Το άστρο τής Βηθλεέμ

 

Η Μεγάλη Σύνοδος Κρόνου με Δία είναι...

...το μυστηριώδες "άστρο" της Βηθλεέμ!!!

 

Αν γνωρίζουμε ότι τη βραδιά τής επόμενης Πανσελήνου θα γίνει μια μεγάλη Συναυλία στο Ηρώδειο, δεν σημαίνει ότι προβλέπουμε και περιμένουμε ένα «θαύμα», το οποίο θα αναταράξει το ουράνιο στερέωμα, προκειμένου το Φεγγάρι να μας οδηγήσει εγκαίρως εκεί όπου επιθυμούμε. Η Πανσέληνος, ως απολύτως ορισμένο και αναμενόμενο ουράνιο φαινόμενο, απλά ορίζει το ακριβές χρονικό σημείο κατά το οποίο θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση στην οποία αναφερόμαστε. Από εκεί και πέρα η γνώση είναι αυτή, η οποία μας ορίζει το μέρος όπου θα έχει πρακτική σημασία —και άρα αξία— αυτή η ουράνια «χρονομέτρηση». ...Η γνώση τής αναμενόμενης εκδήλωσης κάνει σημαντική την «αφύπνιση» του ουράνιου «χρονομέτρου» ...Δεν μας «φωτίζει» η Σελήνη, για να πάμε στο ραντεβού μας ...Η γνώση, ένας χάρτης, ένα GPS ή μια πληροφορία είναι αυτά, τα οποία μας οδηγούν στο ραντεβού μας και η Σελήνη απλά είναι το «ρολόι» που βλέπουμε, για να είμαστε βέβαιοι ότι κάνουμε αυτά που πρέπει στο σωστό χρόνο και άρα με τον σωστό τρόπο.

Γιατί ξεκινάμε, αναλύοντας το προφανές; ...Γιατί βλέπουμε καθημερινά φαινόμενα, τα οποία μας εκνευρίζουν αφόρητα ...Γιατί οι σύγχρονοι Αστρονόμοι, διαποτισμένοι απόλυτα από έναν δήθεν αγνωστικισμό μιας ισοπεδωτικής μαρξιστικής κουλτούρας —η οποία είναι κυρίαρχη στα δυτικού τύπου Πανεπιστήμια—, υποτιμάνε τους ανθρώπους των παλαιότερων γενιών και τις γνώσεις τους. Άθεοι και δαρβινιστές οι περισσότεροι απ’ αυτούς, δεν σέβονται τα αιώνια χαρακτηριστικά τού ανθρώπινου είδους και αντιμετωπίζουν τους προγόνους μας περίπου σαν «καθυστερημένους» ...Τόσο «καθυστερημένους», που θα μπορούσαν να ανήκουν σε κάποιο άλλο ζωικό είδος, όπως —πολύ εύκολα— θα «δικαιολογούσε» και ο «εξελικτικός» δαρβινισμός στον οποίο πιστεύουν. Προφανώς θεωρούν τους εαυτούς τους «βιδωμένους» στην κορυφή τής «εξέλιξης» και άρα πολύ «ανώτερους» απ’ αυτούς που αυτόκλητα αναλαμβάνουν να κρίνουν.

Αυτό είναι το εκνευριστικό μ’ αυτούς τους αλαζόνες «επιστήμονες» της ασημαντότητας. Θεωρούν τους αρχαίους προγόνους μας αγράμματους σκοταδιστές και δεισιδαίμονες, οι οποίοι, όταν δεν έτρωγαν βελανίδια, κάθονταν και «έτρωγαν» παραμύθια από πονηρούς «Μάγους». Δεν εκτιμάνε τις γνώσεις τους και προσπαθούν να τα ερμηνεύσουν όλα σαν να είχαν να κάνουν με ανθρώπους, οι οποίοι μόλις είχαν βγει από τα σπήλαια και έβλεπαν με δέος τον Ουρανό και τα άστρα. Αυτοί οι άσχετοι στην πραγματικότητα δεν μπορούν ούτε καν να διανοηθούν την ποιότητα των αρχαίων γνώσεων και την τρομερή ευφυία των αρχαίων «Μάγων», οι οποίοι πρώτοι συγκέντρωσαν και επεξεργάστηκαν τις γνώσεις εκείνες, για να φτάσουν αυτές μέχρι τις ημέρες μας και να μπορούν κάποιοι να παριστάνουν τους έξυπνους με μερικά εξάμηνα στα πανεπιστημιακά θρανία.

Αυτοί λοιπόν οι «επιστήμονες» —και ειδικά σε ημέρες θρησκευτικών εορτών— ξεπερνούν κάθε όριο προκλητικότητας και βγαίνουν στα ΜΜΕ, για να κάνουν πολιτισμικό «κήρυγμα» ρεαλισμού στο όνομα μιας δήθεν επιστημοσύνης. Προσπαθούν να χτυπήσουν τη θρησκεία των «αφελών», χρησιμοποιώντας υποτίθεται την επιστήμη των «ευφυών». Προσπαθούν να προσβάλουν τους ευσεβείς ανθρώπους, οι οποίοι πιστεύουν στο Θεό, εξομοιώνοντάς τους δήθεν με τους «καθυστερημένους» τού παρελθόντος. Έχουν αγωνία να μας δείξουν πόσο οι ίδιοι ΔΕΝ είναι όμοιοι με ΟΛΟΥΣ αυτούς. Μας κάνουν τη χάρη, σαν «επιστήμονες», να ερμηνεύσουν αυτά, τα οποία περιγράφουν οι Ιερές Γραφές των «καθυστερημένων» και εντελώς «επιστημονικά» να τις καταρρίψουν μία προς μία, ώστε να αποδείξουν πόσο «επιστήμονες» είναι οι ίδιοι.

Ξεκινάνε, για παράδειγμα, να ερμηνεύσουν το φαινόμενο του Αστεριού τής Βηθλεέμ και ερμηνεύουν με «επιστημονικά» κριτήρια θεολογικά κείμενα, τα οποία έχουν «συμβολισμούς» για μυημένους. Αναφέρουν αυτά τα Κείμενα, για παράδειγμα, ότι το Αστέρι τής Βηθλεέμ «φώτιζε» τον δρόμο των «Μάγων» και στο τέλος «φώτιζε» τη Φάτνη τού Κυρίου. Τι ήταν το Αστέρι της Βηθλεέμ και φώτιζε κατά το δοκούν; ...Ένας ουράνιος «φακός»; ...Αυτό πίστευαν οι αρχαίοι; ...Τόσο αφελείς ήταν; Προφανώς έναν τέτοιο «φακό» αφελών προσπαθούν να «εντοπίσουν» οι σημερινοί «επιστήμονες» και αρχίζουν τα «επιστημονικά» τους, προκειμένου να μας αποδείξουν ότι οι άνθρωποι, οι οποίοι πιστεύουν στο Θεό, είναι χαζοί, γιατί τέτοιος «φακός» δεν υπάρχει ...Δεν μπορεί να ήταν κομήτης, γιατί ο κομήτης δεν έχει τόση διάρκεια όσο ένα ταξίδι των «Μάγων» ...Δεν μπορεί να ήταν διάττων αστέρας, για ανάλογους λόγους ...Δεν μπορεί το ένα, και αποκλείεται το άλλο! ...Άρα; ...Άρα, το Αστέρι τής Βηθλεέμ ήταν μια γελοία επινόηση των θρησκόληπτων και των θεολόγων, προκειμένου να πείσουν τους αγράμματους και τους καθυστερημένους για ένα «θαύμα» ...Στη συνέχεια αλληλοσυγχαίρονται «επιστημονικά» και αναλαμβάνουν να επιλύσουν κάποιο άλλο «μυστηριώδες» πρόβλημα των δεισιδαιμόνων.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι άλλη. Το Αστέρι τής Βηθλεέμ πράγματι υπήρξε, αλλά ποτέ δεν «φώτιζε» κανέναν «δρόμο» κανενός «Μάγου». Το Αστέρι τής Βηθλεέμ «λειτουργούσε» όπως η Πανσέληνος του παραδείγματός μας ...Όριζε τον ακριβή χρόνο, που ξεκινούσε ένα πολύ συγκεκριμένο «δρώμενο» και το οποίο προφανώς οι «Μάγοι» το γνώριζαν ...Ένα «δρώμενο», του οποίου ο ορισμός υπήρχε στη γνώση τής Αστρολογίας και το οποίο απλά είχε τη «χρονομέτρησή» του στον Ουρανό ...Μια Αστρολογία, την οποία οι σύγχρονοι Αστρονόμοι απεχθάνονται και επιμένουν να κοιτούν τον Ουρανό χωρίς «σενάριο», σαν να κοιτούν ένα ξεχαρβαλωμένο «ρολόι» χωρίς καντράν. Εκεί είναι που μπερδεύονται οι αστρονόμοι «επιστήμονες». Κοιτάνε σαν τους βλάκες «ρόδες» να γυρνάνε μπροστά τους με διάφορες ταχύτητες, χωρίς ν’ αντιλαμβάνονται το «ταξίδι» που αυτές κάνουν ...Δεν ξέρουν το «πρόγραμμα» της ημέρας, ώστε να καταλάβουν τον λόγο που «χτυπάει» κάθε φορά το ενημερωτικό «ξυπνητήρι» ...Δεν έχουν το «σενάριο» της Αστρολογίας, για να καταλάβουν τι ακριβώς έκαναν οι «Μάγοι» και τον λόγο που κοιτούσαν τον Ουρανό ...Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι τους Αστρολόγους «Μάγους» τούς «κίνησε» το Άστρο, αλλά τους «οδηγούσε» η Γνώση τους !!!

Τα πάντα είναι η Γνώση !!! Αυτοί, οι οποίοι κατέχουν τη Γνώση, δέχονται τα «μηνύματα» του ουρανού. Αν το άστρο έδειχνε κάτι συγκεκριμένο —χωρίς εισαγωγικά—, τότε θα το έβλεπαν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι και όχι μόνον ο «Μάγοι». Συνέβαινε όμως αυτό; ...Όχι βέβαια, γιατί μόνον οι «Μάγοι» κινούνταν εξαιτίας αυτού του Άστρου. Άρα; ...Άρα, το άστρο «έδειχνε» με εισαγωγικά και άρα «έδειχνε» μόνον σ’ αυτούς που είχαν γνώσεις για να «δουν». Στην πραγματικότητα το Αστέρι τής Βηθλεέμ ήταν γι’ αυτούς ένα χρονικό «αλάρμ», το οποίο απλά τους ενημέρωσε, προκειμένου να κινηθούν. Ακόμα και στιγμιαίο φαινόμενο να ήταν αυτό, τους αρκούσε, για να «ξεκινήσουν» ακόμα και ένα μακρύ ταξίδι, γιατί η γνώση αναλάμβανε τα υπόλοιπα. Δεν χρειάζεται στο ραντεβού που θα πας να πάρεις μαζί σου και το ξυπνητήρι, για να «χτυπάει» μέχρι να φτάσεις. Αυτό το αστέρι δεν ήταν «φακός», τον οποίο τον έχει ανάγκη κάποιος, ο οποίος κινείται στο σκοτάδι σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του, για να προλάβει να φτάσει στο στόχο του.

Κάπως έτσι έχει εξελιχθεί το «σενάριο» του Αστεριού τής Βηθλεέμ και αυτό, όπως βλέπουμε, δεν έχει σχέση με ανεξήγητα «θαύματα» ή απρόβλεπτους κομήτες. Έχει το «σενάριο» αυτό τη λογική του και δεν απευθύνεται σε αφελείς και ευκολόπιστους. Κάποιοι «Μάγοι», προφανώς αρχιερείς τού ιερατείου τού Βαβυλώνιου Βάαλ, έχοντας γνώσεις περί του Μυστικού Σχεδίου τού Θεού, γνώριζαν την εξέλιξή του και επίσης είχαν τη θέληση να συμμετάσχουν στη δρομολόγησή του, δίνοντας με τη δική τους συμμετοχή ένα «κύρος» ανάλογο του Μεγέθους τού Αναμενόμενου. Όταν ο Αναμενόμενος είναι ο Ίδιος ο Υιός τού Θεού, ευνόητο είναι ότι Αρχιερείς θα έπρεπε να Τον υποδεχθούν. Όταν ο Αναμενόμενος είναι ο Υιός τού Θεού, ευνόητο είναι ότι η «επιστροφή» Του θα είχε προαναγγελθεί στα Ιερά Κείμενα, τα οποία μελετούσαν αυτοί οι Αρχιερείς τής Βαβυλώνας ...Οι ίδιοι Αρχιερείς και Μύστες τής αρχαίας Γνώσης, οι οποίοι αιώνες πριν είχαν αναγνωρίσει και τον Αλέξανδρο ως Υιό τού Θεού και στην πραγματικότητα Του αναγνώρισαν την απόλυτη Κυριαρχία στην Εποχή τού Κριού.

Αν σκεφτεί κάποιος ότι ο Ιησούς με τη γέννησή Του θα σηματοδοτούσε τη Νέα Εποχή εκείνων των χρόνων, μπορούμε να υποθέσουμε τι γνώριζαν οι «Μάγοι» και τι θα έπρεπε να κάνουν. Πού θα πήγαιναν οι Μάγοι, για να προϋπαντήσουν τον Κύριο τής τότε ανατέλλουσας Νέας Εποχής; ...Της Εποχής των Ιχθύων; ...Της Εποχής τού Υιού τού Αρσενικού Θεού τής πιο σκληρής μορφής τής Πατριαρχίας; ...Θα πήγαιναν στον τόπο εκείνον, όπου μπορούσε να γεννηθεί ο Υιός τού Πατρός, ο Οποίος θα κυριαρχούσε στην εποχή των Ιχθύων ...«Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ» (ΙΧΘΥΣ) ...Εκεί όπου οι Ιχθείς ήταν το ζώδιο του λαού που θα Τον γεννούσε ...Εκεί όπου ο αυστηρός Κρόνος θα είχε τα σκληρότερα χαρακτηριστικά και θα δρομολογούσε την Εποχή τής πιο σκληρής μορφής τής πατριαρχίας !!!

Γνώριζαν οι «Μάγοι» τής βαβυλωνιακής Ανατολής πως όλα αυτά στα οποία αναφερόμαστε —και τα οποία αποτελούν προδιαγραφές λαών— αφορούσαν τους Εβραίους. Οι «Μάγοι», λοιπόν, γνώριζαν πως οι Εβραίοι βρίσκονταν στην Ιουδαία, και άρα εκεί θα πήγαιναν ν’ αναζητήσουν τον Αναμενόμενο ...Οι Εβραίοι ταυτίζονταν με το ζώδιο των Ιχθύων και αυτοί είχαν Θεό-«προστάτη» τους τον Κρόνο. Άρα, οι Μάγοι περίμεναν το «ρολόι» τού Ουρανού να δείξει με τους «δείκτες» του τη σωστή ώρα, για να ξεκινήσουν την αναζήτηση Αυτού, ο Οποίος εκείνη τη στιγμή γεννιόταν μαζί με τη Νέα Εποχή που ανέτειλε. Υπάρχει σύγχρονη εξήγηση —την οποία να αποδέχεται και η επιστήμη τής Αστρονομίας— ότι εκείνη την εποχή έγινε ένα ορατό από τη Γη ουράνιο φαινόμενο, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι κάτι έγινε, το οποίο το είδαν οι «Μάγοι» και δεν ήταν ΟΛΑ στη φαντασία των Ευαγγελιστών και των θρησκόληπτων; ...Βεβαίως και υπάρχει ένα τέτοιοι φαινόμενο ...Το έτος 7 π.Χ. έγινε μία Σύνοδος Κρόνου και Δία, η οποία μάλιστα ήταν τριπλή και έγινε στο ζώδιο των Ιχθύων. Άρα, το φαινόμενο αυτό ήταν το «αλάρμ» εκείνο, το οποίο προκάλεσε τις εξελίξεις ...Το «αλάρμ» εκείνο, το οποίο κάποιοι περίμεναν με μεγάλη αγωνία.

Αναμενόμενα ήταν όλα αυτά για τους αρχαίους μελετητές των Ιερών Κειμένων. Γνωρίζοντας οι «Μάγοι» ότι ο χρόνος τής «αλλαγής» Εποχής πλησιάζει, είχαν μόνιμα στραμμένα τα «βλέμματά» τους στον Ουρανό. Περίμεναν να δουν το «σημάδι» εκείνο, για να καταλάβουν σε ποια φάση τού Θεϊκού Σχεδίου βρίσκονται. Γνώριζαν ότι η «αλλαγή» Εποχής που περίμεναν συνοδευόταν και από τη γέννηση Αυτού, ο Οποίος θα γινόταν ο κυρίαρχός της ... Αυτός, ο Οποίος ήταν «γραμμένο» ότι θα γεννιόταν την ώρα που θα γινόταν ορατό το Αστέρι τής Βηθλεέμ στον ζωδιακό αστερισμό των Ιχθύων και ο Οποίος στη βασιλεία Του θα «μετακινούσε» την ανθρωπότητα από την εποχή τού Κριού στην Εποχή των Ιχθύων ...Αυτός, ο Οποίος θα κυριαρχούσε σε αυτήν την Εποχή, και ήταν ο Βασιλεύς των Ιουδαίων ...Αυτός, ο Οποίος θα νικούσε τη Ρώμη τού Αλεξάνδρου και θα την έκανε δική Του ...Αυτός, ο Οποίος θα νικούσε τη Ρώμη τού Κριού και θα τη μετέτρεπε σε Ρώμη των Ιχθύων ...Τη Ρώμη των δικών μας ημερών, που ολοκληρώνεται η περίοδος των ΙΧΘΥΩΝ με την απόλυτη Κυριαρχία Αυτού, που οι «Μάγοι» γνώριζαν πως ήταν ο Υιός τού Θεού, ο Οποίος εκείνες τις ημέρες θα γεννιόταν ως ταπεινός Βασιλεύς των Ιουδαίων και θα γινόταν ο σημερινός πανίσχυρος Βασιλέας των Βασιλέων και Κύριος των Κυρίων.

Η σύνοδος του Κρόνου με τον Δία πάνω στο ζώδιο των Ιχθύων ήταν το «σημάδι» εκείνο, το οποίο περίμεναν οι «Μάγοι». Η κοινή λάμψη των δύο αυτών γιγάντων του ηλιακού μας συστήματος ήταν το περίφημο Άστρο τής Βηθλεέμ. Μόλις είδαν αυτό το «Άστρο» οι «Μάγοι», ξεκίνησαν το ταξίδι τους, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις τους. Γνωρίζοντας πού θα γινόταν η εμφάνιση του Θείου Βρέφους, για το οποίο ήταν «γραμμένο» πως θα γεννιόταν Ιουδαίος, ξεκίνησαν για την Πρωτεύουσα της Ιουδαίας. Εκεί «τελείωνε» η γνώση τους και γι’ αυτόν τον λόγο από εκεί και πέρα υπάρχει ιστορική ασάφεια και θεολογική υπερβολή. Κάπου εκεί στην Ιερουσαλήμ —και έξω από τα παλάτια τού Ηρώδη— «τελείωνε» η γνώση τους ...Στην Ιερουσαλήμ άφησαν το τελευταίο πραγματικό τους «ίχνος», ώστε αυτό —σε κάποια στιγμή— ν’ αποτελούσε «μαρτυρία» γι’ Αυτόν που θα εμφανιζόταν μερικά χρόνια μετά.

Το γεγονός ότι οι πραγματικοί Μύστες εκείνης της εποχής γνώριζαν πότε και πού θα γεννηθεί ο Υιός τού Θεού, πιστοποιείται με απόλυτα επιστημονικό τρόπο από τις γνώσεις που υπάρχουν και έχουν φτάσει έως τις ημέρες μας. Την εποχή που γεννήθηκε ο Ιησούς η ανθρωπότητα είχε περιέλθει σε μια κατάσταση μοιρολατρίας, περιμένοντας τον Μεσσία να τη σώσει. Αυτά όλα είναι ιστορικά στοιχεία, τα οποία έχουν καταγραφεί με τον τρόπο που αναγνωρίζει ως ορθό η επιστήμη τής ιστορίας. Θεωρούμε βέβαιο ότι οι «Μάγοι» —και μαζί τους όλοι οι Μύστες τής εποχής— αναζήτησαν τον νεογέννητο Μεσσία στα Παλάτια του Ηρώδη, υποθέτοντας ότι θα γεννήθηκε βασιλόπουλο —και αυτό, επίσης, να έχει καταγραφεί ως ιστορικό γεγονός—. Από εκεί και πέρα θεωρούμε απίθανο να προσέγγισαν τον νεογέννητο Θεάνθρωπο, γιατί απλούστατα δεν «φώτιζε» τη «φάτνη» κανένα Αστέρι τής Βηθλεέμ. Αυτό προφανώς έγινε «θεολογική αδεία», με στόχο να δώσουν έμφαση στην ταυτότητα του Αναμενόμενου.

Γιατί όμως εμείς θεωρούμε τη σύνοδο Κρόνου και Δία ως το «αλάρμ» τού Ρολογιού τού Θεού και όχι κάποιον άλλον συνδυασμό Πλανητών; Γιατί θεωρούμε ότι αυτοί οι Πλανήτες είναι ο «ωροδείκτης» και ο «λεπτοδείκτης» τού «Ρολογιού» τού Θεού; ...Για τον εξής απλό λόγο: Μιλάμε για τους δύο μεγαλύτερους Πλανήτες τού ηλιακού μας συστήματος ...Για τους Πλανήτες αυτούς, που μία σύνοδός τους προκαλεί ένα αξιοπρόσεκτο φαινόμενο και μπορεί να είναι ορατή από το σύνολο του Πλανήτη δια γυμνού οφθαλμού. Αυτό είναι το πρώτο σημαντικό τους χαρακτηριστικό. Το δεύτερο έχει σχέση με τη λειτουργικότητα και τον ρεαλισμό μιας χρονικής καταγραφής ενός μεγάλου και πολύ συγκεκριμένου «βάθους». Το μέγεθος του χρόνου, το οποίο αφορά μια δράση ή μια κατάσταση, για να περιγραφεί με έναν απολύτως κατανοητό τρόπο, πρέπει να είναι στα «μέτρα» τής περιόδου που περιγράφει και στα μέτρα τής αντίληψης και της κατανόησης αυτού που ακούει.

Όταν οι ζωδιακές Εποχές στις οποίες αναφερόμαστε διαρκούν περίπου 2000 χρόνια η κάθε μία, τότε οι περίοδοι περιφοράς των συγκεκριμένων Πλανητών γύρω από τον Ήλιο είναι οι ιδανικές, ώστε με τις συνόδους τους να ορίζεται με μεγάλη ακρίβεια και η «πρόοδος» του Σχεδίου τού Θεού ...Οι Πλανήτες αυτοί, που βρίσκονται «μπροστά» τους, είναι πολύ «γρήγοροι» για να το περιγράψουν με την ανάλογη ποιότητα και οι Πλανήτες εκείνοι, που βρίσκονται «πίσω» τους, είναι πολύ «αργοί» ακόμα και να μπουν σε αυτόν τον σχεδιασμό. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό το οποίο λέμε; ...Σκέψου πώς θα ενημέρωνες έναν άνθρωπο για ένα σχέδιο, το οποίο έχεις δρομολογήσει και απαιτεί ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για την ολοκλήρωσή του. Έχεις για, παράδειγμα, ένα σχέδιο να χτίσεις ένα σπίτι και αυτό υπολογίζεις ότι θα απαιτήσει δύο χρόνια, προκειμένου να ολοκληρωθεί. Πώς θα το περιγράψεις αυτό στον συνομιλητή σου; Δεν κοιτάς τον δευτερολεπτοδείκτη τού ρολογιού σου, για να του το πεις σε δευτερόλεπτα, ούτε κοιτάς τον Ουρανό, για να του πεις σε πόση μετακίνηση του Κρόνου αντιστοιχεί ο χρόνος αυτός ...Του λες απλά δύο χρόνια και ό,τι αυτά συνεπάγονται με τους συνειρμούς που προκαλούν ...Δεν του λες 63.072.000 δευτερόλεπτα ή το ένα πεντηκοστό τού αιώνα, γιατί χάνεται η αντίληψη του χρόνου ...Του περιγράφεις το μέγεθος του χρόνου με το «μέτρο» εκείνο, το οποίο μπορεί να «επεξεργαστεί» στο μυαλό του και να έχει τον ακριβή «όγκο» τού χρόνου στον οποίο γίνεται η αναφορά ...Δύο χρόνια λες, και αυτό είναι απολύτως κατανοητό, γιατί συνδέεται με δύο χειμώνες, δύο καλοκαίρια και άρα γίνεται αντιληπτό το «βάθος» τού χρόνου.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τους Πλανήτες τού ουράνιου «ρολογιού». Κάποιοι Πλανήτες γυρίζουν πολύ γρήγορα και η συνεχής επανάληψη των ίδιων φαινομένων τα καθιστά τόσο συνηθισμένα και ανάξια προσοχής όσο και τα δευτερόλεπτα που αναφέραμε στο παράδειγμά μας. Από την άλλη υπάρχουν πολύ αργοί Πλανήτες —οι οποίοι ήταν και άγνωστοι μέχρι πριν λίγους αιώνες—, που οι σύνοδοί τους ξεπερνάνε κατά πολύ τα «μέτρα» ενός Σχεδιασμού, ο οποίος προβλέπει να εναλλάσσονται περιοδικά Εποχές των δύο περίπου χιλιάδων χρόνων ...Ενός Σχεδιασμού, που η «ώρα» —και άρα το «μέτρο» στο «καντράν» τού ουράνιου «ρολογιού»— πρέπει να είναι ανάλογου μεγέθους. Μόνον οι Πλανήτες Κρόνος και Δίας μπορούν να καλύψουν αυτές τις προδιαγραφές. Μόνον αυτών οι σύνοδοι είναι σπάνιοι, αλλά όχι τόσο, ώστε να μην μπορούν να «περιγράψουν» το Σχέδιο τού Θεού.

Τώρα, που το «ρολόι» τού Θεού δείχνει και πάλι «ακριβώς», σηματοδοτώντας το τέλος μιας Εποχής και την έναρξη μιας άλλης, έχουμε επανάληψη του ίδιου φαινομένου. Το «ακριβώς», το οποίο ορίζεται από τη Σύνοδο του Κρόνου με τον Δία, δείχνει ότι έφτασε η ώρα που θα γίνει ένα νέο «ραντεβού» ...Ένα «ραντεβού», το οποίο θα γίνει κάπου αλλού ...Σε κάποιο άλλο μέρος ...και προς αναζήτηση κάποιου άλλου προσώπου. Πού θα πήγαιναν οι «Μάγοι», αν υπήρχαν σήμερα και έβλεπαν τους μεγάλους «δείκτες» τού ουράνιου «ρολογιού» να «συναντιούνται» ξανά; ...Στην Ιερουσαλήμ; ...Όχι βέβαια, γιατί πλέον έχει ολοκληρωθεί ο κυρίαρχος ρόλος αυτής στην εποχή των Ιχθύων ...Έχει ολοκληρωθεί ο ρόλος των Εβραίων στο θεϊκό Σχέδιο ...Ο Κρόνος έδωσε ό,τι είχε να δώσει στο Σχέδιο αυτό. Τώρα έρχεται η σειρά τού «φουριόζου» Δία ...Τζάμπα περιμένουν οι Εβραίοι τον Μεσσία τους σήμερα ...Έχει περάσει από μπροστά τους σε ανύποπτη χρονική στιγμή, και δυστυχώς γι’ αυτούς δεν Τον κατάλαβαν. Τώρα ανατέλλει άλλη Εποχή και άρα αλλού είναι ή έναρξή της. Η Εποχή του Υδροχόου «ανατέλλει» στην Ελλάδα. Γιατί; ...Γιατί η Ελλάδα συνδέεται με τον Υδροχόο και η Εποχή τού Υδροχόου είναι αυτή που τώρα μόλις ξεκίνησε ...Η Ελλάδα είναι αυτή, η οποία συνδέεται με τον Δία, ο οποίος διαδέχεται ακόμα και με τη βία τον Πατέρα του Κρόνο και επιβάλει τη δική Του Τάξη Πραγμάτων !!!

Επειδή η αποκρυφιστική γνώση τού Σχεδίου τού Θεού εξακολουθεί να υπάρχει και να βρίσκεται στην κατοχή τού συστήματος εξουσίας, βλέπουμε και πάλι «κίνηση» στο Μεγάλο Ραντεβού που ορίζεται μέσα στους αιώνες. Κάποιοι έχουν αρχίσει να «κινούνται» προς την Ελλάδα, αλλά «δώρα» δεν βλέπουμε στα χέρια τους ...«Μαχαίρια» βλέπουμε, αλλά όχι «δώρα». Δεν είναι τυχαίο που η μικρή Ελλάδα βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στο επίκεντρο της προσοχής των ισχυρών αυτού του κόσμου. Η μόνη εξήγηση γι’ αυτήν την «ξεχωριστή» προσοχή που της δίνουν όλοι αυτοί οι πανίσχυροι παράγοντες της εξουσίας είναι ο φόβος. Την Ελλάδα —και αυτό που αυτή μπορεί να «γεννήσει»— φοβούνται και στην Ελλάδα «προετοιμάζονται», για να δώσουν τη μάχη τους ...Εκεί έχει στραμμένη την προσοχή της η Ρώμη των Ιχθύων, γιατί βλέπει το τέλος της να έρχεται !!!

Οι «Μάγοι» με τα «δώρα» μπορεί να μην ήρθαν στην Αθήνα των Ελλήνων, αλλά ήρθαν όλοι οι «Ηρώδηδες» ...Όλοι μαζί οι τοκογλύφοι των Ιχθύων ήρθαν, για να εξοντώσουν τη Μεγάλη Μητέρα τού Υδροχόου ...Ας πρόσεχαν ...Τώρα, δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν θα έχουν να κάνουν με «βρέφη», τα οποία δεν ήταν έτοιμα να πολεμήσουν ...Τώρα θα αρχίσουν τα «τραγούδια» ...Θα «τσιρίξουν» οι άχρηστοι ...Ό,τι και να κάνουν είναι χαμένοι ...Η Εποχή τού Υδροχόου έχει πλέον ξεκινήσει και αλίμονο σ’ αυτούς, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να σταματήσουν αυτό, το οποίο το έχει δρομολογήσει ο Ίδιος ο Θεός !!!

 

 

 

Τραϊανού Παναγιώτης