Η ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ...
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ,
ΕΛΑΒΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ :
ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ
ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ
ΕΛΑΒΕ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ...
Θα μου επιτρέψετε μία παρένθεση περηφάνειας για μένα. Εκτός κορωνοϊού. Καθώς, όπως καταλαβαίνετε, την ίδια ώρα αντιμετωπίζω το σύστημα και σε όλες τις υπόλοιπες διαστάσεις του.
Μία από αυτές είναι του εκκλησιαστικού κατεστημένου. Το οποίο βεβαίως ανεδείχθη στη θλιβερή μορφή του και στις μέρες του κορωνοϊού. Με τη δουλοπρεπή στάση της ηγεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος απέναντι στο “αδελφό” κρατικό σύστημα. Άλλωστε κράτος είναι και η Εκκλησία της Ελλάδος.
Αντιμετωπίζω το εκκλησιαστικό κατεστημένο, αλλά και το κρατικό στη στενή έννοιά του, μαζί με το δικαστικό, 17 ολόκληρα χρόνια, υπερασπιζόμενος την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου.
Τα αδέλφια μου της Ναυπάκτου.
Απέκρουσα μαζί τους απίστευτες και λυσσαλέες επιθέσεις.
Τέσσερις φορές κακουργηματικές διώξεις για υπεξαιρέσεις.
Στημένες “υπεξαιρέσεις”. Για ισόβια κάθειρξη.
Στα ακροατήρια του Μεσολογγίου και του Αγρινίου, στα συμβούλια του Μεσολογγίου, του Αγρινίου και των Πατρών.
Και πολλές άλλες ποινικές διώξεις. Αμυνόμενος και επιτιθέμενος ταυτόχρονα. Όπως πάντα.
Αποκρούσαμε έως και την διάλυση του νομικού προσώπου. Με προεδρικό διάταγμα. Το ακυρώσαμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ναι, στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Σε μία από τις ελάχιστες παρουσίες μου σε αυτό.
Και η μονή στάθηκε και πάλι στα πόδια της. Να συνεχίσει να προσφέρει τεράστιο έργο στην Ορθοδοξία. Στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο. Με ανθρώπους διαμάντια. Γνήσιους εκπροσώπους του Θεού στη γη.
Οι οποίοι, με τη δύναμη της ψυχής τους κράτησαν όρθιο το μοναστήρι και έφτασαν τη φήμη του στα πέρατα του κόσμου.
Το δημιούργημα του Σπυρίδωνα Λογοθέτη.
Χρωστάω πολλά στους μοναχούς αυτούς. Μέσα από τον αγώνα μου ενάντια στο εκκλησιαστικό κατεστημένο, γνώρισα το σκοτεινό πρόσωπο της Εκκλησίας.
Απομακρύνθηκα από την Εκκλησία της Ελλάδος.
Αλλά ήρθα πιο κοντά στον ίδιο τον Θεό.
Η μονή ελέγχθηκε όσο κανένα άλλο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου στην Ελλάδα. Και ιδιωτικού. Ο ένας οικονομικός έλεγχος μετά τον άλλον. Από όλους τους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Σε όλους, τόσο η Μονή όσο και η Αδελφότητα, βγήκαν νικητές και δικαιωμένοι.
Όπως σε ΟΛΑ τα ποινικά δικαστήρια.
Όμως το κατεστημένο έσφιξε τη θηλειά στο λαιμό των μοναχών με τους οικονομικούς διωγμούς. Ενώ όλα τα οικονομικά στημένα “εγκλήματα” τα κέρδισα στα συμβούλια και στα δικαστήρια, ακόμη και στο στάδιο των προκαταρκτικών εξετάσεων, οι κατασχέσεις που επέβαλε η Δ.Ο.Υ. Αγρινίου στη μονή και στους ίδιους τους μοναχούς, και στους 16, δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν από τους συναδέλφους μου του διοικητικού δικαίου.
Τα χέρια τους δεμένα. Όμηροι του συστήματος. Και αυτοί και οι μοναχοί.
Και τότε το σύστημα έκανε το μοιραίο λάθος.
Όπως πάντα.
Επιδίωξε και πέτυχε ΚΑΙ την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον των μοναχών για το αδίκημα των χρεών προς το Δημόσιο.
Και τότε έβαλε εμένα ΞΑΝΑ απέναντί του.
Και έκανα αυτό που ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν περίμενε ότι θα συμβεί:
Πέτυχα την αθώωση των μοναχών για τα χρέη προς το Δημόσιο.
Επί της ουσίας. Αν όχι η μοναδική, πάντως από τις ελάχιστες αθωώσεις για χρέη προς το Δημόσιο επί της ουσίας:
Όχι ότι χρωστάνε αλλά δεν είχαν δόλο (αυτό το έχω πετύχει πολλές φορές),
αλλά ότι ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΝΕ.
Και η απόφαση αυτή του ποινικού δικαστηρίου ήταν δεσμευτική για τη διοίκηση και τη Δ.Ο.Υ. Αγρινίου. Η οποία έπρεπε να άρει άμεσα όλες τις κατασχέσεις.
Και τότε το εκκλησιαστικό κατεστημένο το βοήθησε το δικαστικό.
Η εισαγγελέας εφετών, την τελευταία ημέρα της προθεσμίας άσκησε έφεση κατά της ομόφωνης αθωωτικής απόφασης.
Κρατώντας ζωντανή την κατηγορία. Και τις κατασχέσεις. Και η θηλειά παρέμεινε στο λαιμό των μοναχών. Προς μεγάλη ικανοποίηση του εκκλησιαστικού κατεστημένου.
Και του μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεου Βλάχου. Του μόνιμου και ορκισμένου διώκτη των μοναχών της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου.
Και πήγαμε στο Εφετείο Αγρινίου τον Ιούλιο.
Και εκεί καταρρίψαμε την έφεση της εισαγγελέως. Με τις βαρύτατες κατηγορίες μου εναντίον της μέσα στην αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου Αγρινίου.
Η έφεση απερρίφθη ως απαράδεκτη. Και παρέμεινε η αθώωση των μοναχών.
Η απόφαση καθαρογράφηκε στις 2 Δεκεμβρίου.
Και στις 2 Ιανουαρίου έγινε αμετάκλητη.
Και σήμερα ήταν η μέρα της ΛΥΤΡΩΣΗΣ !!
Η Δ.Ο.Υ. Αγρινίου δεν είχε περιθώρια. Με μένα να περιμένω στη γωνία. Η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου ήταν δεσμευτική.
Και πήρε πίσω ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ.
Και το τελικό χτύπημα στο εκκλησιαστικό κατεστημένο είναι γεγονός.
Η ευτυχία των μοναχών και των οικογενειών τους είναι απερίγραπτη.
Αλλά και η δική μου.
Ανακούφισα τις ζωές τόσων ανθρώπων. ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Γιατί οι κατασχέσεις ήταν σε όλους τους λογαριασμούς με τα μικροποσά των συντάξεων και των μισθών μοναχών, γονιών, αδελφών. Μικρά διαμερίσματα στη Ναύπακτο. Στα οποία ήταν ολόκληρες οικογένειες.
Η ζωή τους η ίδια είχε κατασχεθεί.
Γιατί έτσι πίστευε το εκκλησιαστικό κατεστημένο ότι θα τους ωθούσε στην έξοδο. Ό,τι δεν πέτυχε με τις “υπεξαιρέσεις”, με τη διάλυση της μονής, με τις ακοινωνησίες.
Μέχρι που έκανε το λάθος να με βάλει και πάλι απέναντί του.
Και τα λάθη πληρώνονται...
Υ.Γ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου, λυπάμαι για το κακό που σου επιφύλαξα στις αρχές του νέου έτους.
Έπρεπε να το ξέρεις όμως.
Δίωξες τα αδέλφια μου.
Και τα αδέλφια μου εγώ τα προστατεύω...