Καμία και κανένας αλήθεια δεν αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν μία χρεοκοπημένη χώρα να φιλοξενεί εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες; Ένα κράτος που δεν μπορεί να παρέχει ασφάλεια και θέσεις εργασίας στα δικά του παιδιά, διώχνοντας τα μαζικά στο εξωτερικό; Είμαστε τόσο ανόητος λαός που κατηγορούμε συνεχώς τον εαυτό μας για όλες τις καταστροφές και τα δεινά που μας προξενούν άλλοι;
Ποτέ δεν μας γίνεται το πάθημα μάθημα και ποτέ δεν διδασκόμαστε από τις εμπειρίες των άλλων; Μόνο γαλάζια μάτια και Άρια καταγωγή δεν απαίτησαν οι Γερμανοί, ως προϋπόθεση για να φιλοξενήσουν λιγότερα από 73 παιδιά μαζί με πέντε άλλες χώρες. Εμείς όμως πρέπει να τα ανεχόμαστε όλα για να μην κατηγορηθούμε από τους ίδιους τους συμπολίτες μας! Εάν αυτό δεν είναι το άκρον άωτο της συλλογικής ηλιθιότητας, τότε τι είναι;
Tags:
απόψεις