Εχω την "κακή" συνήθεια να ψάχνω κάτι, ειδικά όταν αυτό συγκρούεται με την λογική μου. Έτσι λοιπόν και με τις μάσκες ψάχνω να δω τί ακριβώς γίνεται, διότι το να βουλώνεις τις αναπνευστικές οδούς σε υγιείς ανθρώπους και δη παιδιά δεν είναι κάτι που μπορείς να το προσπεράσεις αδιάφορα.
Είδα λοιπόν την βιβλιογραφία που πρότεινε η υποεπιτροπή των ειδικών παιδιάτρων, είδα και το διευκρινιστικό κείμενο του ΠΟΥ, που το έβγαλε σε συνεργασία με την UNICEF, όχι μόνο γιατροί δηλαδή, και εν ολίγοις όλοι λένε τα εξής:
1. Τα παιδιά αποτελούν έναν εξαιρετικά μικρό αριθμό περιπτώσεων covid.
2. Τα παιδιά νοσούν εξαιρετικά σπανίως.
3. Δεν υπάρχει αρκετή έρευνα ως το προς το πόσο μεταδίδουν τον ιό.
4. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το άνοιγμα των σχολείων μετά το locdown (να σημειώσω ότι δεν φορούσαμε μάσκες) επιδέινωσε την κατάσταση.
5. Δεν υπάρχει αρκετή έρευνα για την χρήση της μάσκας από παιδιά και για τον λόγο αυτό οι πολιτικές πρέπει να θέτουν ως προτεραιότητα το να μην βλάπτουν τα παιδιά, το να μην υπάρχει αρνητικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη τους και τα μαθησιακά αποτελέσματα και να λαμβάνεται υπόψη το κατά πόσο είναι εφαρμόσιμο αυτό το μέτρο. Το κείμενο μιλάει επίσης για την πνευματική υγεία των παιδιών, ενώ εξ αρχής αναφέρει ότι η χρήση της μάσκας συστήνεται μετά από εκτίμηση του κινδύνου, των επιδημιολογικών δεδομένων δηλαδή.
Η δε βιβλιογραφία που οι παιδίατροι της επιτροπής παρέθεσαν λένε ότι σε περίπτωση που υπάρχουν δυσκολίες στην αναπνοή δεν φοράμε μάσκα.
Το πώς όλο αυτό κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η χρήση της μάσκας είναι ασφαλής, ότι είναι το καλύτερο μέτρο και ότι "θα την συνηθίσουν" θα μάθουν δηλαδή να αναπνέουν με δυσκολία και αυτό είναι καλό δεν ξέρω. Απλά μπορώ να φανταστώ.
Από αυτά που έχω διαβάσει εδώ μέσα από γιατρούς, αυτά που έχω ακούσει από τους "ειδικούς" που εμπιστεύεται το Υπουργείο και από την προσέγγιση της πολιτικής ηγεσίας, που προφανώς δεν διαβάζει τίποτα πριν αποφασίσει, θεωρώ τον όλο χειρισμό εκτός από απαράδεκτο και επικίνδυνο.
Παραθέτω τις προϋποθέσεις που θέτει ο ΠΟΥ και στα σχόλια η βιβλιογραφία και των ειδικών. Είναι προφανές ότι έχει γίνει απόκρυψη και παραποίηση σοβαρών επιστημονικών στοιχείων κι αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα για την ποιότητα των ειδικών και της πολιτικής στην χώρα.
Μετά από όλα αυτά θεωρώ ότι ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε να πάρουμε θέση, όχι με τις γελοίες κραυγές των τενεκέδων που δεν εκπροσωπούν κανέναν πέρα του εαυτού τους, αλλά ως επιστήμονες, παιδαγωγοί και άνθρωποι που περνάμε 40 χρόνια από την ζωή μας με τα παιδιά του κόσμου.
Δεν αποτελεί κάλεσμα σε ανυπακοή η ανησυχία μας. Αποτελεί χρέος σκεπτόμενων και υπεύθυνων ανθρώπων που οφείλουν υπακοή στο Σύνταγμα και στο παιδαγωγικό μας καθήκον. Οι υποχρεώσεις μας είναι απέναντι στα παιδιά, όχι απέναντι στον παραλογισμό και την προπαγάνδα.
Οι οδηγίες του ΠΟΥ είναι σαφέστατες. Κάποιοι έκαναν του κεφαλιού τους. Πιστεύω πλέον ότι οι ομοσπονδίες πρέπει να κινηθούν νομικά και οι ιθύνοντες να αποδείξουν ότι το εν λόγω μέτρο στηρίζεται σε σοβαρά δεδομένα που αποδεικνύουν ότι δεν επηρεάζεται η ανάπτυξη, η μαθησιακή διαδικασία, η υγεία, δεν βλάπτει τα παιδιά και τα επιδημιολογικά δεδομένα δείχνουν μεγάλη επικινδυνότητα, ώστε και το μέτρο να είναι ανάλογο της κατάστασης. Ο,τι λέει ο ΠΟΥ δηλαδή.
Δεν είναι πλάκα η μάσκα.