Χτες στην εκπομπή Art week στην ΕΡΤ είχαν καλέσει τον Μπακογιάννη να μιλήσει για την Αθήνα και τον πολιτισμό. Λέω ας δω τι θα πει.
"Εμείς πότε θα αισθανθούμε ότι πετύχαμε; Όταν ο πολιτισμός φτάσει σε κάθε γειτονιά της πόλης... Υπάρχουν όλες αυτές οι πολιτιστικές κυψέλες στην πόλη, είναι μελίσσια....που κράτησαν την πόλη όρθια...", είπε ο δήμαρχος. Μάλλον τα τσαντίρια είναι πολιτιστικές κυψέλες και δεν το είχαμε αντιληφθεί εμείς οι απολίτιστοι.
"Έχετε ξεκινήσει ένα έργο σε σχέση με τον πολιτισμό στην καθημερινότητα μας. Αρχίζει και αλλάζει μορφή η Αθήνα..." λέει η δημοσιογράφος.
Ότι έχει ξεκινήσει ένα έργο, μάλλον συνεχίζει το έργο του Καμίνη, το έχουμε αντιληφθεί. Ότι αλλάζει μορφή επίσης. Ότι η μετατροπή της σε Καμπούλ και Μογκαντίσου θεωρείται πολιτιστικό έργο δεν το γνωρίζαμε. Τώρα το μαθαίνουμε.
Μέσα από κλισέ, γενικούρες και τσιτάτα η εντύπωση που δίνεται σε όποιον ξέρει την Αθήνα είναι ότι ο άνθρωπος αυτός είναι στην κοσμάρα του, δεν έχει καμία επαφή με την υποβάθμιση που έχει υποστεί ένα τεράστιο κομμάτι της, αδιαφορεί παντελώς για αυτό και μας δουλεύει και μέσα στα μούτρα μιλώντας για πολιτισμό σε κάθε γειτονιά. Είναι πασιφανές ότι του παιδιού του έδωσαν την πρωτεύουσα, για να έχει με κάτι να παίζει.
Είναι γελοίο και είναι και υποκριτικό να παριστάνει ο Μπακογιάννης ότι ενδιαφέρεται για τον πολιτισμό, όταν έχει μετατρέψει ολόκληρες περιοχές σε φαβέλες και τσαντιρουπόλεις.
Τι είναι ακριβώς πολιτισμός για τον Μπακογιάννη; Οι αντιφοομάδες που υποτίθεται πως κάνουν τέχνη; Ή οι ΜΚΟ που έχουν κάνει την πόλη καταυλισμό και μοιράζουν ρούχα και συσσίτια μέσα στον δρόμο; Ή όλοι αυτοί οι άεργοι πληθυσμοί με τις παντόφλες και οι άλλες οι κουκουλωμένες που κυκλοφορούν στην πόλη χωρίς σκοπό;
Θαυμάστε τον δήμαρχο της Καμπούλ που νομίζει ότι είναι δήμαρχος Παρισίων.