Δημήτρης Τζώρας – Πολιτικός Αναλυτής
Ο όρος Πρωθυπουργάκι, δεν είναι δικής μου επινοήσεως. Θα σας πω πότε έγινα κοινωνός αυτού του όρου. Πριν από περίπου 30 χρόνια, είχα βρεθεί στο λόμπι ενός πολυτελούς ξενοδοχείου βαλκανικής χώρας. Το είχε φέρει η τύχη τότε, νεαρό παιδί, να γνωριστώ με κάποιους από τους συνεργάτες του πρώην Πρωθυπουργού της βαλκανικής χώρας. Εκεί, λοιπόν, στο λόμπι του ξενοδοχείου, βρίσκονταν και ο πρώην Πρωθυπουργός της χώρας, μαζί με τον Πρόεδρο της Ρωσικής Gazprom.
Ο πρώην πρωθυπουργός, είχε στενές σχέσεις με τον Ρόμπερτ Μάξγουελ, μεγιστάνα του Τύπου και πατέρα της Τζισλέιν Μάξγουελ, της γνωστής μετρέσας του Έπστιν. Ο πρόεδρος της Gazprom σε έξαλλη κατάσταση, μιλούσε με τον Ρώσο υπουργό εξωτερικών στο δορυφορικό τηλέφωνο και ενώπιον όλων των συνακροατών του τηλεφωνήματος, αποκάλεσε τον τότε Πρωθυπουργό της χώρας, Πρωθυπουργάκι. Χαρακτηριστικά είπε «Βίκτορα, έχω εδώ ένα Πρωθυπουργάκι, που νομίζει ότι μπορεί να κάνει τα δικά του».
Όταν διάβασα την συνέντευξη Βρούτση στο Documento για το περιστατικό με τον Μένιο Φουρθιώτη, αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία που σας περιέγραψα ανωτέρω. Ο κύριος Βρούτσης, χωρίς καμία αιδώ, μας αποκάλυψε, ότι ουσιαστικά ήταν ένα υπουργάκι που τρομοκρατήθηκε από έναν παρουσιαστή με τους μπράβους του! Ήταν τόσο μικρό και φοβισμένο υπουργάκι, ο κύριος Βρούτσης, που αντί να συλλάβει τους δράστες της βίαιης εισβολής, τους άφησε να φύγουν ανενόχλητοι και χωρίς καμία επίπτωση! Το υπουργάκι του Κυριάκου Μητσοτάκη, που εξευτέλισε κάθε έννοια περί Κράτους και θεσμών της πολιτείας, είχε το θράσος, με ύφος και στυλ Μάρθας Βούρτση, να κλαφτεί, ότι έφυγε από τον Υπουργικό του θώκο, εξαιτίας του παρουσιαστή! Πόσο λίγα και δειλά ανθρωπάκια κυβερνούν αυτόν το τόπο, τελικά; Αντί να κάνει δημόσια χαρακίρι ο Βρούτσης που ανέχθηκε και επέτρεψε τη χυδαία συμπεριφορά του παρουσιαστή μέσα στο Υπουργείο του και τη γελοιοποίηση της κρατικής υποστάσεως από μάνατζερ πορνοστάρ, κλαψουρίζει στις εφημερίδες για την απώλεια της καρεκλίτσας του! Το να αποκαλεί ο Πρόεδρος της Gazprom ή ο Πρόεδρος της Goldman Sachs κάποιον, ως Πρωθυπουργάκι, μπορώ να το καταλάβω εξαιτίας των μεγεθών. Το να ταξινομεί εν τοις πράγμασι ο μάνατζερ, Υπουργούς της ελληνικής Κυβέρνησης, ως Υπουργάκια στη συνείδηση του λαού, είναι κάτι εκτός λογικής και χωνέψεως.
Τα Υπουργάκια και δυστυχώς υπάρχουν πολλά στην κυβέρνηση αυτή, δε θα ανέρχονταν σε υπουργικούς θώκους, εάν τη χώρα δεν την διοικούσε ένα Πρωθυπουργάκι. Εάν ένας Φουρθιώτης καταφέρνει και τρομοκρατεί υπουργούς, τότε απέναντι στον Ερντογάν, τι θα κάνει η κυβέρνηση αυτή; Θα πέσει στα γόνατα;
Έχουμε, για άλλη μία φορά, γελοιοποιηθεί διεθνώς, με την ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού. Έχουν ξεκαρδιστεί στα γέλια στις Πρεσβείες με το Βρούτση και το Φουρθιώτη! Δεν το εστιάζω μόνο στον Μητσοτάκη. Εξίσου Πρωθυπουργάκι ήταν και ο Τσίπρας. Έλιωνε σαν το παγωτό μπροστά στη Μέρκελ και τους Κλίντον. Μπορεί να μην του έκατσε περιστατικό, όπως του Φουρθιώτη, αλλά είχε τον Πετσίτη, τον Παππά και λοιπούς σε ανάλογους ρόλους. Το ίδιο και ο Σαμαράς, πριν τον Τσίπρα, που ζητούσε την άδεια της Μέρκελ για να προσποιηθεί τον αντιμνημονιακό στη χώρα. Πρωθυπουργάκια και Υπουργάκια, διοικούν τη χώρα τα τελευταία 15 χρόνια.
Η θέσμιση του κοινωνικο-πολιτικού περιθωρίου, ως πραγματικού φορέα ασκήσεως εξουσίας, η ανάδειξη θρασιμιών, τσόγλανων και σκουπιδιών, ως βραχίονες της άρχουσας τάξης της χώρας, ξεκίνησε το 2008 επί Καραμανλή, με τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα που την ακολούθησαν. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ως Υπουργός τότε, θέσμισε την «αμυντική στάση», απέναντι στην κάθε είδους τσογλαναρία, με αξιώσεις ηγεμονίας στον τόπο. Η πραγματική καταστροφή της πολιτικής τάξεως, ξεκίνησε εκείνον τον μοιραίο Δεκέμβριο. Ήταν το πρώτο ντόμινο που έπεσε προκαλώντας τις πρόωρες εκλογές στη χώρα, κάτω και από την αφόρητη πίεση της Ντόρας Μπακογιάννη το 2009, τα μνημόνια με τον ΓΑΠ, το ξεπούλημα της Μακεδονίας από τον Τσίπρα και σήμερα την παράδοση του μισού Αιγαίου στον Ερντογάν, από τον Μητσοτάκη.
Το Υπουργάκι του Καραμανλή, που αργότερα έγινε Προεδράκι του διεθνούς κλώτσου και μπάτσου, έσπειρε τους κάθε είδους Φουρθιώτες το 2008! Ο Μένιος, είναι απλά το σημερινό υποπροϊόν του Καραμανλή εκείνης της περιόδου. Είναι ο καρπός της σποράς του Παυλόπουλου. Η Ελληνική «αραβική άνοιξη» του 2008, έφερε το πεζοδρόμιο στην εξουσία και από τότε, έχει παγιωθεί στα πράγματα. Δεν μας έτυχαν οι τωρινές καταστάσεις στην Ελλάδα. Πέτυχαν, κάτω από οδηγίες και με την ανάδειξη ενός πολιτικο-κοινωνικού και δημοσιογραφικού σκουπιδαριού, που έχει καταστήσει την πατρίδα μας, εκτός από αποικία, περίγελο και καλαμπούρι της διεθνούς κοινότητας.
Τα Πρωθυπουργάκια και τα Υπουργάκια, τα προσκυνημένα στους εγχώριους και διεθνείς Μένιους, μας δείχνουν φανερά και απροκάλυπτα, ότι η φύση της πολιτικής στην Ελλάδα άλλαξε, σε μία παρά φύσιν κατάσταση, με προθέσεις και στοχεύσεις διαιώνισης.
Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να το επιτρέψουμε άλλο αυτό…!