Η δημοκρατία πέθανε στην Νέα Σμύρνη, όταν ο κόσμος ξυλοκοπήθηκε από κάποιους που ήθελαν να δουν, αν τηρούνται τα μέτρα για την πανδημία.
Πέντε μήνες νοιώθω τρομοκρατημένος και φοβισμένος. Σε όλη μου την ζωή σε ένα δρόμο φοβόμουν μην με πατήσει ένα αμάξι, μην μου επιτεθεί κάποιος σε ένα σκοτεινό στενό. Σήμερα το μόνο που φοβάμαι είναι η αστυνομία. Κάθομαι σε ένα παγκάκι και όταν ακούω τον θόρυβο των μηχανών πετάγομαι πάνω σαν να σκότωσα κάποιον . Βλέπω μπλε φωτάκι και κρύβομαι μην με δουν . Βλέπω μαζεμένους αστυνομικούς και με λούζει κρύος ιδρώτας Όχι γιατί τους φοβάμαι, αλλά φοβάμαι τον εαυτό μου εκείνον τον εαυτό που σε έναν έλεγχο πάλεψε για το δίκιο του και μετά ξέσπασε σε λυγμούς γιατί είδε ανθρώπους εκείνη την στιγμή να ελέγχουν τα πάνω του :Τι φόρεσα, γιατί το φόρεσα, γιατί μίλησα ενώ δεν μου είπαν. Γιατί είμαι εδώ, γιατί δεν είμαι πιο κοντά στο κλουβί μου, γιατί φαίνεται η μάσκα μου λασκαρισμένη. Όλα τελικά ήταν τίποτα, μπροστά σε αυτό που ζήσαμε σήμερα.
Στην Νέα Σμύρνη η αστυνομία, για το καλό μας, έκανε έλεγχο, αν τηρούνται τα μέτρα. Σακάτεψε κόσμο στο ξύλο, επέβαλλε πρόστιμα σε οικογένειες, έδερνε κόσμο μπροστά σε παιδάκια που μεγαλώνουν σε αυτόν τον κόσμο που τους δίνουμε. Είμαστε μόνοι μας και αβοήθητοι. Κάθε μέρα σκοτώνουν κάτι από εμάς και δεν μπορούμε πια ούτε να μιλήσουμε. Τα τριτοκοσμικά SMS και τα έξυπνα, φίλοι μου, τελικά δεν είναι για να σας σώσουν από την πανδημία. Είναι ένα εργαλείο να δούμε ποιος θα γονατίσει πιο γρήγορα στον σωτήρα του. Προς το παρόν ένας άνθρωπος σήμερα φώναξε "ΠΟΝΆΩ" . Αύριο μπορεί να πονέσουμε ΕΜΕΊΣ!
Από ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ