Η πολιτική της σημερινής Κυβέρνησης έχει ως απώτερο στόχο την φτωχοποίηση της αστικής τάξης

«Αυτή είναι η αριστερά και η ιδεολογία της: Με το να επιβάλλει περισσότερους φόρους έχει ως απώτερο στόχο την προλεταριοποίηση της αστικής τάξης και την μετατροπή του αστικού πολιτεύματος σε κομμουνιστικό . Άλλωστε η ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ είναι άκρο -αριστερή, κάτι που πρακτικά σημαίνει πως είναι έντονα αντικαπιταλιστική. Για αυτό δεν προχωράνε οι ιδιωτικοποιήσεις και δεν γίνεται καμιά επένδυση. Και ούτε πρόκειται να γίνει όσο είναι Κυβέρνηση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ»!

Τούτη είναι η άποψη που αρχίζει και κυριαρχεί σε μια μερίδα πολιτών, που πιστεύει πως η πολιτική της σημερινής Κυβέρνησης έχει ως απώτερο στόχο την φτωχοποίηση της αστικής τάξης ώστε αργά ή γρήγορα να καταστεί απόλυτα εξαρτώμενη από το Κράτος: Να αναγκαστεί να προσφύγει σε αυτό σχεδόν γονυπετής είτε για «μια θεσούλα στο Δημόσιο», είτε για κάποια από τα επιδόματα που χορηγεί στους οικονομικά ασθενείς.

Και πως να στοιχειοθετήσεις ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει; Όταν με τις αυξήσεις των συντελεστών στους φόρους εισοδήματος εκείνοι που επιβαρύνθηκαν ήταν όσοι διέθεταν εισόδημα άνω των 40.000 ευρώ, καθώς θεωρήθηκαν οι «πλούσιοι» της εποχής;

Πως να καταθέσεις έναν τεκμηριωμένο αντίλογο, όταν η ίδια Κυβέρνηση αποφάσισε να επωμιστούν ολόκληρο το βάρος των εισφορών (ανεξάρτητα της δίμηνης μεταβατικής περιόδου) όσοι μισθωτοί έχουν και «μπλοκάκι»; Είναι σα να δίνεις σήμα στην αγορά ότι εφεξής θα «τιμωρούνται» όσοι κάνουν και δεύτερη και τρίτη δουλειά!

Και αυτό είναι το πρόβλημα: Πως η Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μοιάζει να είναι εχθρός της επιχειρηματικότητας… Ελάχιστα έχουν γίνει για να διευκολυνθούν οι νέοι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις: Η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει και δρα αποτρεπτικά σε κάθε είδους εγχείρημα για μια επένδυση..

Αντίθετα μοιάζει με μια Κυβέρνηση που ενθαρρύνει την απασχόληση στο … Δημόσιο! Ένα Δημόσιο που φυσικά δεν παράγει και δεν πολλαπλασιάζει τον πλούτο της χώρας…

Αντί λοιπόν να επενδύσουμε στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και να διαμορφώσουμε τις απαραίτητες δομές για ενθάρρυνση επενδύσεων μικρών και μεγάλων με στόχο την παραγωγή πλούτου, όλα δείχνουν πως κυριαρχούν μικροκομματικές λογικές: Έτσι, εν μέσω κρίσης και «σκληρών» Μνημονίων ψάχνουμε τρόπους να προσλάβουμε «τα δικά μας παιδιά» στο δημόσιο με λεφτά που μπαίνουν στα ταμεία από δυσβάστακτους φόρους που επιβάλλονται σε όσους ακόμη έχουν αξιοπρεπείς μισθούς και ικανοποιητικούς τζίρους στα καταστήματά τους..

Αν δεν δοθεί χώρος για επενδύσεις και δεν ανοίξουν νέες δουλειές, αν δεν περιορίσουμε στο ελάχιστο τα πεταμένα χρήματα σε κρατικές υπηρεσίες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης ή δεν εκμεταλλευτούμε δημόσια περιουσία που … «μουχλιάζει», αν δεν επιτρέψουμε στις τράπεζες να λειτουργήσουν ως… τράπεζες και… άλλα πολλά, τότε και τα σημερινά έσοδα από φόρους θα χαθούν: Μα, θα πει κάποιος, «τα ίδια και χειρότερα δεν έκαναν και οι προηγούμενοι»; Ακόμη και έτσι να είναι, το ζητούμενο για την χώρα δεν ήταν να έρθει μια νέα Κυβέρνηση απλά για να … αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς!

Αλλά όλα ξεκινούν από εμάς: Όταν σκεφτόμαστε με όρους κομματικού «ντέρμπι» και όταν ανέβουν στην εξουσία οι…  «δικοί» μας ξεχνάμε ποιο είναι το προφανές και το λογικό, τα «φορτώνουμε» όλα στους προηγούμενους και την… «καμμένη γη», δεν μας ενδιαφέρει εάν ο οδηγός κρατά το αμάξι εντός δρόμου ή έχει «χάσει» τις διαχωριστικές γραμμές και απλά αναπαράγουμε την εκάστοτε «γραμμή», τότε είμαστε καταδικασμένοι να μην ξεφύγουμε από αυτό τον φαύλο κύκλο…

πηγη