Σας έχω ξαναμιλήσει γι' αυτό το καταπληκτικό βιβλίο. Ο κος. Λούλης, βαθύτατα κοινοβουλευτικός & δημοκράτης (ήδη διαφωνώ 2 στα 2 μαζί του, αλλά ξαναλέω πως πρόκειται για καταπληκτικό βιβλίο) καταλήγει κάπου προς το τέλος, στην εξής ανατριχιαστική δήλωση-συμπέρασμα.
Σε απόδοση λέει τα εξής: "Ο ελληνικός λαός με τις πράξεις του από το 1974 και εξής, δηλώνει σε όλους τους τόνους πως προτιμά την ελεύθερη βούληση από την αληθινή ευημερία. Η επταετία 1967-1973, χαρακτηρίστηκε από οργιώδη ανάπτυξη και αύξηση πλούτου για τα μικρά και μεσαία στρώματα. Εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν από το φάσμα της ένδειας και πάτησαν στα πόδια τους, απέκτησαν δικαίωμα στο όνειρο της αποκατάστασης και της αυτοδιάθεσης. Μολαταύτα, ο Ελληνικός λαός γύρισε την πλάτη του στο καθεστώς, και αγκάλιασε την ελευθερία της μεταπολίτευσης. Διαρκώς διαψευδόμενος, χρεοκοπούμενος, μετανοιωμένος για τις επιλογές του, κοψοχέρης και αυταπατώμενος, σε διαρκή περιδίνηση απαξίας και πτώχευσης, προχωρά ακάθεκτος στον δρόμο της οριστικής αυτοχειρίας, αγνοώντας τα επιτεύγματα των προηγούμενων γενεών της δεκαετίας του '50, '60, '70".
Θα μου πείτε βέβαια, πως τα έχει πει και ο μέγιστος Μανιαδάκης αυτά το 1938, "Ελληνικός λαός... Συχνά-πυκνά πατά στα σκ@τ@ και ονειρεύεται τα σύννεφα".
Και τσεμπέρι θα σας βάλουν, και τις κόρες σας θα διακορεύσει η σαρία police ωσονούπω, και τα πετρέλαια θα σας στερήσουν, και 345 μάσκες θα σας φορέσουν, και 67 εμβόλια θα σας βάλουν να κάμετε, αλλά άχνα δεν θα βγάλετε. Γιατί είστε υποκριτές και παλιοτόμαρα.