Τα τελευταία χρόνια ακούμε συνεχώς να μιλάνε για προγράμματα ένταξης όλων αυτών που μπαίνουν παράνομα στην Ελλάδα.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Έπειτα από 10 και βάλε χρόνια, ωστόσο, έχει αποδειχθεί ότι όλοι αυτοί οι παράνομα εισελθόντες πληθυσμοί δεν εντάσσονται, παρά τον πακτωλό χρημάτων που έχει διατεθεί γι’ αυτόν τον σκοπό. Επειδή αυτό είναι πασιφανές πλέον, χρηματοδότες και χρηματοδοτούμενοι -ΜΚΟ, πανεπιστημιακοί, πολιτικοί- δικαιολογούν την αποτυχία ως λάθος του κράτους και όχι ως άρνηση αυτών των πληθυσμών να ενταχθούν. Ξεχνούν ότι πρέπει να θέλει και ο άλλος να ενταχθεί και ότι δεν αρκεί η χρηματοδότηση.
Για να ενταχθεί λοιπόν κάποιος σε μία κοινωνία πρέπει αφενός να είναι μειοψηφία, ώστε να αναγκαστεί να προσαρμοστεί στον κυρίαρχο τρόπο ζωής. Στη δική μας περίπτωση η αθρόα είσοδός τους, η αθρόα απόδοση ασύλου σε δεκάδες χιλιάδες αλλοδαπούς, η εγκατάσταση και η χρηματοδότησή τους χωρίς προσωπικό τους κόπο έκαναν κυρίαρχο τρόπο ζωής τη δική τους κουλτούρα.
Οι χρηματοδοτήσεις δήθεν προγραμμάτων ένταξης λαθρομεταναστών οδήγησαν τελικά στη δημιουργία μεγάλων μουσουλμανικών κοινοτήτων, κυρίαρχων πληθυσμιακά, με αποτέλεσμα την γκετοποίηση και όχι την ένταξη. Σε πολλές περιοχές της Αθήνας και όχι μόνο οι ντόπιοι ζουν σε ισλαμικές συνοικίες της Ασίας και της Αφρικής με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η μειονότητα είναι πλέον οι γηγενείς Eλληνες και οι νόμιμοι αλλοδαποί, που ήρθαν εδώ να εργαστούν και να ζήσουν, αλλά όλοι καλούμαστε να προσαρμοστούμε σε εξευτελιστικές και προσβλητικές για τις αξίες μας και τον πολιτισμό μας νοοτροπίες.
Η ένταξη επίσης προϋποθέτει πολύ καλή γνώση της γλώσσας, εργασία και μόνιμο τόπο κατοικίας. Αν και χρηματοδοτούνται αθρόα και τα τρία από την Ευρωπαϊκή ένωση, η εντύπωση που δίνεται είναι ότι αυτό γίνεται μόνο και μόνο για να καρπώνονται τα κονδύλια κάποιοι. Γιατί ένταξη με αυτόν τον αριθμό λαθρομεταναστών να εισέρχεται παράνομα σε χώρες ξέρουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ.
Για να ενταχθείς πρέπει να εγκαταλείψεις κάποιες αξίες, κάποιες συνήθειες, κάποια «πιστεύω» και να ενστερνιστείς αυτά του τόπου που επέλεξες να ζήσεις. Όλο και περισσότερο διαφαίνεται ότι όλοι αυτοί οι πληθυσμοί δεν έχουν καμία όρεξη να εγκαταλείψουν την κουλτούρα τους ούτε κατ’ ελάχιστο. Έλα, όμως, που η κουλτούρα τους χρηματοδοτείται. Έχουμε φτάσει στον απόλυτο παραλογισμό να ζητάμε από μουσουλμάνους να εγκαταλείψουν το Ισλάμ για να ζήσουν ως Ευρωπαίοι, ενώ ζουν μια χαρά και ως μουσουλμάνοι στην Ευρώπη και πληρώνονται γι’ αυτό.
Τα περί ένταξης λοιπόν ας τα πουν πουθενά αλλού. Η ένταξη είναι η πρόφαση για να βγάζουν κάποιοι εύκολα χρήματα με «ανθρωπιστικό» πρόσημο. Τους έχουμε καταλάβει. Δεν χρειάζεται να μας κοροϊδεύουν άλλο…
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle