Σύννεφα ολοκληρωτικού πολέμου έχουν μαζευτεί πάνω από την Ευρώπη.
Παρακολουθείστε τα γεγονότα των εχθροπραξιών στην Ουκρανία, τα οποία εντείνονται μέρα με την ημέρα και προκαλούν σοβαρή ανησυχία διεθνώς:
Οι ΗΠΑ ανοιχτά δηλώνουν, ότι θα υποστηρίξουν μία ουκρανική επίθεση στις αυτονομημένες ρωσόφωνες και ρωσικής συνείδησης ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας.
Οι Ρώσοι μαζεύουν στρατό στα σύνορα τους για να παρέμβουν στο ενδεχόμενο αυτό.
Πρόσφατα, ο αμερικανός πρόεδρος με πρωτοφανή τρόπο, για τα διπλωματικά ειωθότα, αποκάλεσε τον Ρώσο πρόεδρο δολοφόνο,
στέλνοντας μηνύματα ανησυχίας στην διεθνή κοινότητα, όσο και αμηχανίας, λόγω της προφανούς έκπτωσης των γνωστικών του λειτουργιών.
Είναι ξεκάθαρο από το 1990 και την μεγάλη σκακιέρα του Μπρεζίνσκυ ότι η Αμερική επιδιώκει να αποκολλήσει την Ουκρανία από την Ρωσία με κάθε τρόπο.
Δεν είναι κρυφό επίσης, ότι στα γεγονότα του 2014 που οδήγησαν στο πραξικόπημα εναντίον του Γιαννούκοβιτς, κύριος μοχλός ήταν οι ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ κατηγορούν την Ρωσία ότι προσάρτησε την Κριμαία.
Όμως, για την ιστορία, η Κριμαία (αρχαία Ταυρίδα), ήταν ρωσική περιοχή, από το 1783. Ο Νικίτα Χρουστσόφ (γγ ΕΣΣΔ), ο οποίος καταγόταν από την Ουκρανία, για διοικητικούς λόγους, την υπήγαγε στην ουκρανική περιφέρεια της ΕΣΣΔ.
Η Κριμαία, αποτελεί απολύτως στρατηγική έξοδο της Ρωσίας, στην Μαύρη Θάλασσα.
Στο μεταξύ, έξαρση παρουσιάζεται στις εχθροπραξίες μεταξύ ουκρανών και φιλορώσων αυτονομιστών, στις ανακυρηχθείσες από το 2014 αυτόνομες περιφέρειες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.
Το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, επίσης κατοικούνται από ρωσόφιλους, στην πλειοψηφία τους. Οι περιοχές αυτές παρότι με δημοψήφισμα το ζήτησαν από το 2014, ΔΕΝ προσαρτήθηκαν από την Ρωσία.
Είναι σημαντικό λοιπόν, να απαντήσουμε στα ερωτήματα:
ΠΟΙΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ; ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΣΚΟΠΟ;
Ο Nord Stream είναι η αιτία; Ή η παγκόσμια κυριαρχία;
Οι Ρώσοι παραβιάζουν την ουκρανική εθνική κυριαρχία;
Ή το ΝΑΤΟ ξεπέρασε τα όρια;
Τεράστια σημασία έχει η πρόσφατη ιστορία της περιοχής.
1. Το 1999 (10 χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την συμφωνία Ρήγκαν - Γκορμπατσώφ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς Ανατολάς), το ΝΑΤΟ άρχισε να επεκτείνεται. Μέλη του έγιναν η Τσεχία, η Ουγγαρία και η Πολωνία. Η Ρωσία του Γιέλτσιν, ήταν πολύ αδύναμη για να αντιδράσει.
2. Το 2004 εισήλθαν στο ΝΑΤΟ, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Λιθουανία και η Λετονία (πρώην κράτη της ΕΣΣΔ και του ανατολικού μπλογκ)! Η Ρωσία, δεν ήταν ακόμα ικανή να ανακόψει την επέκταση των ΗΠΑ, που την περικύκλωνε.
3. Το 2008 στο Βουκουρέστι, οι ΗΠΑ ζήτησαν να εισέλθουν στο ΝΑΤΟ η Γεωργία και η Ουκρανία…
Η Γαλλία και η Γερμανία αρνήθηκαν, φοβούμενες την απειλή που θα αισθανόταν η Ρωσία.
Έτσι, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι «η Γεωργία και η Ουκρανία ΘΑ γίνουν, μελλοντικά, μέλη του».
Όμως, η Ρωσία δεν αντελήφθη την ανακοίνωση αυτήν, ως συμβιβασμό. Ο πρόεδρος Πούτιν, χαρακτήρισε την αποδοχή των χωρών αυτών, ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΙΛΗ προς την Ρωσία». Και προειδοποίησε, πως «όταν η Ουκρανία γίνει αποδεκτή, θα πάψει να υπάρχει».
Την δήλωση αυτή, ότι ενδεχόμενη στρατιωτική ανάμιξη του ΝΑΤΟ στην περιοχή «θα καταστρέψει την Ουκρανία» επανέλαβε στις 2/4/21.
Είναι κρυστάλλινα ξεκάθαρο, ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, αποτελεί πραγματική κόκκινη γραμμή για τους Ρώσους και δεν θα την επιτρέψουν ΠΟΤΈ.
Είναι παράλογη αυτή η αντίδραση της Ρωσίας; Από πού κι ως πού αναμιγνύεται ένα άλλο κράτος, η Ρωσία, σε θέματα κυριαρχίας ενός άλλου, ανεξάρτητου κράτους, της Ουκρανίας;
Η απάντηση κατ’αρχάς φαντάζει απλή και αυτονόητη. Για όποιον αγνοεί την ιστορία και τα δόγματα της γεωπολιτικής.
Το 2014 ολοκληρώθηκε ο «εκδημοκρατισμός» της Ουκρανίας (η πορτοκαλί άνοιξη είχε ξεκινήσει το 2004) με το… πραξικόπημα της πλατείας Μεϊντάν.
Ο κορυφαίος, αμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, John Mearsheimer, αναφέρει σχετικά:
«το αμερικανικό σχέδιο εκδημοκρατισμού της Ουκρανίας, (για να απομακρύνει το Κίεβο από την Μόσχα), περιελάμβανε χρηματοδότηση φιλοδυτικών προσωπικοτήτων και ΜΚΟ.
Η Βικτόρια Νιούλαντ, υπεύθυνη Ευρωπαϊκών και Ευρωασιατικών υποθέσεων, εκτίμησε τον Δεκέμβριο του 2013, ότι οι ΗΠΑ «επένδυσαν» περισσότερα από 5 δις από το 1991 για να επιτύχει η Ουκρανία «το μέλλον που της αξίζει»!!!
(Δηλαδή, να περάσει από την Ρωσία στην Αμερική…)
Μέρος της προσπάθειας της αμερικανικής κυβέρνησης, ήταν η τεράστια χρηματοδότηση της ΜΚΟ, «Εθνική Χορηγία για την Δημοκρατία» (National Endowment for Democracy).
Μέσω αυτής χρηματοδοτήθηκαν 60 προγράμματα που αποσκοπούσαν στην προαγωγή της «κοινωνίας των πολιτών» στην Ουκρανία ενώ ο πρόεδρός της Καρλ Γκέρσμαν ονόμασε την Ουκρανία «το μεγαλύτερο βραβείο»!!!
(Σας θυμίζει τίποτα σχετικά με όσα ζούμε στην Ελλάδα;)
Όταν, ο φιλορώσος Γιαννούκοβιτς κέρδισε τις εκλογές το 2010, η ΜΚΟ αποφάσισε ότι ο νέος πρόεδρος υπονόμευε τους σκοπούς της. Και χρηματοδότησε την αντιπολίτευση για να δυναμώσει τους «δημοκρατικούς» θεσμούς!!! "
[Τώρα, ποιά η σχέση της δημοκρατίας, με την ανατροπή του εκλεγμένου από τον λαό Γιαννούκοβιτς, (επειδή ήταν ρωσόφιλος), και γιατί είναι δημοκρατική η τοποθέτηση της νεοναζί Τιμοσένκο στην θέση του, (νεοναζί, αλλά καλή για την Δύση), είναι άξιον απορίας]!
Αυτή η βίαιη μετατροπή της Ουκρανίας από ρωσόφιλη (δημοκρατική) σε δυτικόφιλη (ναζιστική), αποσταθεροποίησε την χώρα και οδήγησε στην προσάρτηση της ρωσόψυχης Κριμαίας από την Ρωσία (μετά από δημοψήφισμα).
Ο αμερικανός Mearsheimer αποφαίνεται:
«Όταν οι ρώσοι ηγέτες βλέπουν, τι κατάφερε η δυτική κοινωνική μηχανική στην Ουκρανία, ανησυχούν ότι η πατρίδα τους θα είναι η επόμενη που θα καταληφθεί. Και οι φόβοι αυτοί είναι απολύτως δίκαιοι».
«Διότι η κρίση της Ουκρανίας είναι λάθος της Δύσης»,
«αντίθετα στην επικρατούσα, δυτική άποψη, ότι μόνος φταίχτης είναι η ρωσική επιθετικότητα και η προσπάθεια του ρώσου προέδρου Πούτιν να ανασυστήσει την σοβιετική αυτοκρατορία,
στην πραγματικότητα, φταίει αποκλειστικά η επιλογή των ΗΠΑ να αντιμετωπίζουν ως εχθρό την Ρωσία και να επιδιώκουν να στρατιωτικοποιήσουν τους γείτονές της εναντίον της».
Εξάλλου, αν η Ρωσία ήθελε να καταλάβει την Κριμαία, θα είχαμε δει σημάδια πριν την εγκατάσταση των νεοναζί στην Ουκρανία.
Οι ρώσοι ηγέτες αντιτίθενται στην επέκταση του ΝΑΤΟ στην γειτονιά τους, διότι είναι αδύνατο να ανεχθούν ένας στρατηγικά σημαντικός γείτονάς τους, να μετατραπεί σε δυτικό προπύργιο.
Η κρίση στην Ουκρανία αποδεικνύει ότι η «ρεαλιστική πολιτική» (real politic), επαληθεύεται πάντα και όποιο κράτος το αγνοεί αυτό, βάζει τον εαυτό του σε κίνδυνο.
Η απάντηση στο ερώτημα «γιατί η Ρωσία αισθάνεται απειλή», είναι η αυτονόητη, λογική σκέψη, ότι η Ουκρανία είναι η αυλή της,
και άρα η στρατιωτική εγκατάσταση του εχθρού της μέσα στην αυλή της, συνιστά ευθεία απειλή στην δική της κυριαρχία επί των εδαφών της.
Ο Mearsheimer μας το εξηγεί επιστημονικά, με την real politic φωνή του:
«Φανταστείτε, ότι η Κίνα δημιουργεί μία ισχυρή στρατιωτική συμμαχία και προσπαθεί να συμπεριλάβει τον Καναδά και το Μεξικό. Πώς θα αντιδρούσαν οι ΗΠΑ; Θα το επέτρεπαν αυτό;»
Στις ΗΠΑ ήδη από τον 19ο αιώνα κυριάρχησε το δόγμα Μονρό, (Monroe Doctrine 1823).
Σύμφωνα με αυτό, προσπάθειες των ευρωπαϊκών εθνών να αποικίσουν ή να αναμειχθούν στα πολιτικά πράγματα των γειτονικών κρατών της Ηπείρου τους, θα εθεωρούντο επιθετική ενέργεια, που απαιτεί «παρέμβαση» των ΗΠΑ.
Το Δόγμα Μονρόε αποτέλεσε κομβική στιγμή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και έκτοτε καθορίζει την πολιτική της.
Το 1960 παρολίγον να ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, επειδή η τελευταία απέστειλε στην κομμουνιστική Κούβα πυραύλους της (που απειλούσαν τις ΗΠΑ μέσα στην γειτονιά της, όπως η ανάμιξη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, σήμερα)!
Ο πόλεμος τότε, αποφεύχθηκε πριν το πάτημα του κουμπιού, με προσωπική συμφωνία Κένεντι - Χρουστσώφ.
Ο Χρουστσώφ απέσυρε τους σοβιετικούς πυραύλους που όδευαν προς την Κούβα.
Και ο Κέννεντυ, απέσυρε τους αμερικανικούς πυραύλους από την Τουρκία λίγον καιρό αργότερα (από την γειτονιά της Ρωσίας δηλαδή, χωρίς να πει ότι ήταν μέρος της συμφωνίας τους).
Με την αύξηση της ισχύος τους, οι ΗΠΑ θεώρησαν σκόπιμο να χρησιμοποιήσουν το δόγμα Μονρόε διασταλτικά.
Σήμερα θεωρούν, οποιαδήποτε απόπειρα ευρωπαϊκού ή ασιατικού κράτους για επέκταση του συστήματος ασφαλείας τους, σε οποιοδήποτε μέρος του βόρειου ημισφαιρίου, ως επικίνδυνη για την ασφάλεια των ΗΠΑ, ισοδυναμούσα με επίθεση εναντίον τους.
Αυτό λοιπόν, που οι ΗΠΑ διατηρούν για τον εαυτό τους, ως απόλυτο κι αυτονόητο δικαίωμα, να μην αισθάνονται καμία απειλή στην κυριαρχία τους από στρατιωτικές συμφωνίες εχθρών (ή και φίλων τους με γειτονικά κράτη),
δεν το αναγνωρίζουν ως δικαίωμα άλλων κρατών, επίσης.
Επομένως, η αιτία των γεγονότων που βλέπουμε στην Ουκρανία και απειλούν την παγκόσμια ειρήνη, αποτελούν εκδηλώσεις της real politic (την ρεαλιστική διαπάλη των εθνών κρατών μεταξύ τους),
και τα εξόφθαλμα double standards που τηρούν οι ΗΠΑ στην δημόσια ρητορική τους και στην πρακτική τους.
Τα διπλά στάνταρντ συνιστούν βαθιά εκδήλωση υποκρισίας και άμεσης επιβουλής και δεν επιτρέπουν αληθινό διάλογο και συμβιβασμό ανάμεσα στα κράτη, προς εκτόνωση των εντάσεων.