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου». Από το 1960 που ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, μέχρι και σήμερα, ο σχεδιασμός της Τουρκίας, με την σύμφωνη γνώμη της Βρετανίας, ήταν να αποφευχθεί πάση θυσία η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο σκοπός της Βρετανίας με την τακτική του διαίρει και βασίλευε είναι να έχει πάντοτε τον πρώτο λόγο στην Κύπρο και ο σκοπός της Τουρκίας είναι να ελέγχει το νησί της Κύπρου και τις θάλασσες που το περιβάλλουν. Άλλωστε για να καταστεί κυρίαρχη ναυτική δύναμη όπως επιδιώκει, πρέπει να ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειο και απαραίτητη προϋπόθεση για να το επιτύχει αυτό είναι να ελέγχει τις θάλασσες της Κύπρου.
Η Τουρκία δεν θέλει να λαμβάνεται καμία απόφαση στην Κύπρο χωρίς τη δική της σύμφωνη γνώμη. Στην αρχή επιδίωξε να το επιτύχει αυτό μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και του σχεδίου Ανάν. Αργότερα στις συζητήσεις για την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, βλέποντας ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν υποχωρούν επιδιώξε με τη βοήθεια της Βρετανίας να επιτύχει την αποδοχή από την Ελληνική πλευρά της πολιτικής ισότητας. Στην πορεία, βλέποντας ότι οι συνομιλίες δεν οδηγούν σε αποτέλεσμα επιθυμητό από την ιδία, άλλαξε τακτική και ανακοινώνει ότι επιδιώκει τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο. Αυτή είναι μία μπλόφα του Ερντογάν, διότι εννοείται ότι δεν επιθυμεί δύο ξεχωριστά κράτη, διότι αυτό εκ των πραγμάτων δημιουργεί δύο διαφορετικές κρατικές οντότητες με σύνορα και ξεχωριστές ΑΟΖ που σημαίνει ότι δεν θα μπορεί να ελέγχει το νότιο τμήμα του νησιού και τις θάλασσες που το περιβάλλουν.
Επομένως η μπλόφα του είναι η φαινομενική απαίτηση για δύο ξεχωριστά κράτη ώστε μετά, υποτίθεται υποχωρώντας, να επιτύχει τη μέση λύση που είναι η συνομοσπονδία το οποίο είναι το ιδανικό γι’ αυτόν διότι πλέον δεν θα μπορεί να λαμβάνεται καμία απόφαση στο νησί της Κύπρου χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας, καθώς επίσης και καμία απόφαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας, διότι θα μπορεί να επιβάλει το βέτο της Κύπρου.
Για να γυρίσει το παιχνίδι η Κυπριακή Δημοκρατία και να μπλοκάρει τις επιδιώξεις της Τουρκίας θα πρέπει να ταυτίσει την πορεία του Κυπριακού με την πορεία του Κουρδικού λέγοντας στην Άγκυρα ότι όπως είναι μειονότητα οι Τουρκοκύπριοι στην Κύπρο έτσι είναι και οι Κούρδοι στην Τουρκία. Επομένως αφού θέλει πολιτική ισότητα στην Κύπρο από το 18% των Τουρκοκυπρίων έτσι θα πρέπει να δεχτεί την πολιτική ισότητα στην Τουρκία από την μειονότητα των Κούρδων. Αν πάλι επιδιώκει τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο, ταυτόχρονα θα πρέπει και αυτή να δεχτεί τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών στην Τουρκία από τους Τούρκους και τους Κούρδους. Όπως λέει ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι συνιδιοκτήτες στην Κύπρο έτσι πρέπει να δεχτεί ότι και οι Κουρδοι είαι συνιδιοκτήτες στην Τουρκία. Πολιτική και κυριαρχική ισότητα λοιπόν μεταξύ δύο ισότιμων κρατών και μεταξύ Κούρδων και Τούρκων. Αν πάλι «υποχωρήσει» στην Κύπρο και δεχτεί την συνομοσπονδία ταυτόχρονα θα πρέπει να δεχτεί και στην Τουρκία τη συνομοσπονδία, όπερ σημαίνει πολιτική ισότητα των Κούρδων και καμία απόφαση στο νεοσυσταθέν κράτος, αποτελούμενο από τη συνομοσπονδία των Τούρκων και των Κούρδων, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Κούρδων.
Η Λευκωσία θα έπρεπε να ξεκινήσει άμεσα επαφές και διαπραγματεύσεις με την κουρδική πλευρά, να τους ζητήσει πολιτική συμμαχία και αλληλοϋποστήριξη και να τους ενημερώσει ότι πλέον βλέπει τα δύο ζητήματα σχετιζόμενα μεταξύ τους.
Στην συνέχεια να θέσει το ζήτημα στον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι άδικο να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά και ότι πλέον όποια εξέλιξη υπάρχει στο Κυπριακό, η ίδια εξέλιξη θα πρέπει να υπάρχει και στο Κουρδικό, ώστε ότι δικαιώματα αποκτήσουν οι Τουρκοκύπριοι στο Κυπριακό κράτος τα ίδια ακριβώς δικαιώματα να αποκτήσουν και οι Κούρδοι στό νέο κράτος που θα προκύψει μετά τη διάλυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Και αν θέσουν θέμα οι Τούρκοι, (που θα θέσουν,) ότι οι Ελληνοκύπριοι συνεργάζονται με τρομοκράτες, θα πάρουν την απάντηση ότι δεν μπορείς να βαφτίζεις τρομοκράτες έναν ολόκληρο λαό και ότι αν δεχτούμε υποθετικά ότι είναι τρομοκράτες, τότε τρομοκράτες είναι και οι Τουρκοκύπριοι που προσπαθούν από το 1960 να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία με τις παραστρατιωτικές ομάδες και τις αποσχιστικές τάσεις. Αν πάλι δεχτούμε ότι οι Τουρκοκύπριοι διεξήγαγαν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα για να ξεφύγουν από την «σκλαβιά» των Ελληνοκυπρίων, τότε ακριβώς το ίδιο κάνουν και οι Κούρδοι, εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα για να ξεφύγουν από τη σκλαβιά των Τούρκων. Οι Κούρδοι μάλιστα είναι σε χειρότερη θέση διότι οι Τουρκοκύπριοι αν θέλουν μπορούν να πάνε σε αυτό που αποκαλούν ως μητέρα πατρίδα τους. Οι Κούρδοι που θα πάνε που τους έχουν αφήσει χωρίς πατρίδα;