Καθημερινά γεωπολιτικοί αναλυτές, καθηγητάδες και πολιτικοί προπαγανδίζουν τον άθλιο ρόλο της Γερμανίας στα εθνικά μας θέματα.
Η Γερμανία φταίει για όλα!!! Για την λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας μας, για τις Πρέσπες και εσχάτως για τον πόλεμο της Τουρκίας εναντίον μας.
Μάλιστα! Η Τουρκία αρπάζει εδάφη μας και φταίει η Γερμανία! (Όχι εμείς που δεν την σταματάμε!).
Φταίει η Γερμανία επειδή εμποδίζει τις κυρώσεις της ΕΕ εναντίον της Τουρκίας, επειδή δεν της κάνει εμπάργκο. Κι αυτό μας λένε ότι συμβαίνει για τα γερμανικά οικονομικά συμφέροντα!
Τα φαινόμενα όμως απατούν.
To 1945 η Γερμανία ηττήθηκε στον β παγκόσμιο πόλεμο.
Οι νικήτριες δυνάμεις (Σοβιετική Ένωση, ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία) αποφάσισαν την κοινή κατοχή της Γερμανίας με τη Συμφωνία του Πότσνταμ (8/1945).
Η Γερμανία χωρίστηκε σε τέσσερις ζώνες κατοχής, στις οποίες κάθε στρατιωτική κυβέρνηση κατοχής (αμερικανική, βρετανική, γαλλική και σοβιετική) εφάρμοζε τις τέσσερις βασικές παραμέτρους: αποναζιστικοποίηση, αποστρατιωτικοποίηση, αποκέντρωση και «εκδημοκρατισμό»…
Το 1946-47 ενώθηκαν τα δυτικά κομμάτια κατοχής υπό την πολιτικοστρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ.
Το 1949 οι ΗΠΑ (τυπικά με Βρετανία και Γαλλία) ίδρυσαν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (Δυτική Γερμανία) ενώ 6 μήνες μετά η Σοβιετική Ένωση ίδρυσε την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (Ανατολική Γερμανία).
Το Δυτικό Βερολίνο έγινε στρατιωτικό-διπλωματικό «νησί» των ΗΠΑ.
Στην Δυτική Γερμανία επιβλήθηκε ο Θεμελιώδης Νόμος της Βόννης που προβλεπόταν να έχει προσωρινό χαρακτήρα. Η επανένωση της Γερμανίας θα σήμαινε αυτοδίκαιη λήξη ισχύος του (άρθρο 146).
Η Γερμανία επανενώθηκε το 1990, όμως ο προσωρινός Θεμελιώδης Νόμος παρέμεινε. Κατέστη ο υπέρτατος νόμος της ενωμένης Γερμανίας….
Καινοφανές κι αδιανόητο για κράτος που ενώνεται και ανακτά την ανεξαρτησία του, να κρατά τον κατοχικό νόμο που του επέβαλε ο κατακτητής του…
Ο Θεμελιώδης Νόμος περιέχει θεσμικούς φραγμούς για την «ανάσχεση αντιδημοκρατικών ρευμάτων» (sic).
Το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο ελέγχει απόλυτα το κράτος και το πολίτευμα (συντίθεται από νομικούς, όχι απαραίτητα δικαστές)!
Αυτό διαμορφώνει την γερμανική πολιτική ζωή. Επιβάλλει τις απόψεις του επί νομικών και πολιτικών ζητημάτων.
Αποφασίζει για την συνταγματικότητα νόμου, την συμβατότητα ομοσπονδιακού νόμου με του κρατιδίου, αποφαίνεται για το εύρος των ατομικών δικαιωμάτων. Καθορίζει τα όρια πολιτικών πρωτοβουλιών, απαγορεύει κόμματα, αποφασίζει για την σκοπιμότητα ατομικών δικαιωμάτων, (πχ. διαδηλώσεων, εκτρώσεων)!!!
Αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Πρόκειται για ένα κράτος ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ δικαστών, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση.
Η Γερμανία δεν ανέκτησε ποτέ την ανεξαρτησία και την εθνική κυριαρχία της.
Ο καγκελάριος ασκεί την κυβερνητική πολιτική.
Ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στις 18 Νοεμβρίου 2011 στο Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Συνέδριο είπε:
«Η έννοια της εθνικής κυριαρχίας έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε παραλογισμό κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα. Κι εμείς στη Γερμανία από τις 8 Μαΐου του 1945 ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΧΩΡΑ. Αυτό ήταν ήδη σαφές στον Βασικό Νόμο που υπάρχει στην Εισηγητική Έκθεση του 1949».
Δηλαδή ομολογεί ότι η δήθεν ισχυρή Γερμανία ακόμα και μετά 20, 30 χρόνια από την επανένωσή της, δεν ανέκτησε ποτέ την ανεξαρτησία της αφότου κατακτήθηκε, στερείται εθνικής κυριαρχίας και εξακολουθεί να βρίσκεται υπό ξένη κατοχή. Αλλά αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, εύλογο και καλό κατά την κρίση του!!!
Ο Μπρεζίνσκι, άνθρωπος του βαθέος αμερικανικού κράτους στην «Μεγάλη Σκακιέρα» αναλύει:
«Με το τέλος της Σοβιετικής ένωσης και την επανενοποίηση της Γερμανίας ο δεσμός με την Αμερική παρείχε την ομπρέλα κάτω από την οποία η Γερμανία μπορούσε να επωμιστεί ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη. Η σύνδεση με την Αμερική σήμαινε κάτι παραπάνω από πιστοποιητικό καλής συμπεριφοράς. Η ΣΤΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕ ΣΤΕΝΟΤΕΡΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ (!!!).
Η Γερμανία αγκυροβολημένη με ασφάλεια στην Ευρώπη και έχοντας γίνει αβλαβής, αλλά ασφαλής χάρη στην ΟΡΑΤΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (!!!), μπορούσε τώρα να προωθήσει την αφομοίωση της Κεντρικής Ευρώπης στις ευρωπαϊκές δομές».
Στο ίδιο πνεύμα ο Κίσινγκερ στην «Παγκόσμια Τάξη» επιβεβαιώνει:
«η Γερμανία που προέκυψε από αυτήν την διαδικασία συντασσόταν ρητά με την Δύση στον αγώνα για τον χαρακτήρα της διεθνούς πολιτικής τάξης. Η ισορροπία δυνάμεων διαμορφωνόταν πλέον από ΚΕΝΤΡΑ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ».
Ο πρώην αρχηγός των γερμανικών στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών Γκερντ-Χέλμουτ Κομόσσα στο βιβλίο του «Ο γερμανικός χάρτης» (Αυστρία 7/2007) περιγράφει ότι «η Γερμανία διαδραμάτιζε τον ταπεινωτικό ρόλο ενός υποτελούς των κρατών (ορολογία του Ζμπίγκνιεφ Μπρεζίνσκι)».
Στην κατοχή του περιήλθε εκ της θέσεώς του απόρρητο έγγραφο που αποκάλυψε:
«Στις 21 Μαΐου 1949, υπογράφηκε μυστική συμφωνία για να περιορίσει την κρατική κυριαρχία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας έως το 2099.
Η Μυστική Κρατική Συνθήκη προέβλεπε ότι:
1. Ο κάθε καινούριος καγκελάριος έχει υποχρέωση να υπογράψει µε τις ΗΠΑ μία απόρρητη συμφωνία υποταγής του (την Καντσλεράκτε).
2. Οι ΗΠΑ θα ελέγχουν ολοκληρωτικά όλα τα γερμανικά ΜΜΕ, έντυπα, εκδόσεις, τηλεφωνικές επικοινωνίες, θέατρο, κινηματογράφο, μουσική, εκπαιδευτικά προγράµµατα μέχρι το 2099!
3. Όλα τα αποθέματα χρυσού θα φυλάσσονται στις ΗΠΑ, από την FED!».
Κάποιοι τόνοι χρυσού επέστρεψαν, όχι όμως και η ανεξαρτησία της Γερμανίας.
Το 2010 εκχωρήσαμε την εθνική μας κυριαρχία. Το 2012 παραιτηθήκαμε από κάθε κρατική ασυλία!!! Έφταιγε η Γερμανία, όπως μας είπαν που γίναμε με ένα vessel state σαν αυτήν;
Τώρα η Γερμανία υποθάλπει την τουρκική επεκτατικότητα εναντίον μας!
Όμως ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΧΩΡΑ. ΑΚΟΜΑ...