Γέννημα θρέμμα της πόλης, θυμάμαι ακόμη να κοιτάω με απορία τον Αυστριακό συμφοιτητή μου στη Βρετανία όταν μου περιέγραφε γλαφυρά πόσο άσχημη θεωρούσε τη Θεσσαλονίκη
που είχε επισκεφτεί κάποια χρόνια νωρίτερα.
που είχε επισκεφτεί κάποια χρόνια νωρίτερα.
Δυσκολευόμουν να πιστέψω πόσο απαράδεκτη ήταν η αισθητική του αντίληψη μέχρι που μερικά χρόνια αργότερα ταξίδεψα ο ίδιος στην Αυστρία για να μπορέσω να καταλάβω τι ήθελε να πει ο Οστρογότθος ποιητής.
Τι να σύγκρινα άλλωστε ο ταλαίπωρος νέο-Έλλην όταν κάθε παγκάκι, κάθε καλντερίμι και κάθε κτίριο στην Αυστρία μου έδινε την εντύπωση πως ροβολούσα σε μία Disneyland ενηλίκων!
Ποιά σύγκριση να έκανα με τις γκρίζες Ελληνικές πόλεις του τσιμενταρισμένου χάους και της άτακτης δόμησης?
Όμως κάτι μέσα μου ψιθύριζε «…είναι όμορφη η Ελλαδίτσα, είναι όμορφη…» και παρά τη διάψευση του ισχυρισμού σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο, το συναίσθημα που μου άφηνε η «Νύφη του Θερμαϊκού» πάντα με ακολουθούσε.
Συν τω χρόνω κατανόησα πως η ασχήμια των Ελληνικών πόλεων ξεπλένεται από το φώς που λούζει τη χώρα μας.
Η μιζέρια των γκρίζων κτιρίων παίρνει άφεση από την ζωντάνια των ανθρώπων της.
Χριστούγεννα στη πολυδιαφημισμένη Βιέννη και Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη
σα ζυγαριά να γέρνει υπέρ της άσχημης αντικειμενικά πόλης μου, καθώς οι δονήσεις των συναισθημάτων από μια βόλτα στη Τσιμισκή τις γιορτινές μέρες άξιζε όσο 10 ρεβεγιόν με βιενέζικο βαλς.
σα ζυγαριά να γέρνει υπέρ της άσχημης αντικειμενικά πόλης μου, καθώς οι δονήσεις των συναισθημάτων από μια βόλτα στη Τσιμισκή τις γιορτινές μέρες άξιζε όσο 10 ρεβεγιόν με βιενέζικο βαλς.
Τοπικισμός ή μια ώριμη επιλογή στο βάθος της ψυχής μας τελικά? Η απάντηση στα πρόσωπα των ανθρώπων που κοινωνικοποιούνται, συζητούν, γελάνε ελεύθερα κι ας έχουν μύρια όσα προβλήματα.
Σκέψεις σκόρπιες για το πως ακριβώς γίνεται να κατηφορίζεις την Ικτίνου και να βλέπεις τόση ζωή σε μια πόλη με βρώμικα κτίρια, σκουπίδια σε δημόσια θέα και φρικτό κυκλοφοριακό πρόβλημα.
Πώς όμως γίνεται να είσαι χαρούμενος σε τέτοιο άσχημο χωροταξικό περιβάλλον? Η ομορφιά της Θεσσαλονίκης είναι τα συναισθήματα των κατοίκων της που ζούνε σε μια Μικρο-Μέγαλη Πόλη.
Μικρό-Μέγαλη σημαίνει πως αν και μικρότερη της Αθήνας σου προσφέρει ένα ενιαίο αστικό Κέντρο στο οποίο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συναντούνται και συνωστίζονται σε ένα, ιδανικό σε έκταση, ευρέως εννοούμενο επίκεντρο.
Το Κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι που συγκεντρώνει την κοινή μας προσοχή. Εκεί που ο “άλλος” δεν είναι ένας ανώνυμος περαστικός αλλά μετατρέπεται σε έναν “σημαντικό άλλο”.
Αυτή είναι η Όμορφη Θεσσαλονίκη - ουσιαστικά το συλλογικό της συναίσθημα και όχι η δύσμορφη χωροταξία της.
πηγη: macroskopio.gr