Απλά πράγματα και σταράτα για να μαθαίνουμε και κάτι από τις μεγάλες ήττες:
1. Ο Πολιτισμός είναι ένα εύθραυστο κεραμικό όταν δε συνοδεύεται από την ισχύ του ξίφους.
2. Η Διπλωματία και η εξυπνάδα σε καθιστούν περίγελο όταν στερείσαι της ισχύος.
3. Η Οικονομική αδυναμία κάνει τον Λόγιο δούλο του τυχοδιώκτη.
4. Έλεος δε δίνεται στον ηττημένο ακόμα και όταν του χρωστάει ο νικητής τα πάντα.
5. Η τρυφηλότητα πάντοτε επιφέρει την τραγωδία … αργά ή γρήγορα.
6. Όταν σε μια κοινωνία επικρατήσουν οι πλάγιες οδοί και οι υπεκφυγές, πάντοτε βρίσκεται κάποιος που με θράσος διεκδικεί το δίκαιο του ισχυρού.
7. Η εξόντωση των λαϊκών στρωμάτων είναι η καλύτερη εγγύηση για την αποσάθρωση της αποτρεπτικής ισχύος.
8. Οι δημόσιες σχέσεις και οι φιλοφρονήσεις περισσότερο ανοίγουν την όρεξη του επιτιθέμενου παρά την αποπροσανατολίζουν.
9. Η καταστροφή είναι πάντοτε εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη απ’ ότι θέλεις να πιστεύεις πριν ενδώσεις σ’ αυτήν.
10. Ο χειρότερος εχθρός είναι η ανάγκη σου να καθίσεις και να δρέψεις του καρπούς της επιτυχίας σου ως πολιτισμός. Τότε γίνεσαι πραγματικά ευάλωτος, γιατί παρακμάζεις.
Όσοι έχουν διαβάσει τι συνέβη κατά τους τελευταίους αιώνες της ασθμαίνουσας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ειδικά μετά τον Αλέξιο Κομνηνό, θα καταλάβουν.
Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να τα διαβάσουν, ας τα κρατήσουν ως αποφθέγματα πρακτικής σοφίας, γιατί είναι πολλοί αυτοί που δάκρυσαν για την άλωση ... αλλά άλλοι τόσοι αυτοί που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη.
Και η Ιστορία έχει αυτήν την κάκιστη συνήθεια να εκδικείται με επαναλήψεις ιλαροτραγωδίας τους απαίδευτους λαούς.
Η 29η Μαΐου 1453 αποτελεί το ορόσημο για την απόλυτη οπισθοδρόμηση της ανθρώπινης Ιστορίας. Ένας τεράστιος Πολιτισμός εξαϋλώθηκε μέσα σε 3 μερόνυχτα.
Και ακόμη τώρα - 564 χρόνια μετά - πληρώνουμε τις οδυνηρές επιπτώσεις των λαθών εκείνων που πίστευαν πως όλα θα πάνε καλά και πως είχε ο θεός να δώσει.
Και εισέπραξαν τον εφιάλτη που σημάδεψε τους λαούς της Βαλκανικής για 6 αιώνες…
Ήθελες τα και παθές τα…