Ενώ λοιπόν η πραγματικότητα έχει αποδείξει σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο γάιδαρος πετάει ότι δεν πετάει, εκείνοι συνεχίζουν να προπαγανδίζουν για τα φτερά του γαϊδάρου, με αποτέλεσμα να γίνονται γελοίοι πλέον.
Εδώ και καιρό μας μιλάνε για τον πλούτο της διαφορετικότητας. Όπου ως διαφορετικότητα δεν εννοούν την δική μας διαφορετικότητα. Αυτή είναι φασιστική, νατιβιστική, εθνικιστική και κυρίως φοβική. Η διαφορετικότητα για την οποία ενδιαφέρονται είναι αυτή που ανατρέπει τις αξίες των δυτικών κοινωνιών, αυτή που επιδεικνύει αντικοινωνική συμπεριφορά, αυτή που διαλύει την κοινωνική συνοχή με τους διαχωρισμούς σε κοινότητες, ομάδες και υποομάδες.
Η διαφορετικότητα που προβάλλουν δεν είναι πλούτος για μία κοινωνία. Είναι μειονέκτημα. Γιατί μία κοινωνία για να προχωρήσει χρειάζεται την κοινωνική συνοχή, την εθνική συνείδηση, την κοινή γλώσσα, τις κοινές αξίες, ό,τι ενώνει τους ανθρώπους, όχι ό,τι τους χωρίζει, ό,τι προσφέρει στην κοινωνία, όχι ό,τι την διαλύει. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο κάθε άνθρωπος θα αναπτύξει την προσωπικότητα του προσφέροντας στην κοινωνία όπου ζει, όχι ζώντας ως βδέλλα πάνω στους υπόλοιπους.
Τον "πλούτο" της διαφορετικότητας μπορούμε να τον θαυμάσουμε στις γειτονιές γκέτο των Αθηνών. Τι προσέφεραν όλες αυτές οι αλλοδαπές κοινότητες στην Αθήνα, όπου κατοικοεδρεύουν για πάνω από 10 χρόνια; Τι προσφέρει η διαφορετικότητα στα νησιά; Υποβάθμιση, εγκληματικότητα και ερήμωση. Αυτό προσφέρει. Το να λες αυτή την κατάσταση πλούτο και δημοκρατία είναι αισχρό. Αισχρό και επικίνδυνο.
Απλά δεν είμαστε πλέον αφελείς να τα πιστεύουμε.