Δημήτρης Τζώρας – Πολιτικός Αναλυτής
Ο Ελευθεροτεκτονισμός στις ΗΠΑ, αργοπεθαίνει. Από τα 4 εκατομμύρια ελευθεροτεκτόνων που υπήρχαν στην Αμερική και αποτελούσαν το 4% του πληθυσμού τη δεκαετία του ’60, σήμερα αριθμούν μετά βίας ένα εκατομμύριο! Πρόσφατη μελέτη έδειξε, ότι οι Αμερικανοί, γυρίζουν την πλάτη τους ευρύτερα όχι μόνο σε κλειστές ομάδες και «μυστικές» κοινωνίες, όπως ο τεκτονισμός, αλλά και στις Ελληνικές αδελφότητες εντός των κολλεγίων.
Ειδικά η μασονία, υποφέρει από την πολιτική ορθότητα και την ακυρωτική κουλτούρα που έχει επιβάλλει η νέο-αριστερά και τα ΜΜΕ. Ο Τεκτονισμός, ως αδελφότητα, που αποτελείται κυρίως από άνδρες και απαιτεί από τα προς ένταξη μέλη του να πιστεύουν στην ύπαρξη ενός υπέρτατου μεταφυσικού Όντος, ως Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, βρίσκεται στο στόχαστρο της Αριστερής Μητριαρχικής και νέο-φεμινιστικής υποκουλτούρας, καταγγελλόμενος ως ένας παρωχημένος, πατριαρχικός και ρατσιστικός κοινωνικο-πολιτικός οργανισμός.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που η πολιτική επιρροή που ασκούσε κάποτε ο Τεκτονισμός,έχει σήμερα σχεδόν εκμηδενιστεί από τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ουάσινγκτον, ύστερα από δεκαετίες ανελέητης νέο-αριστερής πλύσης εγκεφάλου των κοινωνικών μαζών και ειδικά, της νέας γενιάς.
Παρ’ όλα αυτά, ένας σκληρός ιδεολογικός πυρήνας του, παραμένει ζωντανός και ακμαίος. Οι Ναΐτες! Ήταν λογικό και αναμενόμενο, να περιμένει κανείς από έναν οργανισμό, όπως ο τεκτονισμός, με εκατοντάδες χρόνια ύπαρξης, να αντιδράσει, έστω και ακούσια μπροστά στο ενδεχόμενο της συνολικής του εκμηδενίσεως, από μία νέα κοινωνική πραγματικότητα, η οποία είναι εχθρική απέναντί του.
Δε γνωρίζω, εάν ο Στηβ Μπάνον, είναι Τέκτονας, αλλά αυτό που ουσιαστικά κατάφερε να συνδημιουργήσει μαζί με άλλους, είναι να προσδώσει στις αρχές του Ναϊτισμού, μία ευρύτερη πολιτική, ιδεολογική, φιλοσοφική μορφή και έννοια. Ο Μπάνον, έθεσε τα θεμέλια, σε αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε πολιτικό Ναϊτισμό. Κατάφερε να επαναφέρει Ναϊτικές αρχές και συμπεριφορές στην Αμερικανική κοινωνία και διεθνώς. Αρχές, όπως η πενία, η αγνότητα και η υποταγή σε υψηλότερα ιδανικά. Την προστασία του Χριστιανικού πληθυσμού από το Ισλάμ. Ο Τραμπ, για παράδειγμα, δεν ακούμπησε κρατικά χρήματα. Τον μισθό του, το διέθετε ολόκληρο σε διάφορες κοινωνικές οργανώσεις. Ακόμα και οι φανατικότεροι των εχθρών του, δεν του έχουν καταλογίσει μέχρι σήμερα διαφθορά, χρηματισμό και παράνομο πλουτισμό. Παρ’ όλα όσα λέγονταν για το παρελθόν του και την έντονη σεξουαλική του ζωή, από τη στιγμή που ανέλαβε δημόσια καθήκοντα, ήταν πιο καθαρός και αγνός ακόμα και από καρδινάλιο. Η αφοσίωσή του στο γενικό καλό και στην ευημερία του κοινωνικού συνόλου, έκανε τις μειονότητες να τον ψηφίσουν μαζικά στις πρόσφατες εκλογές. Προστάτεψε το Χριστιανισμό στην Αμερική, από το μίσος του Αθεϊστικού Μαρξισμού και του Πολιτικού Ισλάμ. Ο Τραμπ, είναι ο πρώτος Πολιτικός Ναΐτης που ήρθε στην εξουσία. Ναΐτης, όχι κατά τα τεκτονικά τυπικά και κατ’ όνομα, αλλά με την ουσιαστική έννοια.
Ο Μπάνον, πήγε στην Ιταλία και μέσα από το μοναστήρι, υποδέχονταν αυτούς που ήθελαν να μαθητεύσουν στην πολιτική του φιλοσοφία. Δεν το έκανε βέβαια τυχαία! Ήθελε να θεμελιώσει διεθνώς, να παντρέψει φιλοσοφικά και πολιτικά, την έννοια του αγνού μοναστηριακού βίου με αυτήν της πολιτικής. Αυτό, είναι και το σύγχρονο αίτημα των δυτικών κοινωνιών. Να ανέλθουν ηγέτες και πολιτικό προσωπικό στη διαχείριση των κοινών, διαθέτοντας αγνότητα, αφοσίωση σε υψηλά ιδανικά, απέχθεια για το χρήμα, αλτρουισμό και θέληση για υπεράσπιση του Χριστιανισμού.
Ο σύγχρονός Ναϊτισμός λοιπόν, στην πολιτικο-κοινωνική του μορφή, δεν ανήκει και δεν εντάσσεται στις Τεκτονικές στοές, όπου κάποιος μπορεί να χριστεί Ιππότης, αλλά στο σπίτι του να «τρώει» παντόφλα, αλλά σε εκείνη την εκλεκτή κοινωνική μερίδα (ανδρών και γυναικών), η οποία διαθέτει όλα τα παραπάνω Ιπποτικά χαρακτηριστικά, που ανέφερα. Ο σύγχρονος Ναϊτισμός, δε θέλει λευκά γάντια και περιζώματα, αλλά δύναμη ψυχής, υψηλά ιδανικά, αφοσίωση στον σκοπό, αυταπάρνηση και διάθεση για μάχη!
Οι Πολιτείες κλειδιά, αλλά και οι Πολιτείες «πύλες» για την εκλογική νίκη, όπως το Οχάιο και η Φλόριντα, διαθέτουν από τις μεγαλύτερες μασονικές κοινότητες στις ΗΠΑ, όπως μας δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία. Θα είναι ανόητο να πιστεύει κανείς, ότι αυτές οι κοινότητες, στην πλειοψηφία τους ψήφισαν Μπάιντεν και δε δραστηριοποιήθηκαν ενεργά (φανερά και υπόγεια) υπέρ του Τραμπ. Μη ξεχνάμε, ότι ο Τεκτονισμός, παραμένει μία μυστική αδελφότητα και ένα πολύ κλειστό κλαμπ στα υψηλότερα κλιμάκιά του.
Το μέγεθος και η ένταση της εκλογικής νοθείας, εκεί όπου υπάρχουν ποσοστικά, οι μεγαλύτερες τεκτονικές κοινότητες στις ΗΠΑ, (Πενσυλβάνια, Τζόρτια κ.τ.λ.) θυμίζει πολύ έντονα την Παρασκευή και 13 του Οκτωβρίου του 1307, όπου ο Γάλλος Βασιλιάς Φίλιππος ο Τέταρτος ο Ωραίος, μαζί με τον Πάπα Κλήμη τον Ε΄, συνωμότησαν και πέτυχαν την καταστροφή του Ναϊτικού Τάγματος. Οι ιστορικοί παραλληλισμοί του χθες με το σήμερα σε ομοιότητες, πρόσωπα, χώρες και θεσμούς, δεν είναι κάτι που μπορούμε εύκολα να αγνοήσουμε, όσο και αν το θέλουμε. Ίσως τελικά, αυτό που είδαμε να συμβαίνει το βράδυ της 3ης Νοεμβρίου στις Αμερικανικές εκλογές, να είναι μία νέα «σφαγή» ή απόπειρα πολιτικο-κοινωνικής σφαγής των νέο-Ναϊτών. Έχουμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να έχει συμβεί στο παρασκήνιο, εξαιτίας των πολιτικο-φιλοσοφικών χαρακτηριστικών της απέναντι πλευράς.
Όπως ανιχνεύσαμε Ιπποτικά χαρακτηριστικά στο κίνημα Τραμπ, κατά τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να ανιχνεύσουμε στοιχεία, που να μας δίνουν την πολιτικο-φιλοσοφική δόμηση, του απέναντι στρατοπέδου. Όπως λοιπόν, ονοματοδοτήσαμε το κίνημα Τραμπ, ως Πολιτικό Ναϊτισμό, το απέναντι στρατόπεδο μπορούμε να το ονοματοδοτήσουμε, ως Πολιτικό Σατανισμό.
Ο Πολιτικός Σατανισμός, όπως το πολιτικό Ισλάμ, επιδιώκει, πέραν της καταλήψεως της εξουσίας, τον έλεγχο της καθημερινής ζωής του ανθρώπου και τη θέσμιση κοινωνικών κανόνων και συμπεριφορών, κατά τα πρότυπα που εκείνος θα ορίζει. Είναι μεγάλο λάθος, είναι κολοσσιαίο λάθος, να θεωρούμε τον Σατανισμό, αποκλειστικά ως μία θρησκευτική σέκτα κάποιων παλαβών. Δεν είναι μόνο, κάποιοι γραφικοί που προσκυνάνε αγάλματα τράγων. Είναι ένα αμιγώς πολιτικό και φιλοσοφικό κίνημα, Το λένε οι ίδιοι, όχι εγώ! Μπορείτε να δείτε (εδώ)την έρευνα του Stephen Khan το 2016.
Η εκκλησία του Σατανά, όπως περιγράφεται μέσα από την έρευνα και τις συνεντεύξεις των μελών της, δεν είναι μόνο μία θρησκευτική οργάνωση. Είναι ένα πολιτικό κίνημα. Ένα πολιτικό κίνημα με 100.000 μέλη, το 2016. Δεν αναζητούν οπαδούς, όπως οι ίδιοι λένε, αλλά συνεργάτες για την ανατροπή της Χριστιανικής καθυστικίας τάξης. Απαιτούν από το αμερικανικό κράτος το διαχωρισμό του από την εκκλησία και το Χριστιανισμό. Την ουδετεροθρησκεία του! Εάν αυτό, σας θυμίζει κάτι και κάποιους πολιτικούς από Ελλάδα, τότε έχετε καλή μνήμη. Επίσης, ως πρόταγμα, ο Πολιτικός Σατανισμός, έχει τον ατομική ευθύνη! Εάν πάλι σας είναι οικεία η έννοια και το άκουσμα της ατομικής ευθύνης, τότε εμπιστευτείτε την κρίση σας και τα αυτιά σας γι’ αυτό που θεωρείτε ότι πραγματικά συμβαίνει γύρω σας.
Ο πολιτικός Σατανισμός, διαθέτει πολλά από τα αιτήματα και τις αξιώσεις της διεθνούς νέο-αριστεράς, αλλά και του νεοφιλελευθερισμού. Ο πολιτικός Σατανισμός, είναι κάτι το πάρα πολύ υπαρκτό, το οποίο έχει βρει ως πολιτικό του σύμμαχο, το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Έχουν κοινή στόχευση. Την καταστροφή του Χριστιανισμού και την επαναρρύθμιση των συμπεριφορών των ατόμων διά της λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας, του φόβου, την εργαλειοποίηση τις δικαστικής εξουσίας και του κοινωνικού στιγματισμού της αντίθετης άποψης, με επιθετικούς χαρακτηρισμούς, όπως Εθνικιστές, ακροδεξιοί, ψεκασμένοι κ.τ.λ.
Υπάρχει μία διακομματικό και πολύ-θεσμικό ανάπτυγμα του πολιτικού Σατανισμού και γι’ αυτό, καταφέρνει πολύ πετυχημένα, μέχρι σήμερα, να αποκρύπτει την πραγματική του υπόσταση από τις κοινωνίες. Διεμβολίζει τον οικονομικό, πολιτικό και εκκλησιαστικό κόσμο. Ο μεγαλύτερος φόβος του είναι, να μην καταφέρουν οι πολίτες να αναγνωρίσουν την οικειοποίηση των πολιτικών και θεσμικών φορέων από αυτό το κίνημα. Οι θιασώτες του πολιτικού σατανισμού, χρησιμοποιούν τα κομματικά «πουκάμισα» ως καμουφλάζ και κρύβονται πίσω από προσχηματικές ιδεολογικές διαφοροποιήσεις για μην αποκαλυφθεί η καθολικότητα του εγχειρήματός τους.
Ο πολιτικός Σατανισμός, έχει σκοπό και το πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό, την αντικατάσταση της Εκκλησίας του δήμου με την Εκκλησία των διεθνών ελίτ και των αγορών. Των «πεφωτισμένων» αρχόντων, που έχουν τη δύναμη και την εξουσία να επανεκκινούν την ανθρωπότητα. Η Εκκλησία του Σατανά, είναι ο «αυτοφοράκιας» του πολιτικού Σατανισμού και η κουδουνίστρα, ώστε ο κόσμος ώστε να μη βλέπει το χέρι και το πρόσωπο που την κινεί. Ο πολιτικός Σατανισμός, έχει ιδεολογία, φιλοσοφία, πολιτική υπόσταση και πολιτικές αξιώσεις. Είναι μια νέα πολιτική κατηγορία. Ο πολιτικός Σατανισμός, είναι εδώ και μας το λέει κατάμουτρα. Μας το λέει και η Χίλαρι Κλίντον, που φωτογραφήθηκε επίτηδες δίπλα σε σατανιστικό βιβλίο στο γραφείο της. Θέλουν να το πουν προς τα έξω. Ορισμένοι από αυτούς, θέλουν να το φωνάξουν και συγκρατούνται με τα χίλια ζόρια, διότι θα τους στοιχίσει πολιτικά.
Δεν είμαι τέκτονας, ούτε οπαδός του τεκτονισμού. Ο παιδόφιλος σατανιστής Έπστιν, είχε γεμάτο το νησί του με τεκτονικά σύμβολα. Σκοπός της πολιτικής ανάλυσης, είναι να εξετάζει όλες τις πτυχές, ορατές και αόρατες, των πραγμάτων. Να μελετάει τα κοινωνικά φαινόμενα και τις πηγές τους. Να εξετάζει τα πολιτικά υποπροϊόντα του Τεκτονισμού, του Ναϊτισμού, του Σατανισμού, του Βουδισμού, του Χριστιανισμού, όλων των Θρησκειών και των μυστικών οργανώσεων που έχουν πολιτικές και οικονομικές αξιώσεις.
Τα συμπεράσματα για το παγκόσμιο δρώμενο και οι αποφάνσεις, ανήκουν στην Εκκλησία του δήμου, δηλαδή, σε εσάς. Το 2021, θα είναι μία πάρα πολύ δύσκολη χρονιά. Είναι τα τελευταία εκατό μέτρα του παγκόσμιου μαραθωνίου, από την εποχή του Διαφωτισμού. Ας ελπίσουμε, ότι οι κοινωνίες, θα δείξουν το απαραίτητο σθένος και θα απαιτήσουν να περάσει ο πολιτικός έλεγχος του Κράτους, ξανά, στα χέρια τους.