Οι πρώτες ημέρες του νέου προέδρου των Η.Π.Α. απέδειξαν πως εννοεί πράγματι αυτά που έχει ανακοινώσει προεκλογικά – γεγονός που προκάλεσε πολιτικά κύματα «σοκ και δέους» στον υπόλοιπο πλανήτη. Το συλλογικό σοκ αφορούσε το ότι, κάποιος τόλμησε να θέσει υπό αμφισβήτηση όλα όσα θεωρούσε σύσσωμη η υφήλιος ιερά και όσια, στα σαράντα περίπου χρόνια της κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης – με αποτέλεσμα πολλά καθεστωτικά ΜΜΕ, ιδίως τα γερμανικά, να δίνουν βήμα σε οποιονδήποτε Αμερικανό τοποθετείται εναντίον του Trump.
Ακόμη δε και οι πλέον πολέμιοι των επαναστάσεων, ελπίζουν πως σύντομα θα ακολουθήσει μία επανάσταση στις Η.Π.Α. – η οποία θα θέσει τέλος στον εφιάλτη, επιτρέποντας στο κατεστημένο να επανέλθει στη θέση του. Πόσο μάλλον αφού αυτά που δήλωσε ο πρόεδρος στην πρώτη του ομιλία είναι άκρως ριζοσπαστικά και επικίνδυνα για την άρχουσα τάξη, για τις ελίτ παγκοσμίως – ενώ, εάν δεν ήταν δισεκατομμυριούχος, θα πίστευε κανείς πως πρόκειται για σοσιαλιστή.
Ο άνθρωπος κατηγόρησε την ύπαρξη μεγάλης φτώχειας σε μία πάμπλουτη, πανίσχυρη χώρα, τονίζοντας πως 50 εκ. ζουν από τα κουπόνια διατροφής, ενώ ένας μεγάλος αριθμός Αμερικανών έχει θαφτεί ζωντανός – θεωρώντας υπεύθυνο το κατεστημένο. Λογικά λοιπόν αντέδρασαν οι ελίτ σε όλα τα κράτη, θεωρώντας πως κινδυνεύουν να χάσουν τα προνόμια τους – με επιθέσεις εναντίον του εκλεγμένου προέδρου των Η.Π.Α., οι οποίες ήταν αδιανόητες έως σήμερα.
Περαιτέρω, στον ιερό κόσμο του νεοφιλελευθερισμού όλα ήταν απολύτως τακτοποιημένα μέχρι σήμερα – αφού οι τιμές παραμένουν σταθερές, ενώ η ανεργία διατηρείται σε επίπεδα που να μην επιτρέπουν την αποθράσυνση των εργαζομένων. Οι κεντρικές τράπεζες είναι ανεξάρτητες, φροντίζοντας να μην υπάρξει ποτέ πλήρης απασχόληση – η οποία θα προκαλούσε προβλήματα με τα εργατικά συνδικάτα που θα αγωνιζόντουσαν για μισθούς ανάλογους της παραγωγικότητας. Οι δε χαμηλότεροι μισθοί εξισορροπούνται με την ανάληψη δανείων εκ μέρους των εργαζομένων, τα οποία τους καθιστούν σκλάβους χρέους στο διηνεκές – οπότε ελέγχονται πολύ πιο εύκολα.
Παράλληλα, οι φόροι για τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις μειώνονται έμμεσα με τη βοήθεια των φορολογικών παραδείσων, ενώ το κοινωνικό κράτος, υπεύθυνο έως τη δεκαετία του 1980 για τη δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων, υποχωρεί διαρκώς – με τη βοήθεια των ΜΜΕ, τα οποία καλλιεργούν συστηματικά το φόβο απέναντι στην υπερχρέωση που πρέπει να καταπολεμάται εις βάρος των μεσαίων και κατώτερων εισοδηματικών τάξεων.
Εκτός αυτού, η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία έπεισε πως δεν υπάρχει λόγος υιοθέτησης πολιτικών για τις φτωχές ή υπερχρεωμένες χώρες και περιοχές, αφού η ελεύθερη αγορά τα ρυθμίζει όλα πάρα πολύ καλά – ενώ δημιουργήθηκαν φθηνές θέσεις απασχόλησης με τη βοήθεια της παγκοσμιοποίησης, για να μπορεί να είναι ανταγωνιστική η Δύση με την Κίνα και την υπόλοιπη Ασία.
Φυσικά η ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και υπηρεσιών ήταν απαραίτητη, αφού διαφορετικά δεν θα εξασφάλιζαν οι ελίτ υπέρογκα κέρδη, μειώνοντας το κόστος παραγωγής και λειτουργίας τους – ενώ όποιος κατηγορεί το ιερό τέρας του νεοφιλελευθερισμού, θεωρείται ως δημαγωγός, επειδή υπόσχεται πράγματα στους ανθρώπους που δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν, αφού δεν είναι συμβατά με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.
Βέβαια, οι κανόνες αυτοί απαιτούν την πειθαρχία, την ευελιξία, καθώς επίσης την προθυμία των «μικρών» ανθρώπων να αποδέχονται μακρές περιόδους πείνας και δίψας, για να στηρίζουν τα κράτη και τις μεγάλες επιχειρήσεις – αφού δεν υπάρχει καμία εναλλακτική δυνατότητα στο μοναδικό οικονομικό σύστημα που έχει επικρατήσει στον πλανήτη: στον καπιταλισμό.
Τέλος, είναι απαραίτητη επίσης η πολυπολιτισμικότητα στο σύστημα, αφού καθιστά τις κοινωνίες πολύ πιο εύκολα ελεγχόμενες από τις ελίτ – οπότε όποιος τοποθετείται εναντίον της κατηγορείται ως ρατσιστής, ξενοφοβικός ή οτιδήποτε άλλο, παρά το ότι αυτός είναι υποχρεωμένος να ανταπεξέλθει με τα προβλήματα που δημιουργούνται στην καθημερινότητα του.
Στα πλαίσια αυτά όταν εκλέγεται στην ηγεσία της υπερδύναμης ένας άνθρωπος, ο οποίος τοποθετείται εναντίον όλων αυτών των «κανόνων» του νεοφιλελευθερισμού, ενώ δεν μπορεί να υποχρεωθεί σε μία κυβίστηση όπως η γνωστή του Έλληνα πρωθυπουργού, ασφαλώς σοκάρει το κατεστημένο – το οποίο τον κατηγορεί μεν ως εθνικιστή και δημαγωγό, αλλά δεν μπορεί να πείσει πως αυτά που ανακοινώνει είναι πράγματι ρατσιστικά και λανθασμένα.
Ως εκ τούτου προσπαθεί να βρει άλλες λύσεις, προτού ξυπνήσει η αδύναμη αλλά συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών, απαιτώντας αυτά που της ανήκουν – κάτι που όμως δεν είναι καθόλου εύκολο, αφού ο Trump δεν έχει ανάγκη χρημάτων, ενώ φαίνεται να πιστεύει πραγματικά αυτά που λέει.
Ολοκληρώνοντας, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει εάν ο πρόεδρος Trump κάνει πράξη όλα αυτά που έχει δηλώσει – ενώ το επιτελείο του δεν δίνει την εντύπωση πως θα υιοθετήσει θαρραλέες οικονομικές αλλαγές υπέρ της πλειοψηφίας των Αμερικανών. Εν τούτοις, έχει ασφαλώς ταράξει τα νερά, προκαλώντας τις πρώτες μεγάλες ρωγμές στο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα, μέσα στη χώρα που γεννήθηκε και ανδρώθηκε – οπότε έχει ήδη γίνει μία αρχή που πολύ δύσκολα θα εξουδετερωθεί από τους αντιπάλους της.
Ιάκωβος Ιωάννου