Οι αβεβαιότητες στις παγκόσμιες αγορές, το επερχόμενο BREXIT, οι εμπορικές συγκρούσεις των Η.Π.Α. με την Κίνα, οι φούσκες στα χρηματιστήρια, η εξτρεμιστικά μη ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων και η πανδημία πλέον, με τα κράτη να κλειδώνουν τις οικονομίες τους το ένα πίσω από το άλλο, θα μπορούσαν να μετατρέψουν την κρίση σε έναν Αρμαγεδώνα – ενώ η δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται επάνω από την ΕΕ αλλά έχει ήδη πέσει στο κεφάλι της Ελλάδας (-2,3%), είναι ο κίνδυνος αποπληθωρισμού.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αύξανε εκθετικά τα χρέη των ήδη υπερχρεωμένων κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, προκαλώντας ένα μαζικό κύμα χρεοκοπιών – το οποίο θα μπορούσε να πλήξει ανεπανόρθωτα τον ήδη άρρωστο τραπεζικό κλάδο της ηπείρου μας, οπότε το σύνολο της οικονομίας. Οι τιμές καταναλωτή πλησιάζουν στο μηδέν στην ΕΕ, ενώ οι τιμές παραγωγού είναι ήδη αρνητικές – οπότε ο αποπληθωρισμός είναι μάλλον αναπόφευκτος.
Η νομισματική κρίση πάντως στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, η οποία προηγείται συνήθως των μεγάλων χρηματοπιστωτικών κρίσεων, μαίνεται – όπου δεν υποτιμήθηκε μόνο η τουρκική λίρα πάνω από 30% αλλά, επίσης, το ρωσικό ρούβλι, μεταξύ άλλων λόγω της πτώσης των τιμών των πρώτων υλών που συνοδεύει πάντοτε τις παγκόσμιες υφέσεις.